Mijn Frambozen Petje

Ze heette Bette en ik zal haar nooit vergeten. Bette was de eigenaresse van een van de laatste platenzaken bij ons in het dorp. Voor haar was een album niet gewoon een plat stukje vinyl, maar een ongrijpbare emotie die je nog jaren kon beroeren. Zij was er van overtuigd dat mensen een hoes fysiek vast wilde houden en heeft zich later verzet tegen de opkomst van downloaden en streamen.

Ik had mijn eerste bijbaantje in de platenzaak van Bette. Het was halverwege de jaren ’80 en Doe Maar bracht als eerste Nederlandse band 4US uit op CD. Als het rustig was in de zaak zong ik hard mee met 1 Nacht Alleen.

“Sylvia Jeanette Natalie en Fien, Elsje Truusje Truus Babette Betsie en Sabine, Greet Margreet Marie Marei en Angeline, Mies Marjan Marjo Marlyn en kleine Tine.”

Het irriteerde Bette. Het irriteerde haar dat de CD opkwam, die gewoon niet de belevenis van vinyl had. Het irriteerde haar dat Doe Maar populair was met hun Nederpop Ska en dat bands als Pink Floyd, Led Zeppelin en Deep Purple (“Syds werk moet voortleven”) niet werden gedraaid op de radio. En het irriteerde haar vooral dat ik als tienerjongen meezong over ‘one night stands’.

In de jaren die volgden ging het niet goed met de zaak. Het was steeds lastiger om goed in te kopen. De omzet liep terug, zelfs ondanks de opkomst van de CD. De drank en sigaretten deden Bette ook al geen goed. Soms vroeg ik me af waarom ze mij aanhield als hulp in de zaak.

Elke zoveel maanden moest er geïnventariseerd worden. Dat deed Bette op een zondag, als de zaak dicht was. En ik hielp haar daar bij. Werk is werk. Maar niet voor Bette. Voor haar was inventariseren een trip down memory lane en een kans om mij muzikaal op te voeden. De fles whiskey ging open en het volume van de versterker ook. Bette liet me luisteren naar Roberta Flack (Feel Like Making Love) en ik zette Raspberry Beret van Prince op.

“They say the first time ain’t the greatest
But I tell ya
If I had the chance to do it all again
I wouldn’t change a stroke.”

Bette keek me wat glazig aan terwijl ik hardop zong en ze schudde meewarig haar hoofd.

“Jongen, weet je wel waar je het over hebt?” Ik was dan misschien nog geen twintig en had wat liefde betreft geen enkele ervaring maar ik was niet helemaal onnozel. Bette deed me een beetje denken aan Mr McGee waar Prince over zong.

Maar er veranderde iets in de ogen van Bette. Ze kwam dicht tegen me aan staan en drukte haar borsten tegen me aan.

“Kom dan, jongen”, fluisterde ze hees, “pak ze dan. Pak me bij mijn tieten.”

“Bette. Ik …”

Maar Bette legde mijn handen over haar grote volwassen vrouwenborsten en plaatste haar eigen hand pal in mijn kruis.

“Toe dan, jongen. Ik zal je leren waar die liedjes waar je zo van houdt over gaan.”

Haar tong drong mijn mond binnen en de smaak van alcohol en tabak bedwelmde me. Het was Bette’s mond die even later voor het eerst over mijn harde geslacht schoof. Nooit eerder had ik de warmte van een vrouwenmond mogen ervaren. Hoe harder ze zoog, des te harder werd de erectie tussen haar lippen en bedreven handen. Iets in me zei dat dit fout was. Bette was misschien wel 10 jaar ouder dan mij en ze was ook mijn baas. Maar god wat kon deze vrouw pijpen. Het was een wonder dat ze nog steeds vrijgezel was.

Inmiddels zong Prince over Little Red Corvette en Bette ontdeed zich gehaast van al haar kleren. Ze zei me op de grond te gaan liggen. Daar, midden in haar platenzaak, stond ze gespreid over me heen. Nog steeds kan ik voor me halen hoe ze zich over me heen liet zakken. Hoe de geur en de smakkende geluiden van onze seks de zaak vulde. En hoe ze zich schaamteloos naar een orgasme reed op me.

I guess I should of closed my eyes
When you drove me to the place
Where your horses run free
‘Cause I felt a little ill
When I saw all the pictures
Of the jockeys that were there before me.

Bette plukte mijn frambozen petje. En zoals Prince al zong was het misschien niet de meest geweldige seks van mijn leven, maar ik zou het zo weer doen. Elke stoot.