Een winterse bui daalde neer op het klooster. Als altijd klonk de regen ruig tegen het kleurrijke glas in lood. Soms beangstigde het haar maar vandaag had Zuster Lucillia iets anders aan haar hoofd. Met de deurknop van het biechthokje nog in haar handen, om hem vervolgens snel te sluiten, knielde ze discreet en eerbiedig neer op het rood fluwelen bankje, wachtend tot het raampje open geschoven zou worden. Ze had een geduldig karakter maar hoefde niet lang te wachten. Toen het raampje open geschoven werd sprak ze zacht maar duidelijk de woorden:

“God de Heilige Geest, ik verschijn voor u om een biecht uit te spreken. Ik zal aan u, de vader, mijn zonden bekennen. En gij, mijn lieve Moeder Maria, bid voor mij, terwijl ik mij gereed maak. Verkrijg mij van Jezus de genade om een goede biecht af te leggen.”

Een zeer diepe en mannelijke stem gaf antwoord vanachter het raampje.

“Wat is de reden van uw biecht?”

“Ik had 5 maal onreine gedachten vader.”

“Is dit uw volledige biecht?”

“Nee Vader, ik gaf 5 maal toe aan deze onreine gedachten en bevredigde mezelf.” Zuster Lucillia zei dit met gepaste schaamte en ze boog haar hoofd in één en dezelfde beweging.

“Is dit uw volledige biecht?”, vroeg de vader nogmaals.

“Ja vader.”

De vader vervolgde zijn gebed in het latijn waarin hij om haar vergiffenis vroeg en maakte haar duidelijk dat er een boetedoening op haar stond te wachten. Als eerste 50 Weesgroetjes.

“Maar dat is niet alles”, zei de vader. “Als je je gebed 50 maal heb herhaalt meld je je om precies 20.00 uur bij de Pastorie beneden in de kerker.”

Haar wangen kleurde rood terwijl ze een momentje nam om zichzelf tot bedaren te roepen maar al snel antwoorden ze onderdanig met de woorden:

“Ja vader.”

De 50 weesgroetjes was enkel het eerste deel van haar boetedoening en daar wilde ze gelijk aan beginnen. Ze wilde tenslotte niet te laat komen, ze wist van de vorige keren hoe punctueel De Vader was geweest als het op tijd aan kwam, maar het was heel erg moeilijk haar gedacht erbij te houden. Vijftig keer van hetzelfde! Gelukkig kon ze elke letter van het gebed uit haar hoofd en kon ze op haar automatisme en ervaring met dit gebed vertrouwen.

“Wees gegroet, Maria, vol van genade.
De Heer is met U.
Gij zijt de gezegende onder de vrouwen,
En gezegend is Jezus, de Vrucht van Uw schoot.
Heilige Maria, Moeder van God,
Bid voor ons, zondaars,
Nu en in het uur van onze dood.
Amen.”

Terugkerend vanuit het eetzaal keek zuster Lucillia op de klok;  19.30 uur. Ze had dus nog een half uur. Haar avondmaal had ze al genuttigd en ook haar avondgebed had ze al opgezegd dus te laat zou ze niet komen, maar vooralsnog liep ze snel en geruisloos door de grote donker gangen van het klooster. De winterse regen had gezelschap gekregen van een luidruchtige gure wind en haar passen gingen daardoor nog net wat sneller. Opgejaagd door winterse geluiden snelde ze zich naar haar eigen kamer. Eenmaal daar aangekomen ontdeed ze zich snel van haar Habijt en trok vervolgens haar slipje uit. Ze zou niet dezelfde fout twee keer maken. De vader zou furieus worden bij het zien van haar slipje. Die les had ze nu wel geleerd.

Om precies 20.00 uur klopte Zuster Lucillia op de kerkerdeur van de Pastorie. Geen moment later werd de deur geopend door een mannelijk bediende. Ze had deze man nooit eerder gezien. Hij leek niet ouder dan 35 en was slank gebouwd, wat haar deed denken aan de butlers in oude films. Hij was ruim een kop groter dan haar en had dikke donkere wenkbrauwen die perfect paste bij zijn donker bos haar dat perfect naar achter was gekamd. Maar het engste aan deze man vond ze toch wel zijn lichtelijk sarcastisch glimlach, die leek te verraden dat hij wist wat ze hier kwam doen. Hij liet haar beleeft binnen en informeerde haar dat De Vader zo bij haar zou komen. Genadig bedankte ze hem terwijl ze de kleine ruimte binnen ging. De man stapte als vanzelfsprekend naar buiten en sloot de deur achter zich dicht. Dankbaar dat hij haar alleen achter had gelaten luisterde ze naar zijn voetstappen die weerklonken door de gang om er zeker van te zijn dat hij langzaam zou verdwijnen. Toen zijn voetstappen niet meer te horen waren liet ze onmiddellijk haar habijt van zich afglijden en liet die op de grond vallen. Ze knielde gehoorzaam op het kleedje in het midden van de ruimte, leunde achterover en plaatste haar handen op de glimmende houten vloer achter haar. Ze opende haar dijen in haar meest wijde positie. Dit was de positie die De Vader graag zag als ze hem hier ontmoeten. Hij wou alles van haar zien. Geen geheimen en niets mocht verborgen blijven. Haar hart sloeg over toen ze zijn voetstappen achter zich van de kleine trap in de hoek van de kerkerkamer hoorde afdalen.

