Dit verhaal is een vervolg op Lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 6).

“Dag pap.” Vivianne was blij om haar vader te zien. Elke maand probeerden ze ten minste één keer samen te lunchen, al had haar vader nog wel eens de onverteerbare gewoonte om die op het laatste moment af te zeggen. Er was altijd wel een zaak waarbij zijn persoonlijke aandacht als partner van het advocatenkantoor vereist was. Zaken gaan voor, was zijn ergerniswekkende excuus. Vivianne sloot haar ogen toen haar vader’s wang die van haar beroerde en zijn stoppelbaardje haar getuite lippen zacht kriebelde. De houtachtige, kruidige aftershave rook lekker bij hem. Met kerst had ze dezelfde voor Bas gekocht, maar bij haar eigen vriendje vond ze hem stinken.
“Hallo, vlinder.” Hoewel de hand van haar vader op haar schouders rustte, waren zijn gedachten nog op kantoor. En terwijl zijn dochter zich tegen hem aan vleide, zoals een hongerige kat zijn staart langs je been laat glijden, scande hij van uit zijn ooghoeken de tafeltjes in de brasserie van het Conservatorium Hotel op bekende gezichten. Zonder dat Vivianne het zag, knipoogde hij over haar schouders naar een wat dikke kalende man, die enkele tafeltjes verderop een club sandwich in één keer naar binnen leek te willen proppen. “Hoe is het?”
Vivianne vertelde honderduit over haar studie. Volgende maand zou ze beginnen aan haar Masters ‘Classics and Ancient Civilizations’. Terwijl haar vader probeerde te besluiten of ze een half dozijn David Hervé Terra of Royal Cabanon oesters zouden nemen, babbelde zij maar door over de goede band die ze met haar studiebegeleider had. Afwezig humde hij als hij dacht dat dat gepast was. Meer aandacht had hij voor de kelner, bij wie hij een flesje Grüner-Veltliner uit 2015 bestelde. Het eten kwam straks wel. “En de pianolessen?”
Het was haast onmogelijk om niet te blozen voor Vivianne. Hoewel haar vader haar lessen betaalde en haar pianolerares persoonlijk had aanbevolen, kon ze hem onmogelijk vertellen over de recente intieme gebeurtenissen. Na het bizarre diner, waar Vivianne een recital had mogen geven, waren de lessen nu gericht op een talentenjacht in Frankrijk. Mevrouw Jovanka stond er op dat ze de regels bleef hanteren: Ze mocht geen slipje dragen tijdens de lessen, haar pianolerares had volledige controle over haar lijf, en het safeword dat ze hadden afgesproken had Vivianne nog niet één keer hoeven gebruiken. Hoewel de lessen – strikt genomen – waren gericht op het zo goed mogelijk onder de knie krijgen van Comptine d’un autre été van Yann Tiersen, was er ook altijd die onderliggende erotische spanning.
“Ja, goed. Mevrouw Jovanka denkt er aan om me mee te nemen naar een talentenjacht in Frankrijk.” Het was Vivianne niet helemaal duidelijk wat het was dat ze gezegd had, maar plotseling had ze de volledige aandacht van haar vader. De menukaart had tot dat moment letterlijk als een barrière tussen hen in gestaan, maar nu legde haar vader die gesloten op tafel.
“Talentenjacht?”
“Ja, over een paar weken. Iets met ‘Commande du Deuxième Cercle’ of zoiets. Zegt dat je wat?” Het leek of haar woorden een pijl hadden afgeschoten, die met dodelijke snelheid op haar vader’s hoofd af kwam. In een reflex dook hij ineen en boog zich over tafel.
“Niet zo hard!”, siste hij.
“Pap, doe niet zo raar! het is maar een talentenjacht.” Vivianne lachte nerveus en keek haar vader aan alsof hij was veranderd in een buitenaards wezen.
