Over de gevulde dansvloer kijk ik naar haar. Hoe ze daar staat: uitbundig lachend, charmant, elegant. Het stralende middelpunt van de avond. Met haar champagneglas in de hand zweeft ze door de ruimte en heeft aandacht voor iedereen. Een praatje hier, een glimlachje daar, haar gehandschoende hand even op een arm of schouder. Ik knijp in mijn arm. Gewoon omdat ik ergens niet kan geloven dat deze droomvrouw vandaag “Ja” heeft gezegd tegen mij. Ik beschouw mezelf niet als moeders mooiste. Nooit gedaan ook. Ik weet wel dat ik best charmant kan zijn. Ik heb mijn lengte mee en er is weinig mis met mijn postuur, ook al ben ik niet echt het sportschooltype. Ik heb ook wel vaker complimenten gekregen over mijn blauwe ogen en mijn lach. Maar dat deze prachtige vrouw voor mij zou vallen. Voor mij? Ik kan het eigenlijk nog steeds niet goed geloven. De hele dag is het opvallend licht in mijn hoofd. Alsof ik zweef.

“Een prachtvrouw, die Christine van je!”

Ik zie de brede grijns van mijn beste vriend Rob. Schouder aan schouder kijken we over de dansvloer naar die droom in wit aan de overkant.

“Je kunt nog altijd je ogen niet van haar afhouden, maat. Een goed teken hoor!” Hij heft zijn glas naar mij en we klinken.

“Soms kan ik gewoon niet geloven dat ze voor mij heeft gekozen.” zeg ik hem eerlijk.

“Ik ook niet. Van alle mannen op deze aardkloot, kiest ze jou. Tja, wat zal ik zeggen. Voor je looks zal ze niet gevallen zijn. En die brains begin ik maar niet over. Dus dan blijft er maar één ding over: je moet wel een koning in bed zijn, maat!”

Breed schaterend klinkt hij nog een keer en loopt weg. Ongetwijfeld om die grap nog tien keer te gaan herhalen aan iedere tafel waar hij komt. Het blijft een eikel, die Rob, maar wel uit het goede hout gesneden. We trekken al sinds onze middelbareschooltijd met elkaar op en hebben altijd lief en leed met elkaar gedeeld. Dat soort vrienden leer je koesteren.

Koning in bed? Hij moest eens weten. Koning stuntel is misschien het betere woord. De eerste keer was met Eva. Niet echt een succes. We hadden al wel wat staan zoenen en friemelen. Ze vroeg me of ik haar kon helpen met haar huiswerk en op haar kamer voelde ik haar hand opeens op mijn been. We zoenden. Haar hand wreef over mijn broek en pakte me beet door mijn broek heen. Ik wist niet wat me overkwam. Haar warme mond, haar tong en toen die hand. Ik kwam spontaan klaar en spoot mijn eigen broek vol. Eva moest er hard om lachen. En misschien is het daar wel begonnen. Dat gevoel dat ik altijd te snel klaar kwam. In porno houden die mannen het eindeloos vol, maar bij mij was het vaak met een paar minuten al gedaan. Ik was gewoon te opgefokt, wilde te graag. Als ik mezelf aftrok, was dat ook geen punt: hoe sneller de spanning er af, hoe beter. Maar bij de paar vriendinnen bij wie het contact wat verder ging dan alleen zoenen, bleek het niet anders te gaan. Een koning in bed? Niet echt.

Christine slaat haar ogen op en vangt mijn blik. Een paar seconden houden we elkaars blik gevangen, dwars door de drukte van de dansvloer. Ik voel mijn hart een slag overslaan. Ik verdrink in haar en zij weet het. Ik slik. Wat is ze mooi. Haar lange blonde haren krullen om haar gezicht. Haar blote schouders met de lange witte handschoenen. De elegante wit satijnen jurk omkleedt haar borsten en accentueert haar ronde heupen. Haar lippen, rood gekleurd. Haar ogen met die blik, die me iedere keer weer uit balans brengt. Haar mond een beetje open. Ik voel me duizelig. Duizelig van geluk. Mijn hoofdprijs: mijn Christine.

Ze knipoogt en gooit een kushandje naar me. Dan draait ze zich weer om en verbreekt de betovering. Mijn ogen glijden over haar blote rug. Twee smalle gekruiste bandjes houden haar jurk bijeen. De open rug van haar jurk welft langs haar blote rug en eindigt vlak boven haar stuitje. Ik zie hoe haar prachtige billen aftekenen in haar wit satijnen jurk. Wat een vrouw. Mijn vrouw!

