Al bijna 10 jaar review ik seksspeeltjes en door de jaren heen heb ik er al bijna 200 getest. Ik ben de eerste mannelijke sextoy-tester van Nederland (gelukkig zijn er inmiddels wat meer). Daarom durf ik wel te zeggen dat ik een doorgewinterde seksspeeltjes gebruiker ben en dat ik een wat meer holistische blik heb ontwikkeld op dit gebied. Daarmee bedoel ik dat ik met wat afstand kan kijken naar de hele markt van speeltjes voor volwassenen en de ontwikkelingen en trends door de jaren kan zien. En wat me daarbij opvalt, is dat ik me steeds meer begin te ergeren aan bepaalde dingen die ik met enige regelmaat tegenkom tijdens het reviewen. Ik zet ze even voor je op een rij (in de hoop dat de industrie dit ook leest en misschien in beweging komt):

1. Verpakkingsmateriaal

Mijn grootste ergernis, is iets waarvan ik me pas sinds de laatste tijd bewust van ben geworden. Door alle discussies rond het milieu en de opwarming van de aarde ben ik eens kritisch gaan kijken naar mijn eigen consumptiegedrag. Begrijp me goed; ik ben geen doorgeslagen geitenwollensokken-figuur geworden die alleen nog macrobiotische verpakkingsmaterialen accepteert en al zijn afval keurig scheidt. Welnee. Ik ben ook in dat opzicht een doorsnee burger. Maar toch.

Een gemiddeld seksspeeltje heeft wel twee tot drie verpakkingslagen. En als je het online bestelt, dan komt daar vaak nog minimaal een transportverpakking bij. Meestal zit een speeltje eerst in een zakje, dan in een soort van plastic vorm en daar zit dan weer een kartonnetje omheen. Bedenk dat er wereldwijd voor ruim 27 miljard euro per jaar aan seksspeeltjes wordt verkocht. Dat gaat van condooms tot neukmachines. Bij een gemiddelde prijs van €25,-, hebben we het dus al gauw over 1 miljard artikelen, elk met meerdere verpakkingslagen. Dat komt toch neer op honderduizenden tonnen aan plastic en karton dat jaarlijks in het milieu terecht komt.

Verpakkingsmateriaal heeft verschillende functies: Het moet het product beschermen tijdens transport, het moet de hygiëne beschermen tot aan de consument en het moet informatie bevatten voor de consument. Ik snap dat. Maar er zijn nog maar weinig producenten van seksspeeltjes die echt moeite doen om iets doen aan het terugdringen van de afvalberg, bijvoorbeeld door gebruik te maken van gerecycled materiaal, of door minder gebruik van plastics.

2. Duurzaamheid en circulariteit van de speeltjes zelf

Maar niet alleen het verpakkingsmateriaal is niet duurzaam. Ook de speeltjes zelf doorstaan de test van duurzaamheid meestal niet. De meeste seksspeeltjes zijn niet gemaakt van biologisch afbreekbaar materiaal. Meestal worden plastics, rubbers, siliconen en mengsels hiervan gebruikt. En bij vibrators zitten daar vaak ook nog elektromotortjes in die gemaakt zijn van allerlei metalen. Om van batterijen nog maar te zwijgen.

Bij het ontwerp van auto’s, lampen en printers, houden steed meer fabrikanten rekening met de mogelijkheid om onderdelen of materialen te kunnen recyclen. Niet bij seksspeeltjes. Die verdwijnen na enkele jaren gewoon op de afvalberg. Ik geloof ook niet dat er veel consumenten zijn die hun gebruikte en versleten vibrators inleveren bij een Wecycle-punt.

Samen met het verpakkingsmateriaal gooien we jaarlijks wereldwijd enorme bergen aan sex toys weg, die niet of nauwelijks afbreekbaar zijn en die ook niet gerecycled worden. Om van circulariteit nog maar te zwijgen*.

3. En dan is er nog wat met verpakking: de marketing

Ik zei al dat een verpakking meerdere functies heeft. Daarom is een verpakking ook altijd noodzakelijk, bijvoorbeeld om het product hygiënisch te houden en te beschermen tegen beschadiging. Een van die functies is het overbrengen van informatie.

Dat laatste kun je heel breed zien. Het gaat dan niet alleen om technische informatie (bijvoorbeeld over ingrediënten, samenstelling, afmeting, etc.), maar ook gebruiksinformatie (waar is het voor, hoe gebruik je het, voor wie is het bedoeld). Soms is de verpakking ook zo gemaakt dat het in fysieke winkels aan een rekje kan worden gehangen. In dat geval zit er een soort ‘oog’ aan het doosje.

