Ontsnapping uit het plan – voor Erotica Fest #11

De grijze dunne rook die traag uit de schoorsteen opsteeg, verried dat de boshut bewoond was. Zijn honger maakte hem moediger dan goed voor hem was en hij besloot naderbij te sluipen. Misschien was de bewoonster hem gunstig gezind. Het was niet waarschijnlijk dat ze vanaf hier een communicatieverbinding had met de stad.

Het was nu bijna vijf dagen geleden dat hij had weten te ontsnappen uit de streng bewaakte mannenvertrekken. Toen het afval werd opgehaald, had hij zich verstopt in een van de containers. En eenmaal op veilige afstand, had hij zich ongezien uit het onbemande transporttreintje laten vallen. Het was een eeuwenoude truc, maar het werkte nog steeds.

De schemer was ingevallen. De ramen van de boshut waren verduisterd om niet op te vallen voor de drones. Zo onopvallend mogelijk, sloop hij dichterbij en probeerde hij een spleetje te vinden om binnen te kunnen kijken. Pas bij het derde raam lukte het om een glimp van het interieur op te vangen. Er brandde een houtvuur en aan de muur hingen kadavers van knaagdieren en vogels te wachten om geslacht te worden. Het water liep hem in de mond, tot hij plotseling werd opgeschrikt door een metalen geluid achter hem. Geschrokken draaide hij zich om, om in een dubbelloops geweer te staren. Van schrik schreeuwde hij een doodskreet en viel hij achterover tegen de gevel van de hut.

“SCHT”, siste een stem vanachter het wapen, “wil je soms dat de hele wereld ons hoort?” Hij schudde alleen zijn hoofd, bang dat dat de laatste beweging zou zijn die hij ooit zou maken. De schemer maakte het vrijwel onmogelijk om zijn tegenstander te kunnen waarnemen, maar hij hoopte dat die persoon kon zien dat zijn naakte lijf onmogelijk een wapen zou kunnen verbergen. De gelaarsde voet schopte hem zacht richting de deur en ook de loop wenkte in die richting. Zonder ‘oogcontact’ te verliezen met de twee ronde ijzeren staven, duwde hij zijn lichaam met handen en voeten de gewezen kant op.

Vijf dagen geleden nog, had hij alles wat hij nodig had. Een droge ruimte, eten, toegang tot een bibliotheek met eeuwen aan geschriften en een entertainmentprogramma om de tijd te doden. Toch was het de vrijheid waaraan het hem ontbrak. De enige reden voor zijn bestaan was zorg te kunnen dragen voor het voortbestaan van de mensheid. En daarvoor werd hij dagelijks gemolken. Wanneer het tijd was, werd hem opgedragen zijn penis in het daarvoor bestemde device te stoppen. Het entertainmentprogramma toonde de door hem ingeprogrammeerde shows, tot zijn opwinding eindigde in een donatie voor het voortbestaansplan.

Dag in, dag uit. Alle dagen waren gelijk. Opstaan, lezen, entertainment, eten, krachttraining, doneren. Het was hem te leeg. Te eenzaam. Er moesten andere mensen zijn. Andere mannen. Andere vrouwen. Het gebrek aan interactie vrat aan hem. Maar nu hij eindelijk een ander levend persoon had gevonden, was hij zijn leven niet zeker.

Die andere persoon bleek een vrouw van midden dertig. Atletisch gebouwd en reebruine ogen. Ze dirigeerde hem naar een stoel in de hoek van de kamer. Met het geweer nog altijd op hem gericht, controleerde ze of de gordijnen voldoende gesloten waren. Daarna draaide ze een lampje aan dat de kamer zacht verlichtte.

“Hoe heet je? Waar kom je vandaan?” Ze klonk vijandig. Hij dacht na.

“Ik heb geen naam. Ik ben vijf dagen geleden ontsnapt uit de mannenvertrekken, waar ik deelnam aan het voortbestaansplan.” De bewoonster van de hut keek hem argwanend aan.

“Er is nog nooit iemand ontsnapt.” Opnieuw gaf ze hem een kleine trap met haar laars; nu tegen de binnenkant van zijn onderbeen. Ze knikte richting zijn kruis, om aan te geven dat ze wilde zien wat hij daar te verbergen had. “Je bent een man. Hoe ben je hier gekomen?”

Sinds de kernoorlog in de 21ste eeuw, waarbij ongeveer tweederde van de wereld onbewoonbaar werd, was het een groep vrouwen gelukt om een hervormingsprogramma te starten. Ze sloten een pact, dat inhield dat de vrije wereld alleen nog bewoond mocht worden door vrouwen. Alleen zij mochten vrij zijn. Testosteron werd als het gevaarlijkste middel gezien. Een hormoon dat bijna tot het einde van de wereld had geleid. Alleen een klein groepje mannen werd zorgvuldig gekweekt om juist voldoende sperma te produceren om de mensheid te behoeden voor uitsterven.

Hij opende zijn benen en beloonde haar belangstelling met het zicht op zijn geslacht. Hij kende de blik in haar ogen. Het was dezelfde blik die sommige van zijn bewakers hadden gehad als ze naar hem keken. Die blik was beangstigend. Alsof ze hem met huid en haar wilden verslinden.

“Maak hem hard.” Opnieuw knikte ze naar zijn kruis. Er klonk een vreemd soort ongeloof in haar stem. Haar tong maakte haar lippen nat.