Tja, Christine. Ze kwam in mijn leven of beter gezegd: ze kwam, zag en overwon. Wat was ik verliefd op haar. En nog steeds. Ik ontmoette haar op het zomerfeest van Rob. Het was snikheet die avond. Ik had al het nodige gedronken en stond daar een beetje wankel mijn goddelijke zelf te zijn, toen ze binnen kwam. Het was alsof alles even stil stond, alsof alle lichten doofden en de kamer alleen nog werd opgelicht door haar. Hoe het kwam weet ik niet, maar we maakten oogcontact en het was alsof een tunnel zich opende met haar aan het andere eind. Alsof alle licht en lucht werd weggezogen uit die kamer. Ik kreeg bijna geen adem meer. Hoe vaak ik dat wel niet heb moeten horen, ook vandaag weer. Dat moment van onze eerste ontmoeting en dat ik ter plekke flauwviel. Het is ook een goed verhaal en eerlijk is eerlijk: de beste versiertruc ever. Toen ik langzaam bijkwam, stond iedereen bezorgd om mij heen gebogen. Ik krabbelde overeind. Mijn vrienden hielpen mij op een bank en wapperden mij frisse lucht toe. En daar kwam Christine met een groot glas water en een grijns van oor tot oor. “Jij weet wel hoe je indruk moet maken op een meisje” zei ze terwijl ze naast me ging zitten op de bank. “Hoi, ik ben Christine.” We hebben die hele avond zitten praten op die bank en aan het eind van de avond wist ik het zeker: ik was reddeloos verloren. Dit was het dus om verliefd te zijn.

“Je weet dat je altijd bij mij terecht kan, hè. Als het ooit misloopt tussen jullie.”

Het is de stem van Sophie, mijn buurmeisje van oudsher en vriendin zolang ik me kan heugen. Haar lachende gezicht spreekt boekdelen.

“Maar ik sla je verrot als je dit kapot maakt” voegt ze er nog snel aan toe. “ik kan me geen betere vrouw voor jou voorstellen dan Christine.” Ik sla mijn arm om haar middel en geef haar een zoen op de wang.

“Dank je wel, Sophie. Ik knoop het in mijn oren. En maak je geen zorgen: dit gaat niet kapot.” Ik hou haar vast. Toch iets te veel gedronken, denk ik. Het is alsof mijn voeten los staan van de grond. Alsof ik lichtjes zweef.

Nee, dat gaat niet kapot. Dit kan niet kapot. In de twee jaar sinds die gedenkwaardige ontmoeting zijn we onafscheidelijk en verliefder dan je maar kan zijn. Ook al zijn onze persoonlijkheden totaal tegenovergesteld, we vullen elkaar aan. Zoals ze vaak zeggen: Opposites attract. De onstuimige beginperiode waar we geen genoeg van elkaar konden krijgen. Het moment dat ze bij mij introk. De vele vrolijke avonden met vrienden. Vakantie in Italië. Skiën in Frankrijk. En natuurlijk de seks. Ik kan er geen genoeg van krijgen met haar. Het snel klaarkomen was er nog steeds, maar in haar ogen nooit een probleem. Een orgasme is volgens haar gewoon een fase in de flow van ons liefdesspel. Soms gaan we uren aaneen door. “Just go with the flow” fluistert ze dan in mijn oor en zoent me intens als ik net ben klaargekomen. En ja hoor, miraculeus komt er na een paar minuten alweer leven in mijn pik en is het spel eigenlijk geen moment onderbroken geweest. Nee, ik ga liever dood dan dat dit ooit kapot gaat.

“Het is wel een verschijning, hoor, die Christine van jou. Een echte aanwinst in de familie!”

Wie anders, dan oom Wouter kon dit zo zeggen. De oom bekend (berucht?) in de hele familie om zijn oog voor vrouwelijk schoon, slaat mij op mijn schouders. Hij kijkt mij gelukzalig aan en likt gelukzalig langs zijn lippen.

“Dat heb je goed voor elkaar, Frits. Komende nacht zal ik aan jullie denken!” en hij wankelt verder. Duidelijk al behoorlijk in de olie.

