De lessen van Vivianne - een verhaal over onderwerping (Deel 2: Literatuur)

Dit is het vervolg op ‘De lessen van Vivianne, deel 1‘

Met een plof kwam Jupiter op het bed. Ze draaide een paar maal om haar as om daarna knorrend tegen het been van Vivianne te gaan liggen. In een reflex streek Vivianne half slapend met haar voet door de zachte vacht van haar kat. De hand van Vivianne tastte in het luchtledige in een poging om Bas te wekken. Even schrok ze, tot ze zich realiseerde dat ze hem vanochtend al vroeg naar zijn werk had horen gaan. Met nog half dichtgeknepen ogen probeerde ze te focussen op de digitale cijfers van haar wekker. 08:37. Tijd genoeg.

Argeloos gleden haar handen over haar nachthemd. Het zijde voelde koel aan. Haar gedachten gingen terug naar gisteravond. Het avontuur bij haar pianolerares had haar niet onberoerd gelaten. Daarom had ze Bas geprobeerd te verleiden, maar het had voor hem gevoeld als een verplicht nummertje. Met tegenzin was hij op haar gekropen en had hij zijn half harde piemel in haar gepropt. Slechts drieëntwintig stoten had hij nodig gehad. Drieëntwintig. Ze had ze geteld. Daarna was hij van haar afgerold en met zijn rug naar haar toe in slaap gevallen. Tranen had ze er niet om gelaten, maar de brok in haar keel was moeilijk weg te slikken. De laatste keer dat ze echt en met passie gevreeën hadden kon ze zich niet heugen. Alles had ze al geprobeerd: romantische dinertjes bij kaarslicht, hem verrassen na college met een spontane zoen te midden van een overvolle gang. Maar hij liet haar steeds maar weer teleurgesteld en onbevredigd achter.

Speels liet ze haar vingers over de glooiing van haar slipje glijden. Het witte kant voelde nauw gesloten bij haar zachte vrouwelijkheid. Haar tenen gleden onbewust langs de rand van het beddengoed en haar benen spreiden zich langzaam. Veel te snel kreeg haar opwinding de overhand. Ze schoof twee vingers in haar mond en die kwamen vol speeksel weer naar buiten. In een soepele beweging gleden ze in haar slipje en tussen haar warme lippen. Het gevoel overweldigde haar opgewonden lijf. Spieren trokken zich samen terwijl ze haar rug kromde. Haar tanden beten zachtjes op haar onderlip en er ontsnapten zachte ingehouden geluidjes uit haar mond. Met haar vingertoppen tikte ze ritmisch tegen haar clit en met haar andere hand drukte ze twee vingers diep in zich. Maar hoe ze ook wreef en duwde, het lukte haar maar niet om zichzelf over het randje te krijgen. Telkens dwaalden haar gedachten af naar de stapel boeken die ze van haar pianolerares had gekregen. Nog een keer kantelde Vivianne haar bekken in een verwoede poging om een orgasme te bereiken. Een kreet van teleurstelling ontsnapte diep uit haar keel en ze gaf het op. Voor nu, althans.

Vivianne liet zichzelf op haar buik rollen en duikelde met haar hoofd over de rand, net ver genoeg om haar arm onder het bed te kunnen steken om het tasje met boeken te pakken. In de kleermakerszit ontdeed ze de boeken van het dunne plastic en gooide dat op de grond. Ze staarde naar de omslagen. Op het eerste boek zag ze de foto van een naakt bovenlichaam van een jonge vrouw. Haar handen waren geketend met een paar ijzeren boeien. In grote oranje letters stond er ‘Het Verhaal van O’ op. Het tweede boek had een 19e eeuwse tekening van een orgie, met daar overheen de titel ‘120 dagen van Sodom”. En uiteraard had ze het ‘Handboek voor Meisjes’ meegekregen. Omdat ze nog geen tijd had gehad om haar lenzen in te doen, pakte ze haar bril van haar nachtkastje. Bas vond haar er altijd strenger uit zien als ze die bril opzette. Of dat iets goed was of slechts kon ze er nooit uit opmaken. Hij gaf zelden complimentjes, noch beledigingen. Nee, Bas is wat ze noemen ‘passief’. Zijn vlakke gelaten houding was zo energieloos en neerslachtig, dat ze hun relatie lijdzaam onderging. Beide kussens van het bed duwde ze in haar rug en ze besloot te beginnen met ‘120 dagen’. De andere boeken legde ze naast zich neer op het bed.

Het verhullende taalgebruik van De Sade liet Vivianne niet onberoerd. Dit ontaarde en godvergeten verhaal verontruste haar zachte hart. Dit was duidelijk anders dan de saaie zoete literatuur die meisjes geacht werden te lezen. Nooit was ze dit boek ergens tegengekomen en ze wist nu waarom. Haar Onbevlekte nieuwsgierigheid naar dit zieke en sadomasochistische verhaal verorberde de pagina’s sneller dan bladeren in een onrustige wind. Hoe kon iemand zich dit bedenken? Hoe dan? En haar pianolerares had haar dit meegegeven zonder blikken of blozen! Nooit had ze gedacht dat achter het keurige voorkomen van mevrouw Jovanka zo’n verderfelijke geest schuil ging.

Het maakte haar angstig voor haar pianolerares. Welk dubbelleven leidde zij? Met wat voor praktijken had ze zich ingelaten? Wat zou er gebeuren als ze toe zou geven aan de grillen van deze vrouw? En wat als ze zich er tegen zou keren? Al deze vragen welde in haar op, terwijl ze de pagina’s van het boek keerde. Literatuur was voor haar een passie, iets dat haar met de paplepel was ingegoten. Literatuur, zo geloofde zij, maakte een betere minnares van je. Liefde, schoonheid en kennis was de lijdraad in de meeste literatuur die ze tot nu toe gelezen had. Dit boek had weliswaar iets literairs, maar niets van liefde en op geen enkele bladzijde vond ze de schoonheid die ze trachtte na te streven. Ze klapte het vol ongeloof dicht. Iets zei haar dat de andere boeken die ze had meegekregen in dezelfde categorie zouden vallen.

11.37 Tanden poetsen, ze moest zich haasten.

‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen hier.

Like?

[#0 / Avg 0]