Dit verhaal is een vervolg op ‘De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 11)’.
Toen Vivianne nog een kind was, hield ze al van lange autoritten. Ze kon uren uit het raam turen naar de voortglijdende landschappen en genieten van grazende koeien en de kleurschakeringen van de bomen en de lucht. Elke paar weken reden haar ouders naar Groningen, voor een bezoek aan oma. Het was een rit van bijna twee uur heen en twee uur terug, maar ze had zich nooit een moment verveeld. Ze keek dan ook niet echt op tegen de lange reis naar het centrum van Frankrijk. Mevrouw Jovanka had haar foto’s laten zien van een chateau dat zich zo’n 200 km onder Parijs, in het Loire-gebied ergens tussen Tours en Bourges bevond. Het was er prachtig. Idyllisch en sprookjesachtig haast. Het kasteel was gebouwd in de 16e eeuw in een stijl die een mix was van neogotiek en renaissance, nadat het originele kasteel uit de 14e eeuw was afgebrand. Zo ging dat toen. Door de eeuwen heen was het een paar keer van bezit gewisseld, maar altijd hadden er markiezen, hertogen en andere edellieden in gewoond. Tijdens de tweede wereldoorlog hadden de Nazi’s bezit genomen van het kasteel. Daarna raakte het in verval, totdat het enkele decennia geleden werd gekocht door een Britse bankier – ene Ernesto Weston Rausing Jr. Uiteraard had Vivianne uitgebreid onderzoek naar hem gedaan, maar de man was een groot mysterie.
“Ik hoorde dat het ‘uit’ is met Bas?” Deze Mercedes V-klasse herbergde een verrassende stilte die nu door Petra verbroken werd. De auto was beschikbaar gesteld door een bevriende zakenpartner van de Jovankas. Het was een limousine-uitvoering met lederen bekleding en verduisterde ramen.
“Hoe weet jij dat?” Vivianne had Petra niets verteld over de breuk in haar relatie en ook had ze mevrouw Jovanka nog niet ingelicht.
“Je vader vertelde zoiets.” Verveeld ging de hand van Petra door haar tas, om er op de tast een nagelvijltje uit te vissen.
“Mijn vader? Hoe ken jij mijn vader?”
“Ach, lieve Viv. Wat kun je toch heerlijk naïef zijn!” Petra trok een grimas van overdreven medelijden. De spottende toon van Petra zette haar aan het denken. Natuurlijk had Vivianne vaak stilgestaan bij de relatie die haar vader met de pianolerares had en het was haar nooit echt duidelijk geworden hoe het zat. Aan de ene kant had haar vader erop aangedrongen dat zij pianolessen bij bij mevrouw Jovanka moest nemen, maar aan de andere kant proefde ze ook altijd een bepaalde gereserveerdheid bij hem. Het was of hij wist wat er zich afspeelde tijdens de lessen en dat hem dat helemaal niet zinde. Hij was er ook op tegen geweest dat ze mee zou gaan naar de talentenjacht. Misschien wist hij dat het meer was dan alleen een pianorecital. Eigenlijk was er maar één verklaring, maar die was eerder absurd dan aannemelijk. Haar vader kon toch niet ook lid zijn van het geheime genootschap Commande du Deuxième Cercle?
“Bas stelt allerlei vervelende vragen.” Mevrouw Jovanka mengde zich vanaf de bijrijdersstoel in het gesprek. “Kennelijk wist hij iets van onze lessen en daar heeft hij je vader op aangesproken. Hij begint een bedreiging te worden, maar je vader zou het oplossen.”
Petra ging verveeld door met het vijlen van haar nagels en mevrouw Jovanka pakte haar telefoon en begon een berichtje te typen. Haar man stuurde onverstoorbaar verder en Vivianne tuurde in gedachten verzonken uit het raam. Ze probeerde het voorval met Bas en de gedachten aan haar vader die wellicht meer wist dan hij liet merken van zich af te zetten, door te fantaseren over de ’talentenjacht’. Het was haar nog volstrekt onduidelijk wat haar te wachten stond. Mevrouw Jovanka had haar de afgelopen maanden getraind in onderwerping, om klaar te zijn voor deze bijeenkomst, maar toch had ze geen idee van wat ze werkelijk kon verwachten. Haar was verteld dat ze kleding zou krijgen om te dragen tijdens de verschillende bijeenkomsten, maar er was geen programma of gastenlijst. Er zat gewoon niets anders op dan zich over te geven en te doen wat mevrouw Jovanka haar op zou dragen.