Alsof ik daar nu op zit te wachten: oom Wouter die aan me denkt. Maar het is wel tekenend. Overal waar ik om me heen kijk, zie ik de mannen kijken. Als een magneet trekt Christine hun blikken naar zich toe. De avond is al flink gevorderd en de drank heeft rijkelijk gevloeid. Het staren wordt opzichtiger, brutaler, geiler. Ik weet waaraan ze denken. Ik weet dat ze allemaal in hun hoofd die wit satijnen jurk van haar lichaam zien glijden. Dat ze in hun fantasie dat heerlijke lichaam aanraken, er hun lippen op mogen drukken, hun handen erover laten glijden. En in mijn licht benevelde hoofd zie ik het beeld van honderden handen reikend naar mijn Christine, die goddelijk verheven boven al die handen uitsteekt en hen geen blik waardig gunt. Hoe ze opstijgt en zweeft boven de massa als een eenzame ster. Hoe ze het centrum is van alle aandacht. Maar in plaats van er gehoor aan te geven, sluit ze haar ogen en wendt haar blik af van al die uitgestrekte handen. Haar handen frummelen wat aan de bandjes van haar jurk. Ze opent haar ogen en heeft alleen maar oog voor mij. Strak kijkt ze me aan en houdt mijn blik vast. Dan laat ze tergend langzaam die bandjes over haar schouders omlaag glijden en met een zachte rimpeling glijdt de jurk van haar naakte lichaam en staat ze daar. Alleen voor mij. Naakt …

“Time to go, Frits!”

De stem van mijn jongere broer Ben, ceremoniemeester van deze avond. Opgeschrikt door zijn stem, vervluchtigt de illusie en sta ik weer terug in de zaal. Ik voel me wankel en lichter dan ooit. Alsof ik zelf op het punt van opstijgen sta. Ik voel mijn hart onregelmatig bonzen in mijn keel.

“Het is tijd. Op naar jullie hotel!” met een knipoog kijkt hij me aan “En niet weer flauwvallen, hè. Niet vannacht.” Lachend pakt hij mij bij mijn pols en leidt me naar mijn bruid. Ook haar pakt hij bij de hand.

“Dames en heren” roept hij met luide stem “Nog eenmaal: het bruidspaar van vanavond!” en hij heft onze handen in de lucht. Alle gasten verzamelen zich en vormen een erehaag richting de uitgang. Een luid applaus klinkt op en Ben laat zijn handen zakken en voegt onze handen samen.

“Off you go, my little lovebirds”

Hand in hand lopen Christine en ik langzaam naar buiten tussen al die mensen door. Vrienden, familie, allemaal lachende gezichten. Ze juichen ons toe, applaudisseren, joelen en klappen. Ik weet dat het voor Christine is, mijn Christine. Ik kijk opzij en voel me trots als een pauw als we de zaal verlaten. De koele zomernachtlucht doet me goed. Nog één keer stoppen we op het bordes. Iedereen verzamelt zich achter ons. Ik neem haar gezicht in mijn handen en ik zoen haar. Zacht. Teder. Ik voel haar zachte lippen openen en daar tussendoor haar tong de mijne vinden. Onze zoen wordt heftiger en een gejoel van jewelste breekt achter ons uit. Mijn hand glijdt in haar nek en ik geniet hoe ze mijn zoen beantwoordt. Maar we moeten weg en langzaam verbreken we onze zoen. Lachend. Onze voorhoofden rusten tegen elkaar. Het zweven lijkt niet te stoppen. Het is alsof we langzaam opstijgen en ronddraaien. “Mijn bruid” fluister ik. “Mijn man” fluistert ze terug. Geen woorden kunnen mij gelukkiger maken op dit moment.

We zwaaien en haasten ons naar buiten, waar de limousine met open dak staat te wachten. We gaan staan in de auto en zwaaien nog een laatste keer naar iedereen. De aanblik van al die gezichten nemen we in ons op. En dan vertrekken we. Een spoor van rammelende blikken achter ons aan.

We ploffen neer op de bank van de limo, het dak nog open en staren even stilletjes tegen elkaar aanhangend naar de nachtelijke sterren die voorbij schuiven. De zomerse nachtlucht voelt koel op onze huid. Ik voel me draaierig, maar op een goede manier.

“Mijn man” fluistert Christine nog een keer, terwijl ze tegen me aan kruipt. Ik kijk haar aan. En meer is er niet nodig. Onze monden vinden elkaar blindelings. En we zetten de zoen voort die we zojuist hebben afgebroken. Heerlijk om haar lichaam tegen het mijne te voelen.

