Dit verhaal is een vervolg op Lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 7).
Zelfs op deze vroege donderdagochtend stond er een grote hoeveelheid fietsen en scooters op de Dam. Eentje kon er nog wel bij. Routinematig slingerde Vivianne het grote kettingslot los van haar zadelpin, om het daarna behendig door haar achterwiel te steken. Vanavond had ze weer pianoles en ze had behoefte om zich daarvoor even te ontspannen. Op haar tenen sloop ze zijwaarts tussen twee fietsen door richting de draaideur van De Bijenkorf. Maar net toen ze naar binnen wilde gaan, zag ze een bekend gezicht. Ze herkende het meisje onmiddellijk. Een paar weken geleden had Vivianne haar naar buiten zien komen bij mevrouw Jovanka.
Ze sloeg linksaf richting de Warmoestraat en in een reflex besloot Vivianne haar te volgen. Zou zij hetzelfde soort ‘lessen’ krijgen van mevrouw Jovanka? Zou dat stapeltje boeken dat ze toen onder haar arm had hetzelfde zijn geweest als zij had meegekregen? Misschien werd ze ook wel klaargestoomd voor de talentenjacht bij de ‘Commande du Deuxième Cercle’? En misschien had ze ook wel zo’n bizar diner bijgewoond als zij?
Terwijl Vivianne achter haar liep viel het haar op dat ze veel met elkaar gemeen hadden. Beiden waren ze ongeveer even groot en van dezelfde leeftijd. Hun haren waren blond en halflang en hun huid wit en besprenkelt met sproetjes. Doordat Vivianne liep te peinzen, had ze niet in de gaten gehouden welke steegjes ze waren ingelopen. Het rook er naar pis en wiet. Voor ze het wist liep ze langs de ramen, waar schaars geklede meisjes probeerden de aandacht te vangen van de weinige mannen. Ze was hier al vaak geweest, maar toch kon ze maar niet wennen aan de ‘etalages’ met halfnaakte meisjes. Haar moeder had haar geleerd dat je lichaam verkopen voor geld alleen iets was dat mensen in uiterste nood doen. In plaats daarvan keek ze naar de jeans die strak om de billen sloot van het meisje dat ze volgde.
In de Oudebrugsteeg verdween het meisje plots – en tot grote verrassing van Vivianne – in een van de vele sekswinkeltjes. Vivianne twijfelde en bleef voor de winkel staan. In de etalage stonden plastic hoofden met leren maskers. Aan een van de maskers was ter hoogte van de mond een grote zwarte dildo bevestigd en Vivianne kon makkelijk raden hoe dat gebruikt moest worden. Daaronder lagen verschillende metalen buttplugs. Sommigen hadden een gekleurde kristallen steen en aan anderen was een staart bevestigd. Daarnaast lagen verschillende metalen voorwerpen waarvan Vivianne niet wist waar ze toe dienden. Maar aan de manier waarop ze lagen uitgestald, moest het voor een bepaald publiek vast duidelijk zijn. Op de een of andere manier was haar nieuwsgierigheid gewekt. Wat deed dat meisje in deze winkel?
Vivianne probeerde door de etalage naar binnen te kijken, maar haar zicht werd belemmerd door allerlei goederen van leer en rubber die voorzien waren van rode prijsplakkertjes. Ze keek even om zich heen, om er zeker van te zijn dat er geen bekenden waren die haar konden betrappen, en stapte toen over de drempel naar binnen. Het licht was er gedimd en de death metal stond veel te zacht voor dat type muziek. Langs de muren waren rekken met zwart rubberen en leren kleding en in het winkelpand werd in tweeën gedeeld door rekken met seksspeeltjes. Zo vastberaden als het meisje dat ze achtervolgde hier naar binnen was gelopen, zo bedachtzaam schuifelde Vivianne tussen de rekken door naar achteren.