Ja, nou, noem me een zeikerd, maar in heel veel gevallen gaat het hier dus mis. Want fabrikanten lijken totaal niet na te denken over de behoefte van de consument. Wat wil de consument weten, hoe koopt de consument het product en in welke fase van de ‘customer journey’ heeft hij welke informatie nodig? De fysieke sexshop is it het straatbeeld aan het verdwijnen. Steeds meer consumenten kopen hun seksspeeltjes online. Dat betekent ook dat de informatie over het product online beschikbaar moet zijn, meer dan op de verpakking zelf. De verpakking gaat dan steeds meer dienst doen als ‘cadeauverpakking’. Het moet aanvoelen als een beleving. Dat vereist een heel andere aanpak van de industrie, die ik nog nauwelijks zie in de praktijk. Het is alsof de industrie op dat vlak nog is blijven hangen in de jaren ’80 van de vorige eeuw. Fabrikant: het gaat niet om wat jij wilt vertellen, maar om wat ik als consument wil weten!

4. Geen opbergzakje

Van de grote maatschappelijke issues en marketingfouten, kom ik daarna al snel op gebruiksgemak. En de grootste ergernis op dat vlak is gewoon waar te nemen als je mijn nachtkastje opent. Het is een wirwar van speeltjes, touwen, boeien en oplaadsnoertjes. Misschien komt dat, omdat ik verhoudingsgewijs een meer dan gemiddeld aantal speeltjes in huis heb, maar kom op jongens! Hoe moeilijk is het om een opbergzakje mee te leveren? Bij gemiddeld 9 van de 10 speeltjes zit geen opbergzakje. En als er dan al een bij zit, dan past daar vaak de handleiding en de oplaadsnoer niet in!

Niet alleen voorkomt een opbergzakje (of doosje) de rommel in mijn nachtkastje, maar je zorgt er ook voor dat de levensduur van het product wordt verlengd, omdat materialen niet met elkaar in contact komen en omdat de speeltjes minder makkelijk beschadigen.

5. Slechte instructies

Over handleidingen gesproken … Als je net als ik al een paar honderd speeltjes hebt bediend, dan weet je ongeveer wel hoe een gemiddeld speeltje werkt. Tenminste, dat zou je denken. Maar niets is minder waar. En daarom is een handleiding altijd handig. De handleidingen die bij seksspeeltjes zitten zijn vaak erg onduidelijk. Ze zijn vaak niet in het Nederlands, meestal in veel te kleine lettertjes en soms gewoon ronduit niet van toepassing.

Een paar ervaringen die ik recent heb meegemaakt:

• Een algemene handleiding voor een hele reeks speeltjes, waardoor niet duidelijk is hoe het speeltje dat ik in mijn handen heb werkt
• Een QR code op de verpakking, die uitkomt op een algemene pagina van de producent en niet op een productspecifieke pagina. Het product dat ik in mijn handen had, was op de site niet te vinden (laat staan de handleiding ervan).
• Sowieso een QR-code op de verpakking en geen handleiding meesturen. Leuk voor de eerste keer, maar als je na een paar maanden vergeten bent hoe iets ook al weer werkt, heb je de verpakking niet meer en dus ook geen QR-code.
• Een handleiding met dubbelzinnig taalgebruik als ‘zorg ervoor dat de batterijen juist zijn geplaatst’. Ja maar ik wil weten wat de juiste plaatsing is!
• Enzovoorts …

Hoe moeilijk is het om een handleiding te maken met duidelijke pictogrammen, een groot lettertype en en formaat dat past IN HET OPBERGZAKJE!!!!

6. Ergonomie

Vorm volgt functie. Dat is ongeveer les één als je industriële vormgeving studeert. Ofwel: bestudeer goed hoe iemand je product gebruikt en zorg ervoor dat de vorm daarbij aansluit. Deze les heeft de gemiddelde ontwerper van seksspeeltjes overgeslagen. Dat merk je als je speeltjes daadwerkelijk gebruikt. Knopjes zitten stelselmatig aan de verkeerde kant of zijn op de tast niet te onderscheiden. Daardoor gaat hij bijvoorbeeld per ongeluk harder trillen in plaats van zachter.

Dit is niet alleen irritant of vervelend, maar gebrekkige ergonomie kan soms ronduit gevaarlijk zijn. Zo heb ik recent een speeltje niet getest, omdat ik vond dat er een risico was dat het speeltje achter zou blijven in het lichaam van mijn partner en we naar de eerste hulp zouden moeten om het te laten verwijderen. Maar ook masturbators die veel te zwaar zijn, of speeltjes die veel te veel herrie maken, functies die totaal overbodig zijn (denk aan het geluid van een kreunende vrouw bij een masturbator), … je maakt van alles mee als tester.

