Dit verhaal is een vervolg op Lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 5).
Het liefst was ze hier nu niet geweest. Vivianne ging conflicten graag uit de weg. Als kind kon ze al een knoop in haar buik krijgen als ze alleen maar kon vermoeden dat ze van haar moeder een standje zou krijgen. Zelfs als zich iets had voorgevallen waar ze geen schuld aan had, kon haar moeder vreselijk uithalen. Niet met fysiek geweld. Vivianne’s moeder had haar nooit geslagen. En eigenlijk ook niet verbaal. Nee, als Vivianne een glas kapot had laten vallen, of als ze een grasvlek in haar nieuwe jurkje had, dan waren de boze blikken van haar moeder genoeg om zich dagenlang schuldig te voelen. Veel liever had ze een tik voor haar billen gehad. Daarmee was dan de kous af geweest. De dreiging van passieve agressie van haar moeder kon haar zelfs nu nog angst inboezemen. Het was die angst, die ze nu ook voelde, nu ze haar fiets op slot zette voor de deur van haar pianolerares. Ze verwachte geen berisping van mevrouw Jovanka. De reden van haar tweespalt was dat ze zich had voorgenomen om haar bedenkingen te uitten bij de wijze waarop zij zich voor het blok gezet voelde tijdens het recital. Natuurlijk had ze wel het vermoeden gehad dat mevrouw Jovanka iets van plan was geweest. Maar de goddeloze orgie waaraan ze was blootgesteld, ging – hoe langer ze er over nadacht – veel te ver.
Nog voor Vivianne aan de bel kon trekken, ging de voordeur al open. Mevrouw Jovanka liet een meisje van ongeveer Vivianne’s leeftijd uit. Ze droeg een spijkerbroek en keek blozend naar de grond. Onder haar arm had ze een stapeltje boeken.
“Vivianne, wat een verrassing. Onze les is pas overmorgen.” Mevrouw Jovanka deed toch een pas opzij om haar pupil binnen te laten. Ze negeerde de argwanende blik waarmee Vivianne het andere meisje nakeek en liep voor haar uit richting de bibliotheek. Als vanzelf sloot Vivianne de deur, deed alle vier de sloten op slot en hing haar jas op de kapstok, zoals mevouw Jovanka haar dat had geleerd. En terwijl ze dat deed bekroop haar een gevoel van onderdanigheid waartegen ze juist vandaag in verzet wilde komen.
“Mevrouw!” De pianolerares bleef stilstaan. “Mevrouw Jovanka, ik geloof dat we moeten praten.” Pas nu draaide ze om. De blik van verwondering deed Vivianne haast ineenkrimpen. Maar ze rechtte haar rug. Dit was niet het moment om in haar schulp te kruipen. Het was nu of nooit.
“Het is … het zit zo …” Mevrouw Jovanka’s initiële houding van ongeduld ontdooide onder Vivianne’s gestamel.
“Wat is er meisje. Wat zit je zo dwars?” Vivianne dacht terug aan de pianorecital en het seksfestijn waaraan ze was blootgesteld. De beelden van blote lijven en uitspattingen die ze in haar meest stoute dromen niet had kunnen bedenken, schoten weer door haar hoofd.
“Mijn recital. Dat ging echt veel te ver, hoor!” Vivianne deed haar best om overtuigend en resoluut te klinken. Ze had er op geoefend in de badkamer voor de spiegel. Maar nu, hier voor haar pianolerares, hadden de klanken haar geloofwaardigheid verloren. Mevrouw Jovanka kwam een paar stappen dichterbij en veegde een lok uit Vivianne’s gezicht en achter diens oor.
“Kindje, we hadden toch een afspraak?” Vivianne herinnerde zich de afspraak goed. Ze zou haar grenzen laten verkennen en haar lust en begeerte laten ontginnen. Tijdens de vorige les, had mevrouw Jovanka ook een aantal regels opgelegd. “Heb je de regels onthouden?”
Vivianne kon alleen knikken. Ze zou geen slipje dragen in het bijzijn van mevrouw Jovanka, zij zou de controle hebben over haar lijf en als ze wilde stoppen moest ze het safeword uitspreken. Met haar wijsvinger tilde mevrouw Jovanka de kin van Vivianne op en ze glimlachte.
