
Altijd als ze op de fiets zat, wezen de voeten van Vivianne uit automatisme iets klungelig naar binnen, zodat haar knieën bij elkaar bleven en niemand onder haar rok kon kijken. Alleen vandaag was dat niet nodig. Ze had haar nieuwe boyfriendjeans aan! Gekocht uit protest tegen haar vriend, omdat die haar het liefste in een rok zag. Vandaag was de dag dat ze er tegenin ging. Ze was zijn quasi-lieve woordjes en zijn conflictmijdende gedrag zat. Ze had zin om dwars te doen, of zoals haar vader zou zeggen: “Je gedrag vertoont recalcitrantie, jonge dame!” Maar ook haar vader kreeg van haar zo nu en dan tegengas en het werd tijd dat ze dat ook eens bij Bas ging doen. Iets zei haar dat dat na vandaag wel vaker ging gebeuren.
Ze staarde dromerig naar het roest op haar stuur dat werd gemaskeerd door een slinger kunststof madeliefjes. Ze manoeuvreerde zichzelf door de Kinkerstraat en was op weg naar huis. Het leek alsof iedereen uit de blosjes op haar wangen kon aflezen wat haar zojuist was overkomen. Het warme vocht in haar slipje voelde nu enigszins onaangenaam plakkerig, maar tegelijkertijd gaf het haar een besef van tevredenheid. Het was allemaal de schuld van dat boek. Als ze niet zo had rondgeneusd in de boekenkast van haar pianolerares, dan was dit nooit gebeurd. Niet dat ze spijt had! Oh, nee. Ze was er eigenlijk wel aan toe geweest. En dat had ze ook grif toegegeven, toen haar pianolerares daar om had gevraagd. Zelf zou ze haar verlegenheid nooit hebben overwonnen, maar door de ervaren wijsheid van haar lerares was ze zojuist een nieuw tijdperk ingetreden.
Haar slanke pianovingers gleden langs de boekenplank. Ze kantelde haar hoofd om de titels te kunnen lezen; ‘100 dagen van Sodom’, ‘Venus in Bont’, ‘Histoire D’O’, ‘Mieke Maaikes Obscene Jeugd’, ‘Lolita’ en ‘Delta van Venus’. Schrijvers als Henri Miller, Heere Heeresma, Anaïs Nin en Nancy Friday. Dit soort boeken zou ze nooit zijn tegengekomen in haar ouderlijk huis. Daar vond ze niets anders dan literaire hoogstandjes gevouwen in paperbacks, zwaar gebonden encyclopedieën, zon verkleurde thrillers en de spirituele zelfhulpboeken van haar moeder. Ze weet nog hoe indrukwekkend ze die grote boekenkast van haar ouders had gevonden als klein meisje. Ook toen was ze heel nieuwsgierig geweest en had ze net als vandaag haar vingers langs de boekenplank gestreken. Inmiddels stak ze een kop boven de 5e plank van de boekenkast uit en ook haar nieuwsgierigheid was met de tijd mee gegroeid. Op haar kamer in het studentenhuis zou er nooit plek zijn voor zo’n boekenkast en als haar moeder dit soort boeken in haar kast zou terugvinden, dan had ze iets uit te leggen.
“Heb je ooit één van die boeken gelezen?”, klonk het achter haar. Ze keek geschrokken op en voelde haar wangen gloeien. Voor haar studie klassieke talen stonden dergelijke titels niet op het curriculum. Haar pianolerares stond vlak achter haar. Vivianne kon de warmte van haar lichaam voelen, toen haar lerares over haar schouders naar een boek reikte.
“Deze, bijvoorbeeld. Ken je die?” Een ietwat muffige geur kwam vrij toen de pianolerares het boek opensloeg en haar de titel liet lezen. ‘Handboek voor Meisjes’ stond er in een keurig lettertype en daaronder een afbeelding van een ineengedraaide zweep.
“Ik wist niet eens van het bestaan, mevrouw Jovanka.” Ze was vergeten hoe lang mevrouw Jovanka al haar pianolerares was, maar zelfs na al deze tijd was hun relatie afstandelijk en formeel geweest. Zij was altijd de leerling en mevrouw Jovanka bleef in haar rol van lerares. Ze was streng en rechtvaardig. Als je een gemaakte afspraak met haar niet nakwam, kon ze je dat laten voelen zonder woorden te gebruiken. Haar blik sneed door alles heen en dat maakte haar een perfecte lerares. Mevrouw Jovanka was een bekende van haar vader, hoewel het Vivianne nooit duidelijk is geworden hoe die twee elkaar hadden ontmoet. Haar vader zei altijd dat mevrouw Jovanka voor hem ook een goede leermeester was geweest. Vivianne heeft dat nooit helemaal begrepen, want pianospelen kon hij niet.