Vaak – heel vaak – heb ik het idee dat speeltjes zijn ontsproten in het geile brein van een ontwerper met een gebrek aan marktonderzoek en testpubliek. Zo hebben de meeste vibrators naast 2 of 3 standen met constante trillingen (hard tot zacht) ook vaak meerdere trilpatronen. Uit eigen onderzoek is gebleken dat 55% deze patronen nooit gebruikt, of zelfs maar een beetje prettig vind.

7. Niet waterdicht

Speeltjes moeten gewoon waterdicht zijn! Punt! Niet alleen kun je het speeltje dan meenemen onder de douche of in bad, maar het maakt het schoonmaken ook nog eens veel makkelijker. Toch zijn er nog heel veel speeltjes die niet waterdicht zijn – zelfs niet spatwaterdicht – of waarvan het gewoon ronduit onduidelijk is of dat het geval is.

8. Opladen

Natuurlijk kun je debatteren of je speeltje oplaadbaar moet zijn of moet werken op batterijen. Beiden hebben zo hun voor en nadelen. Maar als je dan een speeltje levert met een oplaadbare batterij, let dan ook op de manier waarop het opgeladen moet worden.

Het lijkt inmiddels normaal te zijn om een USB-kabeltje mee te leveren met oplaadbare speeltjes. Voor de meeste mensen niet zo’n punt, want je hebt vast wel ergens een USB-stekker of oplaadpunt in huis. Waarschijnlijk is het een kostenkwestie. Immers, je hoeft dan als fabrikant geen rekening te houden met verschillende stekkers in verschillende landen. Dus, hier kan ik nog wel in meegaan.

Maar … Al. Die. Verschillende. Snoertjes. Jongens toch. Ik heb minstens zo veel snoertjes als speeltjes. Het is zelfs niet ongebruikelijk dat één fabrikant voor verschillende speeltjes verschillende oplaadmethodes heeft. Waarom?

Dus – let op fabrikant – probeer eens het volgende:

• Hang een labeltje aan het snoertje met de naam (merk/type) van het speeltje
• Probeer te standaardiseren in snoertjes
• Overweeg magnetische oplaadpuntjes
• EN DOE ER EEN OPBERGZAKJE BIJ WAAR HET SNOERTJE IN PAST.

9. Niet genderneutraal

Hoewel ik mijzelf identificeer als cis-man en hetero ben, kan ik mij wel verplaatsen in de LHBTIQ+gemeenschap. De groep mensen die zich niet kan vinden in de heteronormatieve identiteit groeit. Toch blijft de industrie in het algemeen vasthoudend in het vermarkten van producten voor vrouwen versus mannen. Ik weet het, het is ook lastig, maar doe es en klein beetje beter je best, fabrikant!

10. Onveilige ingrediënten in speeltjes, glijmiddel en toycleaner

Last, but zeker niet least: ik kom nog heel vaak ingrediënten tegen in speeltjes, glijmiddel en toycleaner die niet lichaamsveilig zijn. Gelukkig verandert de wetgeving op dit punt langzaam en zijn er zelfs standaarden gemaakt om de veiligheid te verbeteren.

Seksspeeltjes komen in aanraking met de meest intieme lichaamsdelen. Sommige producten zijn bedoeld om in je lichaam te gaan. Toch is er nauwelijks wet- en regelgeving op dit gebied. Daarom maken fabrikanten gebruik van ’the next best thing’: wet- en regelgeving voor cosmetica en (als je geluk hebt) medische apparatuur. Maar soms ook niet. Dan moet je maar hopen dat de informatie die fabrikanten verschaffen juist is. Vooral als het gaat om de beschrijving van de materialen en ingrediënten.

Nog steeds komen weekmakers voor in speeltjes. Andere materialen zijn poreus. Het helpt dan niet als fabrikanten fantasie namen als ‘cyber skin’ of ‘fanta flesh’ gebruiken om te maskeren dat ze een slechte kwaliteit TPE gebruiken.

Vooral als je een allergie hebt voor bepaalde materialen (zoals rubber of latex), of ingrediënten, is het noodzakelijk dat fabrikanten daar niet alleen eerlijk over zijn op de verpakking, maar ook hun uiterste best doen om te voorkomen dat jij als consument in contact komt met mogelijk gevaarlijke stoffen.

---

*Van circulariteit is sprake als de grondstoffen die nodig zijn voor de productie volledig komen recycling van bestaand afval.