“Luister, vlinder. Je bent er nog niet klaar voor, hoor je?” De fluisterende toon waarmee haar vader sprak benadrukte zijn ernst.
“Maar pap?” Wat dacht haar vader wel? Ze was geen kleuter meer. En wat wist hij nou over haar recente vorderingen op de piano?
“Ik wil er niks meer over horen! Ik praat wel met Olena.” Alleen haar vader durfde mevrouw Jovanka bij haar voornaam te noemen.
-.-.-
Via de Leidsestraat fietste Vivianne naar de Singel. Haar vaders curieuze en geheimzinnige reactie had haar aan het denken gezet. Bij de bibliotheek van de UvA zette ze haar fiets tegen de gevel. Ze lette niet op de vrolijke bel van de tram of de beveiliger die tegen de muur geleund een sigaretje rookte. Ze liep direct door de draaideur naar de computers en koos er een uit die de minste kans bood op meegluurders. Daar zette ze haar tas op de tafel en klikte ze op ‘zoeken’.
-.-.-
Het openen van de deur ging zoals altijd. Vier galmende doffe klikken. Voor ieder slot één. Dan het piepende geluid van de deur, de koele begroeting van mevrouw Jovanka en het ritueel waarin Vivianne de deur weer zachtjes sloot, op slot deed en haar pianolerares volgde om zwijgend op de pianokruk te gaan zitten. Toch was er deze keer iets anders aan Vivianne. Haar rusteloosheid bleef niet onopgemerkt.
“Is er iets? Wil je iets aan me kwijt, voor we beginnen?”
“Du Commande du Deuxième Cercle”, Vivianne pauzeerde en keek haar pianolerares in de ogen. Ze probeerde af te lezen of haar woorden een reactie teweegbrachten. Maar mevrouw Jovanka bleef ongeroerd. “Ik heb het opgezocht. In de bibliotheek van de UvA trof ik een geschrift aan waaruit ik kon opmaken dat deze organisatie banden heeft met de Medmenham Brotherhood, die ook wel bekend staat als ‘The Hellfire Club’. Deuxième Cercle. Dat betekent tweede cirkel. De tweede cirkel uit de negen cirkels van de hel is de cirkel van ‘lust’. Dat zou betekenen dat ‘Le Commande’, net als ‘The Hellfire Club’ rechtstreeks verbonden is met de vrijmetselaars, de Illuminati en de Rosicrusianen.”
Mevrouw Jovanka zuchtte kort en trok er een stoel bij.
“Je hebt huiswerk gedaan. Dat is lovenswaardig.” Met haar linkerhand veegde ze een lok uit het gezicht van haar pupil. “Maar je moet niet te veel Dan Brown lezen, lief. De principes van de Illuminati en alle daaruit voortvloeiende groepen of stromingen zijn echt. Het was, of liever gezegd is, hen te doen om het verminderen van de invloed van de kerk, en emancipatie en liberalisering van de burgerij. De complottheorieën waar ze van worden beticht zijn sterk overdreven.”
De monotone toon waarop mevrouw Jovanka sprak had een geruststellende, haast hypnotiserende werking op Vivianne. Er was slechts één zin die haar echter was bijgebleven. ‘On sait peu de choses sur les vraies intentions de la société, mais il est clair que faire partie de la société est plus sûr que d’être en dehors de la société.‘
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.
- Step-Sister’s Secret Relation onahip – review - 10 februari 2025
- NBRplaza bestaat 20 jaar! En dat vieren we met korting en een geweldige OhYes win-actie! - 31 januari 2025
- Well-Rounded Girl MAX-SOFT onahole – review - 29 januari 2025
Uit het archief: De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 7) https://t.co/ivRPnikeAF
RT @Stout_Besigheid: De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 7) https://t.co/Eer1t2iDuW https://t.co/Y1PTTY8o0z
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 7) https://t.co/Eer1t2iDuW https://t.co/Y1PTTY8o0z