De bizarre vormen en kleuren van alle speeltjes biologeerden Vivianne dermate, dat ze bijna tegen het meisje opbotste. “Tot zover onopvallend doen”, dacht ze nog, maar het meisje glimlachte alleen. Ze had een plankje in haar handen dat wel wat weghad van een tafeltennisbatje, maar dan groter en bekleed met leer.
“Wow”, zei Vivianne nerveus. Het meisje grinnikte zacht en sloeg met het plankje demonstratief tegen haar hand. Een doffe klap klonk door het winkeltje. “Is dat voor …?” Vivianne kon best raden waar het voor diende, maar ze vond het te direct om dat hardop te zeggen.
“Spanking”, zei het meisje en ze sloeg nogmaals in haar hand. Omdat ze oogcontact bleef houden, had het iets provocerends gehad. Vivianne humde dat ze het begreep.
“Jij zit toch ook op pianoles, bij mevrouw Jovanka? Mijn naam is Vivianne.” Het gezicht van het meisje veranderde en ze maakte met haar hoofd een lichte beweging die leek te betekenen dat ze het begreep.
“Petra”, zei ze. “Ben jij hier ook omdat je straf hebt?”
“Straf?”, dacht Vivianne. Pianoles is toch geen kleuterschool? Ze besloot een onbestemd geluid te maken, waaruit Petra zelf maar moest besluiten of het een ja of een nee betekende.
“Wat ga jij kiezen? Ik twijfel tussen deze paddle, of deze flogger.” Petra haalde een zweep uit het rek, die bestond uit een bundel stroken van zacht suede.
“Je bedoelt…?” Vivianne liet haar vingers langs de soepele leren slierten gaan. Per ongeluk raakte ze daarbij die van Petra en beide meisjes begonnen gespannen te giechelen. “Wat heb jij gedaan dan? Dat je straf hebt, bedoel ik.”
Petra keek Vivianne onderzoekend aan. Ze probeerde te herinneren of ze elkaar al eens hadden gezien, maar ze kon haar niet thuisbrengen. Het was nogal een vrijpostige vraag, aan een totale onbekende.
“Ik had me niet aan de opdracht gehouden”, zei ze met een lichte aarzeling in haar stem.
“Ah”, antwoorde Vivianne begripvol, maar haar nieuwsgierigheid was geenszins gestild. Tot nu toe had mevrouw Jovanka haar nog niet echt opdrachten meegegeven.
“Je bent nog niet zo lang op ‘pianoles’ zeker?” Petra moet de aarzeling hebben afgelezen. “Hoe ver ben je?” Het leek wel of Petra in een soort codetaal sprak. Wat bedoelde ze met ‘hoe ver’? De vertwijfeling was zonneklaar en bijna vertederend. “Heb je al meegedaan aan de talentenjacht in Frankrijk, of heb je alleen nog een recital bij een diner mogen geven?”
Vivianne stond als aan de grond genageld. Het was nu wel duidelijk dat deze Petra ook een bijzondere relatie had met mevrouw Jovanka, maar dat ze wel al een stukje verder was dan zij. Hoewel ze nu een bondgenoot gevonden leek te hebben, met wie ze eindelijk kon praten over haar nieuwe gevoelens, voelde ze ook teleurstelling. Ze was dus niet de enige?
Resoluut doorbrak Petra het ongemakkelijke moment. Ze pakte Vivianne bij de arm en dirigeerde haar richting de uitgang. Terwijl ze bij de kassa zonder enige gêne de flogger afrekende, zei ze tegen Vivianne: “Wij gaan even een wijntje drinken. En jij trakteert.”
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.
- OhYes Pulse G-spot vibrator en clitoris zuiger – review - 14 januari 2025
- Trio met een escort - 6 januari 2025
- ‘Zin’ – episode: Chekhov’s Gun en Red Herrings – de inzendingen en de feedback - 6 januari 2025
You might also like
De lessen van Vivianne – Een verhaal over onderwerping (Deel 5: Het recital)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (Deel 11: Betrapt)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 13): Bas
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 20): Steven
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (prequel deel 13): Carolle
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 8) https://t.co/HPQXlmE2Y2 https://t.co/jZjFsKM7xD