Hoe had ze zo domp kunnen zijn? Toen Ilse de kans kreeg om stage te lopen in de keuken van het prestigieuze sterrenrestaurant van Jean P., had ze dat uiteraard met beide handen aangegrepen. Deze man was een begrip. Een levende legende. Hij had eigenhandig gezorgd voor een ware patisserie revival in de Belgische keuken. Natuurlijk wilde ze bij hem in de leer. Sterker nog, ze had niet eens om een stagevergoeding gevraagd. Hell no! Ze had zelfs doekoe toe willen geven voor deze buitenkans.
Vanochtend had ze voor het eerst de zwart-wit geruite broek van haar uniform aangetrokken, die haar verrassend goed stond, al zei ze het zelf. De veiligheidsschoenen hadden zelfs een hakje en waren opvallend vrouwelijk. Jean P. had oog voor detail. Ilse had een rondje gedraaid voor de spiegel, terwijl ze uitsluitend gekleed was in de broek en de schoenen. Damn girl! Even maakte ze een kleine twerk-beweging en ze had met haar tong geklakt. What a fine ass!
De koksbuis had ze tot het laatst bewaard. Vol trots hield ze de wit gesteven koksbuis voor zich. Het was getailleerd en vrouwelijk. Het had een blinde sluiting en een opvallend zwart opstaand boordje. Het aantrekken was bijna ritualistisch. Het polyester kuste haar armen en daarna haar buik en toen ze het knoopje voor knoopje dichtdeed omsloot het haar alsof een minnaar haar borsten omklemde. Haar tepels werden harder dan muskaatnoten. Nog even wiegde Ilse van links naar rechts op de bal van haar voet. Misschien zou ze beter een bh dragen? Ah, fuck dat shit! You look fine, girl! I sabhi toh?!
Vol trots had ze haar koksuniform gedragen, toen ze halverwege de ochtend voor het eerst voet zette in Jean’s domein. Zijn territorium. Alles hier was flashy. Het roestvast staal blonk. De tegeltjes waren intimiderend smetteloos. Ze was welkom geheten door een of andere frituurfiguur, die de souschef bleek en haar aan het werk zette. Die zwempie. Maar Ilse liet zich niet kennen. Ze was het waard om hier te staan. En dus gooide ze zich vol overgave op het preppen. Haar billen bounsten op de maat van het snijden en haar borsten wiggelden bij het mixen. Deed ze het erom, deze chigirl? Misschien… Ze wilde er zijn. Er toe doen. Als Jean straks hier in zijn toko binnen kwam wandelen zou hij zich afvragen wie die chi-meid was bij de mise-en-place.
Ilse was zo opgegaan in haar werk, dat ze niet eens had gemerkt dat Jean achter haar stond. Aai no, swa. Drie keer klapte hij in zijn handen ten teken dat iedereen even de aandacht erbij moest houden. Maar deze lekkere boy had Ilse’s volledige aandacht zo ook! Daar was handenklappen niet voor nodig. Wajoh, kijk hem staan dan, met die strakke GT kont! Ilse sloeg haar armen over elkaar, zodat ze fier voor hem stond en onbedoeld – of misschien dan toch een klein beetje expres – had ze haar ferme boezemies daarmee wat omhoog geduwd.
“Jongens”, zo was Jean begonnen, “ik wil jullie even iets laten zien.” Met een breed gebaar van zijn arm gebood hij al het keukenpersoneel om de glimmende RVS tafel te komen staan. Uiteraard zorgde Ilse dat ze zo dicht mogelijk bij haar nieuwe werkgever in de buurt stond. Uiteraard! Als Jean iets voor ging doen zou zij zich dat baas maken. Vanzelf.