“Ik heb honger. Heb je wat te drinken?” Maar de beweging van de loop van haar geweer maakte duidelijk dat met haar niet te sollen viel. Met zijn rechterhand kneedde hij zijn geslacht terwijl hij zijn linkerhand uitgestoken hield om een schot af te kunnen weren. Hij was te vermoeid en te hongerig om een erectie op te kunnen wekken, maar zij nam kennelijk al genoegen met een half harde lul. Ze kende de verhalen en bekeek ooit de oude filmpjes. Het leken fabels. Maar hier zat het levende bewijs. En hij zag er veel minder gevaarlijk uit dan de regering haar deed geloven.

“Kan ik me anders even opfrissen?” Ze wees hem haar douche en nam op een krukje plaats om hem te bekijken terwijl hij zijn gespierde lijf grondig waste. Haar instinct wekte fysieke veranderingen op, die ze slechts kende uit haar fantasieën. Ze drukte haar hand tussen haar benen in een poging de kriebel te stillen. Haar moeder had haar verteld over de manier waarop mensen vroeger kinderen maakten en dat mensen de enige soort waren op de wereld die dat ook deden voor de lol. Het fascineerde haar. Hier, in het bos, had ze vaak herten en konijnen zien paren en het had haar hart met weemoed gevuld dat deze dierlijke manier van voortplanting was uitgebannen om de wereldvrede te kunnen bewaren.

“Ik zou je moeten aangeven.” Het was een dreigement, dat wellicht meer beangstigend zou kunnen werken dan haar dubbelloops. “Het zou me rijk maken. En beroemd.” Ze reikte hem een handdoek aan en nam van de gelegenheid gebruik om hem een handje te helpen bij het afdrogen. Haar handen volgden de gespierde lijnen van zijn armen, borst en buik. Ze kon het niet helpen. Ze moest zijn geslacht aanraken. Het regeringsprogramma voor seksualiteit had weliswaar interessante gadgets opgeleverd, maar elke keer als ze zich had bevredigd met een pulserende namaakpenis had ze toch iets gemist.

Het was de eerste keer dat een ander mens hem aanraakte. De warmte van haar vingers maakte hem licht in het hoofd en onbedoeld kwam zijn erectie nu toch met kleine sprongetjes omhoog. Testosteron. Gevaar! Het was haar van kinds af aan aangeleerd. Mannen denken maar aan een ding en uiteindelijk is de wereld er bijna aan ten onder gegaan. Opnieuw greep ze naar haar geweer. Ditmaal dirigeerde ze hem naar haar slaapkamer, waar ze zijn polsen en enkels aan het bed ketende.

“Denk. Denk!”, zei ze tegen zichzelf en ze besloot hem eerst te voeden. Van de suikers in het fruit sterkte hij aan en van de kruidenthee werd hij ontspannen. Daarna nam ze plaats op een stoel naast het bed en bekeek hem van top tot teen. Haar hoofd schreeuwde dat deze man niets dan gevaar betekende. Maar haar lijf spoorde haar aan gebruik van hem te maken. Dit was haar kans om een eigen kind te maken. Een kind zonder screening van de overheid. Een kind verwekt op de oude natuurlijke manier, zoals dat zo gewoon was hier in het bos. Maar wat moest ze doen als het kind een jongetje zou zijn?

Zonder na te denken kleedde ze zich uit. Vanaf een veilige afstand betaste ze zichzelf en liet haar fantasie de vrije loop. Neuken, met een man van vlees en bloed. In plaats van inseminatie met een kunstlul. De gedachte alleen al maakte haar gek. Zoals hij daar lag was hij ontdaan van alle gevaar. Maar zijn harde geslacht verraadde de aanwezigheid van testosteron. Ze was gewaarschuwd. Van jongs af aan. En toch gaf ze er aan toe. Schrijlings nam ze op hem plaats en voor het eerst beleefde ze wat vrouwen vroeger beleefden. De versmelting van twee lichamen. De broeierige samenkomst van man en vrouw. Het was beter dan de drugs die ze maakte van de kruiden uit het bos. Beter dan wat ze had gelezen. Beter dan wat ze had gezien.

Toen ze wakker werd, lag ze op zijn borst. Het voelde plakkerig tussen haar benen. Ze vervloekte zichzelf. Zo is de wereld ten onder gegaan. Mannen die hun pik achterna liepen. Mannen die vochten om wie de grootste had. Maar ze voelde tegelijk een gevoel van vrede en liefde en ze wist dat ze hem ging houden. In een stal. Om hem elke dag te melken en haar eigen fokprogramma te starten.

Like?
[#0 / Avg 0]
Marc van Lier
Volg me
Laatste berichten van Marc van Lier (alles zien)

You might also like

Strandwandeling – Een erotisch verhaal voor NBRplaza’s Erotica Fest #6: Geur Consent – een erotisch verhaal voor NBRplaza’s Erotica Fest #14 Default ThumbnailBel me niet – Gastblog voor NBRplaza’s Erotica Fest #36 – seks op de werkvloer Default ThumbnailDageraad – Gastblog door Aurora voor Erotica Fest #11 Heimelijkheid – voor NBRplaza’s Erotica Fest #19

2 thoughts on “Ontsnapping uit het plan – voor Erotica Fest #11”

Niet bang zijn. Zeg maar gewoon wat jij er van denkt:

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.