“Wat die mensen deden. Ik bedoel, dat …”
“Dat past precies binnen de afspraken die we hebben”, onderbrak mevrouw Jovanka haar. “Die mensen hebben je niet aangeraakt. Je hebt kunnen zien hoe mijn vrienden in staat zijn van elkaar te genieten, als ze eenmaal hun grenzen hebben laten vervagen. Dat genot ligt ook voor jou in het verschiet. En niet alleen het genot. Bedenk dat genot niet het doel is van onze sessies. Als jij jouw genot werkelijk in mijn handen legt, dan zul je op den duur dichter bij jezelf komen. Je zult begrijpen wat jou drijft, wat jou maakt tot wie je bent. Het zal je sterker maken.” Met de rug van haar hand, veegde mevrouw Jovanka langs het gezicht van Vivianne naar beneden, langs haar boezem richting de rand van haar jurkje. Zonder aarzeling liet ze de hand toe tussen haar benen en mevrouw Jovanka glimlachte goedkeurend.
“Het doet me deugd dat je onze afspraken nog steeds respecteert.” Feilloos drukte ze twee vingers naar binnen en Vivianne kreunde zacht. “Je had het recht om je safeword uit te spreken, maar dat heb je niet gedaan. Je had elk moment weg kunnen gaan, maar je besloot zelf te blijven. Iets zegt me, dat het je ook heeft geprikkeld.”
Verdomme. Hoe deed ze dit toch? Vivianne wilde niets liever dan dat de vingers van mevrouw Jovanka haar verder zouden brengen. Wanhopig haast kantelde ze haar bekken en zakte ze licht door haar knieën om haar de volledige toegang te geven. Maar de pianolerares verstevigde alleen haar greep en bracht haar mond bij het oor van Vivianne.
“Ik heb grootse plannen met jou. Dat recital was slechts een begin. Als je me toestaat te doen wat ik van plan ben, dan zullen nieuwe wegen zich openen. Nieuwe mogelijkheden zullen op je pad komen. Je weet hoe invloedrijk de mensen zijn die aanwezig waren tijdens het recital. Heb je enig idee hoe ze aan die positie zijn gekomen? Ook voor jou ligt een prestigieuze toekomst in het verschiet.”
Vivianne dacht aan de mensen die ze had herkend en plots bedacht ze zich dat een aantal aanwezigen klanten waren van haar vader’s advocatenkantoor. De woorden van haar vader schoten opnieuw door haar hoofd: “Mevrouw Jovanka is ook voor mij een goede leermeester geweest.” Ze durfde zich nauwelijks voor te stellen wat dit kon betekenen. Had haar vader zich ook door mevrouw Jovanka laten domineren? Had hij zijn clientèle te danken aan zijn onderwerping aan haar?
“Dat meisje?”
Mevrouw Jovanka glimlachte. “Discretie is een belangrijke deugt in mijn kring. Dat zul je nog wel ervaren. Nu wil ik dat je naar huis gaat. Overmorgen hebben we weer een les. Dan ga ik je voorbereiden op een belangrijke talentenjacht in Frankrijk waar ik je mee naar toe wil nemen. Bereid je daar vast op voor.” Door de nuchterheid waarmee ze het zei, drong het niet direct tot Vivianne door. Een talentenjacht? In Frankrijk? Nog voor ze een sprongetje kon maken van opwinding, trok mevrouw Jovanka haar vingers terug om ze vervolgens in de mond van Vivianne te stoppen. Van schrik verstomde het enthousiasme en in een reflex zoog ze de vingers dieper in haar mond. Voor het eerst proefde ze de zurige smaak van haar eigen lichaamssappen, die haar deden denken aan het bodempje warm geworden witte wijn dat ze als kind stiekem uit het glas van haar moeder had gedronken.
Beduusd en confuus stond Vivianne even later haar fiets weer van het slot te halen en ze vroeg zich af wat er zojuist was gebeurd. Ze was hier gekomen om haar pianolerares de les te lezen en een einde te maken aan hun bijzondere band. Maar in plaats daarvan, had ze zich gewillig overgegeven. Niet alleen aan haar lerares, maar ook aan een onzekere toekomst.
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.
- OhYes Pulse G-spot vibrator en clitoris zuiger – review - 14 januari 2025
- Trio met een escort - 6 januari 2025
- ‘Zin’ – episode: Chekhov’s Gun en Red Herrings – de inzendingen en de feedback - 6 januari 2025
You might also like
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (Deel 7: Lunch)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (Deel 1: De definitie van discipline)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 18): de test
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 19): Het diner
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 32) –
RT @Stout_Besigheid: De lessen van Vivianne – Een verhaal over onderwerping (deel 6) https://t.co/2lCs4IeySI https://t.co/eded6F1jzM