Willoos van verlangen

Lastig om precies het moment aan te geven waarop het gebeurt.

Waarop het gebeurt dat ik van een normaal denkend mens (en zelfbewuste vrouw) verander in een willoos wezen. In dit geval was het waarschijnlijk toen hij mij via WhatsApp liet weten dat ‘het geen verzoek, maar een opdracht was’. Daar ben ik inderdaad nogal gevoelig voor, voor die toon.

Er waren al een aantal weken aan voorafgegaan waarin we via DM contact hadden gehad, leuke berichten over en weer, adrem, vrolijk, opgetogen soms. Maar niet uitgesproken erotisch. Dat hoeft ook helemaal niet om me tot iemand aangesproken te voelen. Integendeel eigenlijk. Mannen die meteen hun ‘agenda’ duidelijk maken, soms ondersteund door wervende beelden, stuiten me al gauw tegen de borst. Maar hij boeide me en ik wilde wat met hem.

De opdracht zelf was eerlijk gezegd nogal cliché: ‘Ga naar de carpoolplaats langs de A2 en parkeer je auto in het zicht van andere auto’s’. S. wist inmiddels dat ik naast mijn brede seksuele interesses ook een tikkie exhibitionistisch ben. Deze zat er dus al wel aan te komen dacht ik. Nu is het van belang dat jullie weten dat er best veel mannen zijn die spelen met de gedachte, wens of fantasie om een vrouw weerloos van verlangen te maken. Ik spreek uit eigen ervaring. Kennelijk is de wens om een vrouw seksueel te beheersen en te domineren een veel voorkomende. Ik schat trouwens zomaar in dat deze wens in de gewone slaapkamer-gesprekken wat stil wordt gehouden maar in de beschutting van de anonimiteit op social media blijkt hij toch vitaler dan de
samenleving van gewone burgermensen weet. Geeft niks trouwens, ik houd er zelf ook wat gekoesterde geheimen op na.

Op weg naar de carpoolplaats verried elke beweging dat mijn kruisje, gezwollen en kletsnat, buitengewoon uitkeek naar het vervolg van de opdracht… eigenlijk hoopte ik dat ik S. daar voor het eerst zou ontmoeten, maar ik hield er rekening mee dat dat niet zou gebeuren. Eerlijk gezegd hield ik er rekening mee dat er helemaal niets zou gebeuren. Dat zou ook niet de eerste keer zijn.

Zo rond dit tijdstip, net voor elven was het rustig op de carpoolplaats. Het was een mooie vroege zomerdag en hier en daar stond een auto te wachten op, nou ja op wat dan ook. Een parkeerplaats of vijf, zes links van mij stond een man, ik schat een jaar of 40 naast zijn Audi een sigaret te roken. Ik stapte uit mijn BMWtje en keek hem aan, het oogcontact was onmiddellijk wederzijds. Terwijl ik ook een sigaret op stak, keek ik nogal expliciet in zijn richting. Mijn rug tegen de auto geleund, de deur open en de radio stond nog aan. Ik nam aan dat deze houding mijn intenties duidelijk zou maken: ik had niets beters te doen op dit moment dan daar te zijn en hem aan te kijken.

Na enkele minuten maakt hij met zijn hoofd een gebaar, zo licht als een veertje in de wind en terwijl ik naar hem toe liep stond vast dat we elkaar meteen zouden aanraken en zoenen. Ik wist dat, mijn lijf vertelde het me.

(Misschien goed dat ik dat moment even aan jullie toegelicht. Het beginnen van een fysiek contact, een date, met een tongzoen, markeert voor mij mijn overgave. Als iemand mij niet aanstaat wordt er niet gezoend).

We gingen zoenen: hartstochtelijk gepassioneerd en blind voor alles ons heen. Precies zoals ik het graag wil, hield hij mijn hoofd stevig vast en stuurde mijn bewegingen, alsof er vanaf mijn nek naar beneden geen andere sturing was dan die van zijn handen. Ik spreidde mijn benen in de zekerheid dat zijn hand de ruimte daartussen zou opzoeken en benutten en dat deed hij.

Ons oponthoud duurde nog geen 5 minuten, mijn geil stromen langs mijn lipjes en m’n dijen en het sidderen in mijn buik zou nog uren voelbaar zijn, wist ik. Een zachte zoen op mijn voorhoofd sloot onze kortstondige seks af. Ik keek op en zocht zijn ogen: ‘Ik had niet verwacht dat je hier zelf zou zijn’, fluisterde ik.

‘Geen idee lieve dame wat je zegt, geen idee.
Ik ken je niet, maar ik hou wel nu al van je’.