
Eén van de vele taboes die nog steeds in onze maatschappij rondzweeft, niet de meest zwaarwegende maar wel een lastige: de platonische vriendschap tussen een man en een vrouw. Zeker wanneer één van de partners, in dit geval de vrouw van de mannelijke vriend, er een behoorlijk issue van maakt. Niet in eerste instantie, maar wel in tweede, na een stevig gesprek met vriendinnen.
Nu is dat vriendje een leuke man, eerlijk waar, ik kan met hem praten, lachen en uithuilen. Is hij mijn type? Nee, voor geen goud in de wereld! Hij vroeg pas aan een vriendin wat ik over hem had verteld. Nou weinig dus, namelijk dat hij een latente homo is en een heel goede vriend. Dat zijn vrouw een probleem van onze vriendschap maakte, bevreemdde mij. We mogen niet samen eten. Dat doen we dus niet meer. Daarvoor in de plaats zijn we lunchen, maar dat was ook niet de bedoeling.
Ik blijf het bijzonder vinden dat een platonische vriendschap tussen mannen en vrouwen altijd met gefronste wenkbrauwen wordt bekeken.
Echt eerlijk waar, ik zou, als het nodig mocht zijn, door het vuur gaan voor hem. Hij is me dierbaar, ik houd van hem zoals ik van meer mensen houd. We delen zoveel en staan indien nodig voor elkaar klaar. Dat is toch een ware vriendschap? Zonder oordeel, zonder verwachtingen. Maar een relatie in de zin van man-vrouw, ik moet er niet aan denken. En hij gelukkig ook niet.
Die spanning die je soms kunt voelen in relaties tussen mannen en vrouwen ontbreekt volledig. Ik had al voorgesteld om met zijn vrouw te babbelen, maar dat wil ze niet. Ze snapt er niks van en blijft graag in die onwetendheid hangen dus. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken.
Hij zegt wel eens: “wat zie ik niet in jou wat andere mannen duidelijk wel zien?” Ik weet het niet en weet je het is ook niet belangrijk. Want eerlijk is eerlijk: ik zie het bij hem ook niet. We hebben een leuke goede vriendschap, vrijwel dagelijks even wat woorden wisselen. Soms wat langer en soms wat korter. We storten harten uit bij elkaar. Leven met elkaar mee. Verwonderen ons over hoe er tegen ons aangekeken wordt. En laten dat ook net zo gemakkelijk van ons afglijden.
Toch blijf ik het een raar iets vinden dat het overgrote deel met argusogen kijkt naar een platonische vriendschap tussen een man en een vrouw. Zeker wanneer beiden getrouwd zijn. Het lijkt wel of dat er dan wel iets anders móet zijn dan enkel vriendschap. Ik haal mijn schouders tegenwoordig maar op en mompel iets met waard en gasten.
- De uitdaging - 1 juli 2019
- Lief dagboek, - 25 juni 2019
- Vakantie – erotisch verhaal - 18 juni 2019
RT @Becca_W15: Is een platonische vriendschap een illusie? https://t.co/V0DVtgzsy3 mijn blog op #nbrplaza lezen is gratis ;)
RT @Becca_W15: Is een platonische vriendschap een illusie? https://t.co/V0DVtgzsy3 mijn blog op #nbrplaza lezen is gratis ;)
Vriendschap https://t.co/0XacU3x3Vl https://t.co/KdAGoVrhQi