“Vandaag maken we een bombe van Grand Marnier met een ganache van chocola en nougatine. Pay attention, boys.” Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ilse keek vol bewondering toe, hoe Jean de ingrediënten mixte in een grote schaal. Zelfs de manier waarop hij de eieren op de rand kraakte en het eigeel van het eiwit scheidde met zijn vingers was dope. Ze hing aan zijn lippen en keek met adoratie naar de geaderde handen die krachtig en vaardig het deeg soepel kneedde. Damn, man. Kneitergeil werd ze er van. Terwijl het deeg in de oven zat, deed Jean voor hoe je het beste een zeste kon maken van sinaasappelschil. Dit was wreed lauw. Zonder het te merken duwde Ilse haar bekken tegen de tafel, om tegendruk te geven aan het kloppende gevoel tussen haar benen. De andere jacks stonden daar maar een beetje te staan om de tafel, als een stelletje makke brave matrozen. Zijn ze bragga ofzo? Begrepen ze dan niet dat deze kapten bomb is? Ze kon hem wel op de bek pakken.
Ilse had niet gewoon respect voor Jean, ze verafgode de man. Het ging dan ook vanzelf. Ze moest in zijn bijzijn zijn. Zijn geur kunnen opsnuiven. Nu stond ze zo dichtbij dat ze zijn poriën kon tellen. En nog had Jean haar niet opgemerkt. Hij ging volledig op in het mengsel van chocolade, Grand Marnier, zest en room.
“En dan komt het belangrijkste.” Jean pauzeerde kort en keer rond naar zijn pupillen. Allemaal hielden ze hun adem in. Was dit een vraag geweest? Wilde hij dat ze zouden raden welke stap nu zou volgen? Durfde iemand het aan om te raden wat het allerbelangrijkste was in de ogen van deze patisserie-god? Ilse wipte op de bal van haar voet. Het lag op het puntje van haar tong. Het belangrijkste. Ja! Maar wat dan?
“Het proeven!” Jean verloste de groep uit hun lijden en een kleine zucht was te horen omdat iedereen weer gewoon adem dorste te halen. Ilse stond nu letterlijk tegen Jean aan gedrukt, wachtend op de climax. Nu ging het komen. Haar ogen volgden de hand van Jean. De ring- en middelvinger staken omhoog uit zijn gebalde vuist. Leroy, Ilse’s vorige schatje, deed dat ook zo, als hij haar ging laten squirten. Het leek wel of Jean’s hand in slow-motion door de romige ganache gleed en een diep spoor achterliet. Een dikke klodder bleef kleven aan zijn vingers en Ilse likte haar lippen terwijl ze toekeek hoe Jean’s hand door de lucht ging. ‘Proeven: het allerbelangrijkste’, ging er door haar hoofd. En voor ze het wist, greep ze met haar rechterhand de pols van Jean om die naar zich toe te trekken. Ze zou wel even clippen hoe je dat deed. Als een volleerde pornoster zoog ze Jean’s vingers tussen haar ronde volle lippen.
Goddamn, hoe kon iemand die witter was dan R Kelly … of nee, R Kelly was oud. Boef! Ja, witter dan Boef. Hoe kon iemand die witter dan Boef was, zo lekker zijn. Even dacht Ilse dat ze niet zijn vingers, maar zijn harde lul in haar mond had. De ganache was zijn zaad dat nu over haar tong en lippen droop. My gawd. Met haar linker hand graaide ze in het kruis van Jean en kneep foeroe, maar toch ook teder (eej, ze weet tog) en ze drukte haar kruis tegen zijn been. Als je niet beter wist dan zou je zeggen dat Ilse de chef aan het boelen was.
Het duurde misschien een seconde of 5, wellicht korter. Te kort in ieder geval voor Ilse om te komen. Jean had haar een duw gegeven en Ilse had hard de tegelvloer gekust. Chanant! En nu? Ilse’s kansen in de sterrenkeuken waren vast verkeken. Dat wordt koeloes da frieta, vanaf nu. Kapot kut, maat.
Met dank aan Eva
- De erotische kunst van Lulu Amere - 26 mei 2023
- Elkaar online plagen doe je zo - 25 mei 2023
- Zal Virtual Reality de manier waarop we naar porno kijken veranderen? - 23 mei 2023
Een heerlijk, vlot geschreven en daardoor ook te lezen verhaal. Geweldig taalgebruik. Grappig en zonder dat er echt iets erotisch gebeurt, nog opwindend ook. Chapeau!