Natuurlijk had ze gefantaseerd. Ze hoopte op een stijlvolle melange van mysterieuze erotiek en kink. Hoewel het haar was verboden, had ze heimelijk gemasturbeerd als haar fantasie met haar aan de haal ging. Maar tegelijkertijd maakte het haar onzeker en nerveus, want als er ook maar enigszins een gelijkenis zou zijn met haar fantasie, dan zou haar lichaam ter beschikking staan tot de grillen van de aanwezige leden van het Commande du Deuxième Cercle genootschap. Ze vertrouwde volledig op de bescherming van mevrouw Jovanka, maar het was natuurlijk niet niks om je zo open te stellen aan een groep wildvreemde bevoorrechten.
“Het is nog zeker vier uur rijden. Wil iemand een snoepje?” Mevrouw Jovanka wachtte niet op antwoord en gaf Petra en Vivianne ieder een klein doosje. Haar ogen verraadden dat er geen chocolaatjes in zaten. Beide meisjes slaakten een klein gilletje van opwinding toen het kleine kegeltje dat er in zat plots begon te trillen. Mevrouw Jovanka grijnsde alleen en hield een kleine afstandsbediening omhoog. Haar man zette nu de mediaplayer aan, waardoor de schermen in de hoofdsteunen oplichtten. Na een paar seconden ‘sneeuw’, verscheen er een video waarin een groep gemaskerde mannen en vrouwen allen gekleed waren in zwarte mantels.
“Dit is een video die is opgenomen tijdens een soortgelijk event dat is georganiseerd door onze Amerikaanse tak. Ik stel voor dat jullie deze speeltjes nu indoen en je vervolgens inleven in jullie rol. Let goed op. Want in de video zitten wat aanwijzingen van wat er van jullie wordt verwacht.”
Zonder blikken of blozen schoof Petra wat onderuit en Vivianne kon duidelijk zien hoe ze het kegeltje een paar keer heen en weer bewoog voor ze het volledig in zich liet verdwijnen. Haar ogen stonden glazig en gebiologeerd staarde ze naar het kleine LCD schermpje voor zich.
“Vivianne?” Het kleine kegeltje paste in haar handpalm en voelde zwaar en warm aan. Vertwijfelt keek Vivianne naar Petra en haar pianolerares. Met enige schroom liet ze een beetje spuug op het kegeltje vallen, voordat ook zij het in zich liet glijden. Het voelde wat onwennig, maar door haar bekkenbodemspieren wat aan te spannen kwam het op de juiste positie. Mevrouw Jovanka knikte goedkeurend en draaide zich weer om, om het geluid bij de video harder te zetten. Uit de speakers klonk bombastische muziek, vermengd met zacht gekreun. Buiten het zicht van de meisjes drukte mevrouw Jovanka op een van de knopjes van de afstandsbediening en op de achterbank klonken twee korte gilletjes. Misschien ging het toch nog een lange rit worden.
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.
- 6 suggesties om zelf (nog snel even) een sexy Adventskalender te maken - 6 december 2024
- Coital Alignment Technique: Hoe je de clitoris aandacht geeft tijdens de coïtus - 6 december 2024
- Urethral Fuck Twist Otokonoko Orgasmic Suction – review - 29 november 2024
You might also like
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 13): Bas
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 20): Steven
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (Deel 10: Het doosje)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 14): de inauguratie
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 19): Het diner
Bedankt, Hans. De verhalen zijn door mij geschreven – Marc van Lier. sommige delen zijn samen met Eva geschreven. Ik probeer elke maand een deel te schrijven.
Dit is een hele mooie verhalen serie. Ik heb alle delen in een ruk uitgelezen. Wie heeft dit geschreven? En komen er nog meer delen?
Met spanning wacht ik op een eventueel vervolg…,
Cliffhanger!!!