“Heel goed zuster Lucillia. Ik zie dat de les die ik je de vorige keer gaf op het biechtbankje je vergetelheid heeft verbeterd.”

“Ja Vader.”

“Maar je bent nog steeds een vieze slet is het niet?”

Zuster Lucillia wist dat ze het maar beter met De Vader eens kon zijn. Tegen hem in gaan had geen enkele zin en het zou de situatie alleen maar erger maken.

“Kom op zuster Lucillia , waarom twijfelen bij je antwoord, je bent een vieze slet, waar of niet?”

“Ja vader!”

“Laat me raden zuster Lucillia, tijdens deze onreine gedachte die je heb gehad werd je zeker geneukt door een man. Is dat waar ?”

“Ja Vader…”

“En bij deze gedachten, heb je natuurlijk je eigen vingers gebruikt om jezelf te bevredigen omdat je onreine gedachten onhoudbaar waren?”

“Ja vader…’

“En dit deed je 5 maal is het niet vieze ranzige slet ?”

“Ja vader…”

De lichamelijke instincten van De Vader logen er niet om want terwijl hij om het naakte, wijd open lijf van zuster Lucillia liep, werd onder zijn priesterlijke gewaad duidelijk zichtbaar dat het ook voor hem bijna een onmogelijke en onmenselijke taak zou zijn deze verleiding te weerstaan. De vader greep het haar van zuster Lucillia stevig beet en liet haar op kijken naar het plafond.

“Ik zal je moeten laten inzien dat die onreine gedachten van jou een zeer slecht invloed hebben, vieze slet!”

De vader stapte haast over het gezicht van zuster Lucillia en knoopte zijn priesterlijke gewaad openen waardoor zijn menselijk erectie zichtbaar werd. Het puntje van zijn nu steeds harder wordende erectie raakte haar zachte nog gesloten mond.

“Open je mond vieze slet!”

Ze had zijn erectie al vele malen geproefd en ze wilde dit maar al te graag.

“Ah, ja. Lik er aan!”

Gehoorzaam likte ze langs ronding van zijn kop, langs de schacht naar beneden en weer terug omhoog. Ze wist dat De Vader zich in een hemelse staat bevond. Ze wist het zeker. Hij genoot hier net zo van als zij. Zijn gekreun inspireerde haar om nog beter haar best te doen. Ze plaatse haar lippen om de kop om hem in zijn volle lengte in haar warme mond te laten glijden. Ze voelde dat de handen van De vader zich nog steviger in haar haar vast grepen zodat hij controle over haar zou krijgen. Hij begon haar warme mond snel en herhaaldelijk hard te neuken. Ze wist dat De Vader dit niet heel lang vol zou houden en dat hij zeer snel en onbeheerst  zijn heerlijk vocht haar warme mond in zou laten vloeien en zij nam het allemaal tot zich. Alles, tot de laatste druppel.

De Vader had even nodig zichzelf te herstellen na deze uitbarsting, maar toen dit het geval was liep hij naar de grote eikenhouten kast in de hoek van de kerker. Zuster Lucillia, nog steeds in dezelfde positie op de grond, wist dat dit nog niet het einde was van haar boetedoening. De vader knoopte zijn gewaad weer dicht en leek zich te bedenken welk discipline-werktuig hij zou gaan gebruiken om dit af te ronden. Zijn hand reikte in de kast en kwam terug met een rijzweep. Resoluut stapte hij af op Zuster Lucillia die naar adem hapte bij het zien van het werktuig.

“Jij had natuurlijk graag gezien dat je eindelijk geneukt zou worden, is het niet zuster Lucillia?”

“Geef Antwoord vieze gore slet!”

“Ja vader…”

“Dat zal nooit gebeuren Slet en ik hoop dat je dat nu zult begrijpen.”

Hij legde het rijzweepje op de inmiddels opgezwollen en natte lippen tussen de dijen van Zuster Lucillia.

“Dat zal echt nooit gebeuren en dit zal je helpen herinneren.”

Hij sloeg haar in het midden. Daar waar het het gevoeligst was en een gil ontsnapte uit haar keel, terwijl er een traan ontstond in haar blauwe ogen.

“Onthou dit de volgende keer dat je onreine gedachte zult hebben Vieze gore slet!”

En nogmaals sloeg De vader met het rijzweepje op dezelfde plek. Hij wachten 10 seconden en sloeg weer en zonder medelijden herhaalde hij dit meerdere keren.

“Waag het om je dijen te sluiten Slet, ik zal je extra hard slaan als je dat doet!”

En Zuster Lucillia wist van de vorige keren dat de Vader meende wat hij zei. Een laatste maal, terwijl er dikke tranen over de wangen van zuster lucillia’s wangen rolde, sloeg hij haar ferm op weer dezelfde plek. De ondraaglijke pijn die ontstond schoot door haar hele lijf. Haar schreeuw moest te horen zijn door het gehele klooster. Haar lijf boog zich onder de spanning ,haar hoofd nu gelijk met de vloer voor haar. De vader liep terug naar de kast, hing daar het rijzweepje weer terug en keek nog éénmaal achterom.

“Tot de volgende keer slet…”

“Ja Vader”, antwoorden ze zacht en gericht naar de vloer.

Toen ze zijn voetstappen hoorde vervagen verscheen er een glimlach op haar gezicht.

Ze had haar zin gekregen.

XoXo – Eva