Wie mij volgt op twitter (@riannelemij), weet een beetje hoe ik in elkaar zit. Ik hou van mooi, warm, sensueel, stijlvol, liefde en vertrouwen.
Ook ben ik (zoals mijn dochter het altijd nogal treffend zeg) van het padje. Ik hou niet van dingen doen omdat iedereen ze zo doet. Ik wil nadenken en zelf keuzes maken wat en waarom ik dingen doe.
Via twitter ben ik in contact gekomen met @Stout_Bezigheid. Via hem heb ik ontdekt dat ik het leuk vind om erotische verhaaltjes te schrijven. Daaruit voortvloeiend vroeg hij mij om een keer per maand als gastblogger te schrijven.
En dan mag je een gastblog schrijven. Het mag overal over gaan. Grappig ik, die bijna nooit blogs lees vind dit toch wel een leuk aanbod en dus toch maar serieus overwegen of ik het wel of niet wil doen.
Er schieten me gelijk allerlei mogelijke onderwerpen te binnen dus volgens mij is het meer een kwestie van zelfdiscipline om telkens weer een stukje op tijd klaar te hebben.
Dit eerste blog maar gelijk een van mijn ergernissen. Nee, ik wil geen klaagblog schrijven maar dit moet me van het hart.
Binnenkort is het Valentijnsdag. Iedereen heeft er een mening over en de meeste vinden het te commercieel geworden. Ook ik vind het commerciële onzin. Als ik stiekem van iemand hou dat is dat heerlijk. Of zoals ik een keertje las: het is als piesen in je bed; niemand merkt er iets van maar bij jou voelt het lekker warm (oké dat was best een smerige vergelijking, maar het is wel duidelijk).
Dat de commercie er nog steeds op inspeelt betekend dat wij als consument er nog steeds braaf aan mee doen. Als het niks oplevert doet de middenstand echt al die investeringen niet. Maar daar wil ik het helemaal niet over hebben.
Wat mij het meeste stoort aan Valentijnsdag is dat wij dames (ja, ik dus ook) die hele dag schaamteloos naar ons toe hebben getrokken.
Wij verwachten van onze mannen een boeketje bloemen een kaartje en ook nog chocolade. En oh wee als we dat niet krijgen.
Tuurlijk zeggen we dat het niet erg is en geven een kus aan onze mannen maar ondertussen prikken de tranen en zullen onze hartsvriendinnen te horen krijgen hoe harteloos en vergeetachtig onze mannen zijn. Hij is alweer Valentijnsdag vergeten, boehoehoe, de rotzak.
Nu heb ik altijd gedacht dat wij vrouwen het sterke geslacht zijn. Wij die ons losgerukt hebben van het aanrecht, bh’s hebben verbrand en eindelijk gelijken rechten hebben.
Wij, dames wij laten ons ineens schaamteloos hangen omdat we een bosje bloemen een kaartje en een doosje chocolade willen hebben van de man die het hele jaar door van ons houdt.
Die dat laat blijken door je voeten te masseren als jij moe bent, die de kinderen naar bed brengt omdat jij na een dag politie-agentje spelen niet meer zoveel geduld met ze hebt, die op zaterdag mee gaat om de boodschappen te halen enz.
Kom op dames, koop dit keer eens een bosje bloemen een kaartje en een doosje chocolade voor je man!
Laat zien dat wij inderdaad het sterke geslacht zijn…. In elk geval tot de vuilnis weer naar buiten moet.
XXX Rianne
- Hotelbar - 24 april 2023
- Diner - 21 februari 2022
- Ladies night out - 3 januari 2022
Leuk geschreven en heel herkenbaar! Wij doen eigenlijk nooit aan Valentijnsdag, maar een voetmassage … goed idee! ;-)
Ik kan niet wachten **voetjes alvast wast**