Zoet (vervolg)

Begin deze maand schreef ik voor Thewa het verhaal ‘Zoet‘. De reacties daarop waren onverwacht overweldigend. Een handvol vrouwelijke volgers vroeg (smeekte haast) om een vervolg, en één ging zelfs zover daar een plaatje ter inspiratie bij aan te bieden (zie hieronder). Ik nam de uitdaging aan en het vervolg lees je hieronder.

Achtereenvolgens kwamen Wim, Erik, Jos, Regulio en Adele binnen. Het was direct een drukte van jewelste in mijn niet zo ruime appartement en ik zag een lichte paniek in de ogen van Evelien. Erik zette een zware sporttas voor Evelien op tafel. De rits kon niet dicht, zo vol zat de tas. Er puilden zwarte touwen uit en ik meende een metalen haak en de kop van een Hitachi waar te nemen. Erik lachte hard en gaf Jos een ‘High Five’. Meubels werden verplaatst en de mannen joelden als een stel losgelaten voetbalhooligans, tot Adele ze met twee vingers in haar mond tot de orde floot.

“Jongens!” Haar stem was zwaar als een vrachtwagenchauffeur. Adele was ‘één van de jongens’ op meer dan een manier. Haar gekortwiekte kapsel, de getatoeëerde ‘sleeve’ en haar doorrookte stem, verrieden dat ze meer van vis hield dan van vlees. “Jongens, ” sprak ze ons toe als een drill sergeant en haar stem werd gedempter naarmate wij stiller werden, “We zijn hier vanavond om onze vriend Jack” – ze knikte naar mij – “een hart onder de riem te steken. Wat deze dame heeft gedaan” – opnieuw knikte ze, maar nu naar Evelien – “kunnen wij niet accepteren!”

Een instemmend gemompel verstoorde de stilte. Adele stak haar hand in de tas en haalde er feilloos een paardenzweepje uit: zoëen met een driehoekig leren uiteinde.

“En dus,” zo vervolgde ze, “zijn we het aan onze vriend hier verplicht, deze dame een lesje te leren.”

In de doodse stilte klonken de korte klapjes van de zweep in haar hand dof. Ik hoorde Evelien snikken en zag een traantje over haar wang rollen. Zonder enige waarschuwing mepte Adele twee maal snel achter elkaar tegen de tepels van Evelien, wiens gil werd gesmoord door de bal die ze nog steeds in haar mond had. Daarna was alleen het gegrijns van mijn maten te horen.

Adele maakte Evelien los, greep haar bij de haren en dwong haar op haar knieën. Ze gebaarde naar ons dat we rond Evelien moesten staan. Er was angst af te lezen in de ogen van Evelien, maar ze onderging haar lot. Het was Wim die zijn broek als eerste losknoopte en zijn eikel tegen het gezicht van Evelien begon te wrijven. Het ging Adele gemakkelijk af om Evelien met een hand aan haar haar in bedwang te houden en met de andere tikjes te blijven uitdelen met het zweepje. Omdat goed voorbeeld doet volgen, stonden we al gauw met vijf mannen onze pikken tegen het gezicht van Evelien te wrijven en te slaan.

De hand van Adele ging tussen de benen van Evelien en met enige triomf liet ze twee drijfnatte vingers aan ons zien.

“Kijk, mannen! Het lijkt er op dat we een echte slet te pakken hebben!”

Daarop maakte Adele de gag los en dwong ze Evelien om de harde pik van Jos in haar mond te nemen. Met twee handen duwde ze het hoofd van Evelien zo ver mogelijk over de harde schacht heen en weer tot opnieuw enkele tranen over de wangen van ons slachtoffer biggelden. Om beurten liet Adele ons gebruik maken van de mond van ons wraakslachtoffer, die zich nu bijna gewillig en tot kokhalzen aan toe in haar mond liet neuken door vijf mannen.

Toen het eenmaal mijn beurt was ging ik zo op in het moment, dat ik niet gemerkt had dat Adele in de tas had zitten rommelen en er een ijzeren haak uit had gehaald. Zorgvuldig smeerde ze de bal aan het uiteinde in met een soort gel uit een tube. Erik en Regulio wisten kennelijk wat dat betekende, want ze grepen Evelien en duwden haar ruw over de tafel. Haar enkels werden vastgebonden aan de tafelpoten en haar polsen werden met een ingewikkelde knoop aan de andere kant van de tafel vastgemaakt. Adele duwde met enige kracht de knop van de ijzeren haak tegen de aars van Evelien, die jammerend protesteerde. Toch was er iets in haar stem dat verried dat ze genoot, want toen de knop eenmaal haar sluitspier voorbij ging kreunde ze zacht. Adele knoopte de haak met een touw vast aan de haren van Evelien, waardoor haar hoofd iets achterover werd getrokken.

