In 2006 verkocht Colette Pelissier huizen in Californië (Vervelende Staten). Haar vriend, Brigham Field, deed naaktfotografie. Pelissier wilde stoppen als makelaar, omdat de markt aan het instorten was. Ze overtuigde haar vriend om porno-films te gaan maken.
Tegen 2009 schoten ze films in Madrid en Praag en ze lanceerden de website X-art.com. De website belooft erotische films met prachtige mode-modellen uit de USA, Europa, Zuid-Amerika en daar voorbij. Het kost $40 per maand om ongelimiteerd naar al dat moois te mogen kijken. Het eerste jaar had het stel al een paar honderd betalende bezoekers. Daarna een paar duizend en vanaf 2010 maakten ze er een aardig inkomentje van. In 2011 traden ze in het huwelijk en vanaf 2012 noemde Pelissier zich voortaan Pelissier Field. Het was dat jaar waarin er een kentering ontstond in het aantal bezoekers. Ze hadden er inmiddels 50.000. Maar de groei was er uit. En dus nam het stel een bueau in de arm die onderzocht of hun films wellicht illegaal werden bekeken. En wat bleek? Elke maand waren er tenminste 300.000 mensen die illegale kopieën van hun films bekeken, waarvan tenminste 80.000 in de Vervelende Staten. Ze besloten er tegen ten strijde te trekken.
Niet alleen de porno-industrie heeft last van Internet file-sharing en de Fieldjes zijn zeker niet de enigen die rechtzaken aanspannen tegen illegaal gebruik van content. Ook de grote platenlabels dagen duizenden mensen voor het gerecht, die er van worden verdacht op illegale wijze muziek te delen. Maar ook de filmwereld zit niet stil. Meestal komt het tot een (financiële) schikking. In Amerika worden dergelijke rechtzaken uit de muziek- en filmindustrie voornamelijk gevoerd door branche-organisaties.
De Fieldjes besloten het heft in eigen hand te nemen. Ze huurden een bureau in dat gespecialiseerd is in computermisdaad. Die traceerden IP-adressen van torrent-sites. gebruikers van torrents bekijken namelijk niet alleen films, ze helpen ook mee aan de verspreiding ervan. In februari 2012 startte deFieldjes hun eerste rechtzaak tegen verdachte piraten.
In 2013 waren het aantal betalende bezoekers gedaald tot ver beneden de 50.000. De Fieldjes verhoogden hun productiebudget in de hoop nieuwe bezoekers te trekken met vers materiaal. Bijna dagelijks postten ze nieuwe films. Ze kregen mooie reviews voor hun film T“Farewell”, van Adam Baidawi van het blad GQ. Het leek weer even goed te gaan met de Fieldjes. Ze kochten een huis van 16 miljoen dollar in Malibu. Maar met de dalende aantallen van betalende bezoekers, was het stel gedwongen hun business model aan te passen.
Op dit moment verdienen de Fieldjes een aardig centje bij door de grootste aanvrager te zijn van rechtzaken op het gebied van copyrightschending. In het afgelopen jaar heeft hun bedrijf, Malibu Media LLC, meer dan 1.300 rechtzaken aangespannen. Dit is, om een beeld te krijgen, ongeveer eenderde van alle copyrightzaken in de US. De Fieldjes starten elke dag gemiddeld 3 nieuwe zaken.
Onder de aangeklaagden zitten oudere dames, een gewezen luitenant, een gouverneur en vele anderen. In een reactie schreef een aangeklaagde “ik ben 90 jaar oud en ik heb geen idee hoe ik iets zou moeten downloaden”. Bijna alle zaken eindigen in een schikking van ongeveer 2.000 tot 30.000 dollar. Die inkomsten zijn inmiddels goed voor 5% van de inkomsten van de Fieldjes. In de juridische wereld begint Malibu Media bekendheid te krijgen. Niet omdat ze aan geldklopperij doen, maar omdat ze een heuse case hebben en daadwerkelijk de rechten bezitten.
Aan de andere kant vraagt Ben Depoorter, een professor aan de University of California, zich af of het de Fieldjes daadwerkelijk te doen is om piraterij aan te vechten. Met 3 rechtzaken per dag lijkt het toch verdacht veel op een verdienmodel. Maar schending is schending. En bij elke zaak gaan ze voor de maximale schdevergoeding van $150.000. “We moeten wel”, zegt Pelissier.
Het grote probleem is dat Malibu Media alleen een IP-adres heeft. Ze klagen zonder pardon de partij aan die volgens facturen gekoppeld is aan het IP-adres. En omdat de meeste zaken eindigen in een schikking, is er nog geen jurisprudentie of dat wel realistisch is. Veel verdachten kiezen eieren voor hun geld en betalen liever een bedrag dan dat ze publiekelijk worden aangezien voor iemand die illegaal porno downloadt. Zolang het in Amerika niet tot een veroordeling is gekomen, blijft de verdachte anoniem. Slechts 1 zaak van Malibu heeft het tot een rechtzaak met een jury gebracht. De rechter bepaalde dat de verdachte tenminste 5 films had gedownload. Hij werd veroordeeld tot het betalen van $240.000.
En soms gaat het er aan toe als in een slechte aflevering van een advocatenserie. Een verdachte die claimde in Venezuele te zijn ten tijde van de download, wilde zijn advocaatkosten, die inmiddels waren opgelopen tot $17.000, terugvorderen van Malibu. Maar hun advocaten dreigden hem alsnog voor het gerecht te slepen en ervoor te zorgen “dat hij alles zou verliezen wat hij bezat”. Malibu bood later toch maar aan om $13.000 schadevergoeding te betalen.
In 2012 daagde Malibu Media ene Jeff Fantalis uit Louisville, Colorado, voor de rechter voor het stelen van 13 films. Fantalis ontkende in alle toonaarden en helaas voor de Fieldjes had Fantalis enig verstand van computers. Door geldgebrek verdedigde hij zichzelf en besloot de rechtzaak te documenteren voor anderen die valselijk werden beschuldigd. Op zijn blog is nu te lezen hoe makkelijk het is om IP-adressen na te bootsen, of hoe anderen gebruik kunnen maken van jouw WiFi netwerk. Fantalis ging 9 maanden door een hel, maar beide partijen kwamen uiteindelijk toch maar tot een schikking. Het is onbekend wat de voorwaarden waren.
Pelissier Field gaat door met haar gevecht. In 2014 is Malibu Media goed voor 38% van alle copyrightzaken. De vraag is hoe lang haar bedrijf op deze wijze kan blijven bestaan.
- De overgang bij mannen (penopauze) en de invloed op sexualiteit - 1 december 2023
- De allergeilste filmpjes: sexy feestje - 1 december 2023
- Erotica Fest #83: Pavlov - 1 december 2023