Mevrouw Jovanka bood haar het boek aan en Vivianne bladerde het langzaam door. Even was ze teleurgesteld. Er stonden geen plaatjes in. Ze las vluchtig de vetgedrukte koppen van de hoofdstukken, met titels als ‘Onderdanige verlangens’ en ‘Een oude bekende, een nieuwe meester?’. Er stonden passages in over masturberen en orale seks en het taalgebruik was direct. Opnieuw voelde ze haar wangen gloeien toen ze woorden als ‘pijpen’ en ‘neuken’ voorbij zag komen. Het boek ging veel verder dan de seks die ze tot nu toe had gehad. Ze zag een hoofdstuk over bondage, groepsseks en vluchtig zag ze ook iets over ‘In je kont geneukt worden’. Vivianne wilde dit verdorven boek eigenlijk dichtslaan, maar ze stond als aan de vloer genageld en haar ogen verorberden elke letter.
Het was daarom dat mevrouw Jovanka het boek weer uit haar handen nam. Ze deed dat uiterst voorzichtig, alsof dit een boek was van onschatbare waarde, om vervolgens te bladeren naar ‘Hoofdstuk 5: Discipline’. Zonder iets te zeggen tikte ze twee maal op een passage en gaf het boek toen weer terug. Vivianne las.
‘Gehoorzaam zijn wil niet zeggen dat je meegaand en onbevangen bent. Jouw dominant beleeft geen enkel genoegen aan de onderwerping van een dom, sloom, of gemakkelijk te beïnvloeden meisje. Alleen een intelligent meisje, dat goed in staat is op haar eigen benen te staan en haar eigen keuzes te maken kan zich werkelijk onderwerpen.’
“Ben jij dit?”, vroeg mevrouw Jovanka, in een toon die ze kende van als ze weer eens de noten onjuist had gelezen. Vivianne voelde dat haar mond droog werd. Gehoorzaam, onderwerping? Ze dacht aan de fantasieën die ze als kind had gehad. Als ze met haar neefjes en nichtjes cowboy-en-indiaantje had gespeeld, werd ze het liefst gevangen genomen en vastgebonden aan een geïmproviseerde totempaal. Zo klein als ze was, had het kriebels geschonken in haar intieme delen. Nu ze ouder was, kwamen dergelijke fantasieën wel eens terug maar alleen als ze onder de douche stond en zichzelf bevredigde. Ze knikte onzeker maar de woorden uit dit boek voelden als kwartjes die vielen in de doodstille zalen van haar tot nu toe eenzame gedachten.
Onverhoeds kwam Mevrouw Jovanka in een heel ander daglicht te staan. Tot nu toe keek ze met zakelijke ogen naar deze prachtige vrouw, die vrijwel altijd hetzelfde gekleed was. Een donkere kokerrok met een split tot aan de rand van haar welgevormde kont, vaak gecomplementeerd met een kleurrijke zijden blouse met een respectabel open knoopje. Haar kleding accentueerde haar figuur feilloos en menig man en vrouw keken even om als zij voorbij kwam. Ook Vivianne heeft haar regelmatig nagekeken. Nooit met jaloezie. Nee, ze bewonderde haar vrouwelijkheid en de manier waarop ze haar vrouwelijkheid droeg. Als Mevrouw Jovanka door de kamer schreed, dan tikten haar hoge hakken op de antieke parketvloer alsof ze de maat van de muziek aan wilde geven.
“Nou?”, vroeg Mevrouw Jovanka. “Ben jij dit?” Even leek antwoord geven op zo’n simpele vraag heel moeilijk. Hoe kon ze dit nou weten van zichzelf? De teksten in dit boek leken een wereld te beschrijven waarvan zij geen weet had. Ze wist niets. Althans, dat probeerde haar moeder haar vaak wijs te maken, op dagelijkse basis zelfs.
“Als je het antwoord niet weet mijn kind, dan is er maar één manier om daar achter te komen” en ze pakte het boek van Vivianne over en legde het opzij. Haar duim en wijsvinger zorgde er nog even voor dat het recht lag. Ze behandelde het met respect, waardoor Vivianne wist dat dit boek duidelijk iets voor haar betekende.
“Ik zal je een simpele vraag stellen.” De stem van mevrouw Jovanka was traag en kalm. “Zit je kut van voren of van achteren?”
Vivianne schrok van het woord ‘kut’, dat haast te grof klonk uit de mond van de anders zo keurige mevrouw Jovanka. Wat was dit nu voor een vraag? Het antwoord was zo voor-de-hand-liggend en daarom sloeg de twijfel bij haar toe.
“Van voren, toch?”, stamelde Vivianne.