“Wacht even”. Ze maakt zich van me los en geeft me een vette knipoog.

“Chauffeur?”

“Ja mevrouw?”

“Neem maar een omweg!”

“Ja, mevrouw!”

“Van tenminste een uur”

En voordat hij iets kan zeggen, drukt ze op het knopje dat het raampje tussen de chauffeur en ons blindeert en schakelt ze de intercom uit.

“Zo, eindelijk samen. Eindelijk alleen.”

“Ik heb wel gezien hoe je naar me keek vanavond.” zegt ze terwijl ze langzaam weer naar me toe kruipt. “Heb jij enig idee wat dat met me doet?” fluistert ze zacht. “Heb jij enig idee wat jij bij mij losmaakt?”

Traag schud ik mijn hoofd. Ik probeer de roezige nevel uit mijn hoofd te verdrijven. En dan vestig ik mijn blik op haar. En kijk haar aan met die blik waarvan ik weet dat ze smelt. Ze heeft me dat eerder verteld, dat mijn mondhoeken dat iets omhoog gaan, mijn lippen zich lijken te krullen en in mijn ogen een soort speelse ondeugd schittert. Die eerste avond indertijd was dát hetgeen, waarvoor zíj als een blok was gevallen. En nu, zie ik hoe ze mijn ogen vasthoudt met de hare. Hoe haar blik zich fixeert op mijn gezicht. Gefocust. Gelockt. Als een roofdier op haar prooi.

Ik zak verder achterover in de lange, zachte leren bank. Boven ons hoofd trekt de sterrenhemel voorbij door het nog steeds geopende dak. Het duizelt me, maar het doet er niet toe. Want de enige die telt, is hier bij me. Op haar knieën richt ze zich op en precies als het droombeeld dat ik had in de zaal, sluit ze haar ogen en pakt de bandjes van haar jurk. Tergend langzaam schuift ze de bandjes over de huid van haar schouder omlaag en laat ze rusten op haar armen. Ze opent haar ogen en kijkt me aan. Broeierig. Heet.

“Nu ben ik helemaal de jouwe” zegt ze zachtjes terwijl ze de bandjes van haar jurk verder omlaag trekt. Haar prachtige borsten springen bevrijd naar voren. Haar tepels als fonkelende sieraden vooruit. Ze torent boven me uit. En ze is prachtig.

“Vind je me mooi?” vraagt ze. Ik kan alleen maar knikken. Het beeld van haar opgerichte halfnaakte lichaam in de schemerig verlichte limo, is adembenemend.

“Mijn godin” fluister ik en ik strek mijn hand naar haar uit. Zij laat haar hand in de mijne glijden en beweegt op haar knieën naar me toe. Ze trekt haar satijnen jurk iets omhoog om meer bewegingsvrijheid te krijgen. Met één knie naast me, slaat ze haar andere been over me heen en gaat op mijn schoot zitten. Haar beide handen leunen op mijn schouders en mijn handen rusten op haar heupen. Voor wat een eeuwigheid lijkt, kijken we elkaar alleen maar aan. Ik voel haar handen omhoog glijden naar mijn nek, spelen met mijn haar.

“Ik mis je krullen” zegt ze zachtjes, terwijl haar handen door mijn kortgeknipte haren kroelen. Haar gezicht vlak bij het mijne. Ik kan niet anders dan haar kussen. Mijn lippen vinden de hare. Zachtjes. En al snel heftiger, onstuimiger. Onze monden happen naar elkaar, openen zich. Gretig vindt mijn tong de hare. Warm en stevig. Mijn handen schieten omhoog en glijden door haar haar. Trekken haar gezicht nog dichter naar mij toe. We happen en snuiven naar adem. Alle opgekropte spanning schiet naar een hoogtepunt. Mijn hart bonst. Ik voel hoe mijn pik zich opricht in mijn broek, bekneld zit en bevrijd wil worden. Met één hand trek ik haar hoofd naar me toe. Mijn hand vindt haar ontblote borst en pakt die stevig vast. Kneedt hem. Ik voel haar tepel in mijn handpalm duwen. Stevig en stijf. En knijp. Ze kromt haar rug en snuift naar adem.