Nu smeerde Adele wat van de gel op de geschoren vulva van Evelien. Zorgvuldig verdeelde ze het spul en met drie vingers drong ze bij haar naar binnen alsof ze wilde checken of ze klaar was voor het vervolg. Ze keek daarbij onderzoekend in het luchtledige, als een veearts die een drachtige koe onderzocht. Wij mannen stonden ongeduldig te wachten op een teken, hoewel we geen idee hadden welk teken dat dan zou moeten zijn. Evelien zuchtte slechts.

Ik geloof niet dat ik een teken heb gezien, maar even later frotte Regulio zijn dikke geslacht in Evelien, die in deze benarde positie niets meer kon doen dan een verbaasd “OH?” uitroepen.

Opnieuw leek Adele op een of andere militair. Nu liep ze met lange trage passen om ons heen en bekeek onze daden met enig goedkeuren.

“En er wordt niet in haar kutje gespoten! Ja?,” beval ze.

Om beurten namen we bezit van Evelien en de een stootte nog harder dan de ander. Heel even maakte ik me zorgen om de keukentafel, want die had ik nog van mijn liefste tante geërfd. Maar dat was snel voorbij toen het mijn beurt was en ik Evelien liet zien wie er de baas was.

Nog terwijl ik me het zweet op mijn voorhoofd aan het werken was, fluisterde Adele in mijn oor:

“Ik wil dat jij voor de tafel plaatsneemt en hem in haar mond duwt.”

Tegen Adele zei je geen “nee”, en dus deed ik wat me gezegd werd. Omdat het hoofd van Evelien wat achterover was getrokken door het touw aan de haak die in haar kont zat, was het vrij eenvoudig om diep in haar mond te stoten. Maar net toen ik tot aan de wortel in haar mond zat, maakte Adele de haak los en liet die met een slurpend geluid uit de kont van Evelien glijden. Daardoor zoog Evelien zich vast. Iets dat nog versterkt werd, toen Adele haar voorbinddildo in de kont van Evelien duwde (wanneer had ze die nu ineens omgedaan?). De lange kreun van Evelien werd gesmoord door mijn lul en ik moet eerlijk zeggen dat dat een trilling veroorzaakte die ik tot aan mijn ballen kon voelen.

“Kijk, jongens,” zei Adele met verheven stem, alsof ze een voetbalcoach was die een oefening voordeed, “jullie gaan haar een voor een in haar kont neuken tot je klaarkomt! Ja?” Demonstratief trok Adele aan de heupen van Evelien en drong nog een paar centimeter dieper bij haar naar binnen. Ik voelde opnieuw dat Evelien zich van schrik en genot vastzoog op mijn lul.

Het was eerst de beurt aan Wim. Zijn grijns deed me denken aan die keer dat we samen op Zandvoort gingen racen met een Porsche. Het was een soort jongensachtige triomfantelijke lach. Een mengeling van spanning en opwinding, die eindigt in euforie op het moment ‘dat je mag’. Bij elke stoot schoof de mond van Evelien over mijn pik. Het was Wim die haar ‘aanduwde’. Ik hoefde niets te doen. Nadat Wim met een iets te luide kreun (als je het mij vraagt) zijn lading in de zachte ring van Eveliens achterste had geloosd, was Jos aan de beurt. Nu had Adele ook de Hitachi aangesloten. Een harde klik werd gevolgd door een diep brommend gezoem. De grijns die ik zojuist op het gezicht van Wim had gezien herkende ik nu bij Adele. Ze plaatste de knop aan het uiteinde van de ’toverstok’ tussen de benen van Evelien, die direct ongecontroleerd begon te trillen en jammeren. Het was een ongelofelijke sensatie om de uitwerking van deze behandeling terug te voelen in de mond van Evelien. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar ik voelde een natte warme trilling die ik niet eerder had ervaren.

Ik geloof dat ik vrij snel daarna klaar was gekomen, maar helemaal goed kan ik me dat niet meer herinneren. Het werd me zwart voor de ogen en toen ik weer een beetje bij kennis aan het komen was, kreeg ik nog net mee hoe Regulio als laatste zijn goedje in de kont van Evelien deponeerde.

We zaten op de bank een biertje na te drinken; Wim, Jos, Regulio, Erik en ik. En ik kan me vergissen, maar volgens mij zag ik dat Evelien wat briefgeld aan Adele overhandigde. Adele riep nog zoiets als “bedankt jongens, en tot ziens” voordat ze samen met Evelien vertrok. Ik vond dat ietwat vreemd, maar ach, we hadden Evelien tenminste laten zien dat met ons niet te spotten viel. Toch?