“Meisje toch”, fluisterde mevrouw Jovanka teleurgesteld. “Dat is wat de kerk je wil doen geloven. In werkelijkheid zitten je kont en je kut van achteren. Doe je broek naar beneden!” Zonder nadenken schoof Vivianne de boyfriendjeans over haar billen. Ze hoefde zelfs geen knoopje los te maken. Pas toen haar broek tot net boven haar knieën zat, realiseerde ze zich dat ze dit als in een staat van hypnose had gedaan en opnieuw voelde ze haar wangen kleuren.
“Je slipje.” Dit was geen vraag, en ook geen aanwijzing. Het was een commando dat Vivianne opnieuw gehoorzaamde.
“Draai je om en plaats je handen op de pianokruk.” Vivianne vroeg zich af wat mevrouw Jovanka van plan was, maar deed precies wat van haar werd verlangd. Ze hield haar benen gestrekt en boog voorover. De hand van mevrouw Jovanka streek langs de achterkant van haar bovenbeen omhoog richting haar billen.
“Dit is je kont”, zei mevrouw Jovanka terwijl ze het topje van haar wijsvinger langs de anus van Vivianne liet glijden. In een reflex maakte Vivianne haar rug hol, wat mevrouw Jovanka kennelijk veel deugd deed, want die grinnikte goedkeurend.
“En dit, dit is je kut!” De wijsvinger van mevrouw Jovanka gleed nu van de anus naar de vagina van Vivianne. Het topje van de wijsvinger gleed door het intieme vocht en spreidde haar lipjes daardoor met gemak. Mevrouw Jovanka haalde haar vinger een paar maal op en neer langs haar opening om haar weg te vervolgen richting Vivianne’s clit. Terwijl mevrouw Jovanka trage rondjes begon te draaien rond het gevoeligste knopje, boog ze zich richting het oor van haar pupil.
“Zit je kut nu van voren, of van achteren?” Vivianne kon nauwelijks antwoord geven. Vervult met tweestrijd wilde ze dat haar pianolerares doorging. Het maakte haar geil. Maar ze wilde ook dat ze zou stoppen omdat de schaamte in gelijkwaardigheid toesloeg.
“Van voren, of van-ach-te-ren?”, drong mevrouw Jovanka aan, terwijl ze de snelheid en de druk van haar vingers opvoerde. Het antwoord van Vivianne kwam voor haarzelf, met een onverwachte diepe grom.
“Van achteren!”.
“Wat? Wat zit van achteren?” Mevrouw Jovanka klonk ongeduldig.
“Mijn kut.” Ze probeerde het te zeggen zonder te kreunen maar het was onmogelijk ook al was het een woord dat Vivianne nooit gebruikte. Zelfs niet als haar iets niet lukte, of als haar fiets weer eens gestolen was. Nee, zelfs als ze een onvoldoende had voor Latijn, dan nog nam ze het woord ‘kut’ niet in de mond. Maar de vingers van haar pianolerares maakte iets in haar los. Het was een oerdrift die haar vervulde van overgave. Het zou nooit lang duren voor ze klaar zou komen. Het voelde precies zo, als wanneer ze het bij zichzelf deed.
“Wat is daarmee?” Mevrouw Jovanka was nu niet alleen ongeduldig, maar ook dwingend.
“Mijn kut. Mijn kut zit van achteren!” En op dat moment begon het bekken van Vivianne te trillen. Het deed een dierlijke grom ontsnappen uit het diepste van haar keel. De rappe vingers van mevrouw Jovanka wreven nog even over haar kut voor ze zich kletsnat terug trokken. En geleidelijk verdween, samen met het geluid van Mevrouw Jovanka’s tikkende hakken, haar orgasme.
Met een kort rukje aan haar stuur, reed ze de stoep op. Ze was bij huis aangekomen op de automatische piloot. Dezelfde automatische piloot die haar voeten naar binnen lieten wijzen als ze op de fiets zat. Onderweg had ze geen enkel gevaar gezien in het spits uur van Amsterdam, geen trambel had ze gehoord en geen taxichauffeur hoorde ze vloeken. Vanavond zou ze diezelfde automatische piloot gebruiken om het avondeten op tafel te krijgen voor Bas, in haar nieuwe boyfriendjeans. Maar eerst verstopte ze een stapeltje boeken, die ze als huiswerk mee naar huis had gekregen, onder het bed.
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen hier.
- Step-Sister’s Secret Relation onahip – review - 10 februari 2025
- NBRplaza bestaat 20 jaar! En dat vieren we met korting en een geweldige OhYes win-actie! - 31 januari 2025
- Well-Rounded Girl MAX-SOFT onahole – review - 29 januari 2025
Uit ons archief: De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 1) https://t.co/Cfg5DtNd9C
@JustRobert13 Dan gewoon deel 1 , om in stilte te kunnen genieten … https://t.co/NSJXwGH5Yu @Stout_Besigheid
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 1) https://t.co/sek1MkhsFN Binnenkort een vervolg