Waar jij op zocht: De geschiedenis van squirten

Vrouwelijke ejcaulatie blijft boeien. Tenminste, als we kijken met welke zoektermen wij met NBRplaza zoal gevonden worden in Google. Deze week was er de zoekterm ‘geschiedenis van squirten’ die we eens wat nader in het zonnetje willen zetten.

Seks is al zo oud als de mensheid, maar wanneer is dat squirten nou eigenlijk een beetje begonnen? Veel mensen nemen aan dat het een trucje is, uitgevonden door de porno-industrie in de jaren ’90. Maar het vrouwelijk orgasme is al eeuwen het verwarrende onderwerp dat wetenschappers, religieuze leiders en zelfs de politiek heeft beziggehouden. Vrouwen die klaarkwamen werden aangezien voor hoeren, gevreesde nymfomanen, geesteszieken, of personen met demonische krachten. En dat, terwijl het mannelijk orgasme altijd zo eenvoudig was.

Squirten of vrouwelijke ejaculatie

Het hele fenomeen van vrouwelijke ejaculatie is nog steeds niet goed onderzocht. Meestal wordt het beschreven als het met kracht afscheiden van een kleine hoeveelheid vloeistof (variërend van 3 tot 50ml). De meningen over wat het is en waar het vandaan komt lopen dan ook uiteen. De controverse wordt verder gevoed omdat sommige vrouwen aangeven helemaal geen orgasme te ervaren als ze squirten. Het is dan ook helemaal niet duidelijk hoeveel vrouwen eigenlijk in staat is om te squirten, maar aangenomen wordt dat ongeveer 40% van alle vrouwen ooit eens gesquirt heeft.

Taoïsten en de Kamasutra

Dat we er zo weinig van weten is eigenlijk vreemd, als je weet dat squirten, of vrouwelijke ejaculatie, al zo’n 2000 jaar geleden werd beschreven door een groepje geleerden. Dat blijkt uit een artikel in Sexual Medicine History. Uroloog Joanna Korda heeft een aantal oude Oosterse en Westerse literatuur doorgezocht en kwam verschillende referenties tegen die het onderscheid leken te maken tussen gebruikelijke vaginale afscheiding tijdens seks en een wat minder vaak voorkomende externe ejaculatie van seksuele vloeistoffen. Ze kwamen onder meer een tekst tegen van een Taoïst uit de vierde eeuw met de titel “Geheime Instructies Aangaande de Jade Ruimte”, bedoeld voor de wat ondernemende man die zijn vrouw wilde verwennen in bed. Die tekst suggereert dat een vrouw die opgewonden is te herkennen is aan de volgende vijf kenmerken:

Blozend gezicht = Ze wil de liefde met je bedrijven
Gezwollen tepels en snotteren door de neus = ze wil jouw penis in haar
Droge keel en gebrek aan speeksel = ze is erg opgewonden
Natte vagina = ze wil klaarkomen
De genitaliën laten vloeistoffen vloeien = ze is bevredigd

Nu weten we allemaal dat een snotneusje en harde tepels ook gewoon kunnen ontstaan als de vrouw in kwestie verkouden is en het koud heeft, maar toch. De tekst maakt duidelijk dat er een verschil is tussen een nat kutje en één die flink wat vocht afscheidt. En dat is voor Korda reden om aan te nemen dat het fenomeen squirten ook toen al werd waargenomen.

Ook in de Kamasutra dat ongeveer tussen 200 en 400 werd geschreven, is er sprake van ‘vrouwelijk zaad’ dat ‘voortdurend valt’. En ook Aristoteles schijnt ooit iets gezegd te hebben over “vrouwelijke ontlading tijdens geslachtsgemeenschap”, die volgens hem “veel groter is dan die van de man”. Hij voegde daar aan toe dat het vooral waar te nemen zou zijn bij vrouwelijke vrouwen met een lichte huid en minder vaak bij donker gekleurde vrouwen met een mannelijk uiterlijk. Zijn woorden.

Squirten: een Nederlandse ontdekking?

Pas in de tweede helft van de 17e eeuw werd vrouwelijke ejaculatie voor het eerst wetenschappelijk onderzocht en wel door de Nederlander Reinier de Graaf. Hij maakte het onderscheid tussen vaginale smering doe bedoeld is om geslachtsgemeenschap te vergemakkelijken en vrouwelijke ejaculatie, die volgens De Graaf overeenkomt met een zaadlozing. “Deze vloeistof is duidelijk niet door de natuur voorzien om de baarmoeder te bevochtigen (zoals sommigen denken)”, schreef De Graaf. De Graaf beschreef bovendien als eerste een erogene zone in de vaginawand die hij zelf in verband bracht met de mannelijke prostaat. Dit plekje zou pas veel later in 1952 herontdekt worden door Grafenberg als de naar deze laatste vernoemde G-Spot. Ook Grafenberg concludeerde dat dit vocht niet bedoeld was als smering, omdat een ejaculatie pas optrad rond het orgasme van de vrouw, aan het einde van het masturberen.

Maar ondertussen werd vrouwelijke ejaculatie ook nog toegeschreven aan lesbische vrouwen. Richard von Krafft-Ebing dacht dat vrouwelijke ejaculatie de oorzaak was van het ´afwezig zijn van normale seksuele geaardheid´ bij lesbiennes. In die tijd werd gedacht dat de mens in een constante strijd zat tussen dierlijke lust en moreel gedrag. Vrouwelijke ejaculatie werd daarom gezien als een teken van seksuele overmaat. Vrouwen die squirten hadden gefaald in de verwachte seksuele passiviteit.

Pas in 1982 werd het vocht ook chemisch geanalyseerd. Daaruit bleek dat het vocht geen urine is maar overeenkomsten vertoont met prostaatvocht bij de man. Toch komt het ook voor dat de ejaculatie, waarmee vrouwen hun lakens doorweken en hun muren besproeien, deels bestaat uit urine. Vrouwen die hun vloeistof beschrijven op fora en blogs, hebben het vaak over een wat dikkige vloeistof die licht zoutig, waterig en geurloos is. Nog steeds tasten wetenschappers echter in het duister over de precieze afkomst.

Like?

[#0 / Avg 0]