Haar handen duwen het jasje van mijn schouders. Omlaag en uit. Ze pakt mijn overhemd en met een ferme ruk trekt ze het open. Knopen vliegen in het rond. En haar lippen vinden de huid van mijn borst. Happen. Likken. Zoenen. En weer terug omhoog door mijn nek naar mijn mond.

Als ik mijn ogen open, zie ik haar niet scherp, zo dichtbij is ze. Haar lange blonde haren vallen als een waterval langs mijn gezicht en benemen mij het zicht, net als haar zoenen mij de adem benemen. Op de achtergrond zie ik de sterrenhemel voorbij schuiven door het nog geopende dakraam. Ze is zo dichtbij, zo dichtbij. Mijn hoofdprijs. Mijn bruid.

Al zoenend vindt ze mijn riem en rukt hem open. De knopen van mijn broek volgen snel en ze trekt mijn broek open. Haar hand duwt stevig tegen mijn stijve lul, pakt hem beet en kneedt hem door de stof van mijn boxer heen.

“Die is nu van mij!” fluistert ze hijgend “Van mij!” Ze strekt zich even op haar knieën omhoog, pakt mijn broek aan de zijkanten en sjort hem met boxer en al omlaag. Ik wip mijn kont iets omhoog en de broek schuift op mijn enkels. Mijn bevrijde pik staat kaarsrecht omhoog. Ze sluit haar hand eromheen en trekt een paar keer stevig. Haar vingers glijden over mijn gevoelige eikel.

“Ik wil je in me”. En weer schuift ze iets omhoog en beweegt zich op haar knieën naar voren. Onder haar jurk trekt ze haar string opzij. Ze plaatst zich boven mijn pik, zet hem tussen haar lippen en laat zich in één vloeiende beweging over mij heen zakken. Het lijkt alsof de adem uit me geperst wordt. Ik zucht diep van genot. Te lekker dit. Een warme, vochtige, zachte huls schuift over mijn stijve pik. Ik stoot omhoog en dring in die ene stoot volledig in haar. Een luide kreet klinkt. Haar hoofd achterover in haar nek. Even zitten we stil, met elkaar verbonden op zoveel niveaus tegelijk. Mijn handen liggen stil op haar borsten. De roes neemt me over.

Zachtjes beweegt ze op en neer. Haar bovenbenen spannen en ontspannen zich. Een langzame dans, die nog zoekt naar ritme. Steeds ietsje sneller. Ze buigt zich weer voorover en haar mond vindt weer de mijne. Onder haar jurk voel ik de blote huid van haar benen. Ik schuif omhoog en pak beide billen beet. Ze gromt. Haar tong in mijn mond beweegt sneller en ze voert het tempo op. Ik knijp en kneed en voel langs mijn vingers haar sappen stromen. Met beide handen pak ik haar string beet en trek hem kapot.

Ze voelt het en het maakt haar nog geiler. Ze pakt mijn achterhoofd en mijn kin gelijktijdig vast en zoent me diep. Haar kut draait en trekt aan mijn pik. Haar ademhaling wordt sneller. Ik leg mijn hand op haar hals en om haar nek. Ik weet hoe gevoelig dat is en ze begint te rillen over haar hele lijf. Haar mond breekt los van de mijne terwijl ze naar adem snakt. Haar haren zwiepen langs mijn gezicht. Steeds sneller schuift ze over mijn pik.

Draaiend en stotend in de dans van de natuur, voel ik mijn hoogtepunt naderen. Ik snak naar adem. Ik ga dit niet houden. En zij ook niet. Woest beukt ze op en neer op mijn schoot. Onze monden verstrengeld in een zoen. Ze kreunt en kermt. Het hoogtepunt is nabij. Mijn ballen gisten en trekken samen. Ik schreeuw haar naam als het zaad zich een weg baant naar haar. Mijn hart bonst en gaat tekeer. De limo verdwijnt. De sterren verdwijnen. Het is alleen nog zij en mij. Alles draait en tolt en samen stijgen we op in het duister. Alleen nog maar wij. Het wordt me zwart voor ogen. Ik voel haar wegglippen uit mijn handen. In de verte hoor ik haar schreeuwen als nooit tevoren. De overgang van adembenemende passie naar deze rust is bevreemdend en geruststellend tegelijk. Ik zweef. Ik ben bij haar. Ik ben in haar. Ik ben haar. De roes verdiept zich tot een duisternis. Geen licht meer om me heen. We zijn samen. Voor eeuwig.

---