IJsbaan, Mantelpakje, Verfkwast - Een erotisch verhaal

Het was al weer even geleden dat ik ben uitgedaagd om een erotisch verhaal te schrijven dat is gebaseerd op drie woorden. Het concept is dat het drie willekeurige woorden moeten zijn, die geen erotische of romantische lading hebben en ogenschijnlijk ook geen enkel verband met elkaar hebben. Ik maak dan een erotisch verhaal waar deze drie woorden in terugkomen.

Deze keer waren er een aantal personen die met suggesties kwamen (o.a. ‘Parijs’, ‘verhuisdoos’, ‘Doe-’t-Zelfwinkel’, ‘druipgrot’, ‘bakker’, ‘nagellak’) en ik heb daarom een keuze moeten maken. Dit is het geworden:

Iedere baan heeft leuke en minder leuke kanten. Als schilder sta je vaak hoog op een ladder, heb je te maken met giftige dampen en sta je regelmatig boven je macht te werken. Maar je bent ook bezig met het opknappen van gebouwen en voorwerpen. Als ik wegga, dan ziet alles er weer knap uit. Toch is het leukste van mijn werk dat je op onverwachte momenten de leukste mensen tegenkomt.

Zo was het bedrijf waarvoor ik werk, ingehuurd voor de opknapbeurt van de ijsbaan hier in de stad. Alles kreeg een moderner uiterlijk en daar hoorde ook een nieuw kleurenpalet bij. Vlak voor de oplevering was er nog een inspectie en daaruit kwamen natuurlijk nog wat ‘wegwerkpuntjes’. Zo kwam het dat ik op de dag van de opening nog rondliep om wat vergeten plekjes en gemaakte vlekjes bij te punten.

De opening moest een groot feest worden. Je kent dat wel. De lokale fanfare was opgetrommeld, voor de kinderen was er een clown met ballondieren en ze hadden een olympisch kampioen gevraagd om een lintje door te knippen.

Het grootste spektakelstuk was echter, dat ze voor het eerst een modeshow wilde geven op ijs. Nu heb ik daar niet zo veel verstand van, maar ik kan me voorstellen dat het best een dingetje is om modellen in een mantelpakje en op naaldhakken over het ijs te laten lopen. Wat ik nooit heb geweten is, hoe het er achter de schermen aan toe gaat bij zo’n modeshow. Jij wel?

Ik kwam daar achter toen ik met mijn verfspullen en mijn afwerklijstje door het gebouw liep. Op de lijst stond dat ik in de een of andere kamer nog wat moest doen en dat bleek de kamer te zijn waar de modellen zich om moesten kleden. Heb je dat wel eens gezien? Stel je dat eens voor. Ik sta daar gewoon mijn ding te doen, in mijn overal enzo, en daar lopen een stuk of vijf meiden van een jaar of 20 binnen. Zo, recht van de catwalk. Van het ijs dus eigenlijk. Zodra die meiden binnenkomen, trekken ze meteen al hun kleren uit! Nee, maar echt! Poe-del-tje naakt. Ik lul niet.

Nu liep er ook een andere vrouw rond. Ook een lekker ding. Die gaf aanwijzingen aan die modellen; wat ze aan moesten trekken, wie er als eerste moest, dat soort dingen. En er was ook nog iemand van de make-up en iemand van het haar. Het ging er behoorlijk hectisch aan toe.

Je kunt je misschien voorstellen, dat ik wel even heb staan kijken naar dat schouwspel. Want zeg nou zelf: dat zie je als schilder niet elke dag. En die vrouw, je weet wel, die alles regelde, die zag mij daar zo staan, joh. En ik zag ze al kijken. Maar ja, die had het natuurlijk veel te druk om zich om mij te bekommeren. Die meiden waren echt prachtig, hoor. Had ik dat al gezegd? Nou, echt van die meiden die je in tijdschriften ziet, enzo. Ik keek mijn ogen uit. Mooie borsten, strakke kontjes en ze hadden allemaal hun schaamhaar gekortwiekt. Ja, kon ik het helpen dat ik een stijve kreeg? Nee toch?

Dus toen die meiden weer naar buiten liepen, de catwalk op (of het ijs dus), toen kwam dus die vrouw die alles regelde naar me toe. Of ik het allemaal goed kon zien en of ik er een beetje van genoten had? Nou, dat kon je wel zeggen, ja! Dus ik zeg nog tegen die vrouw, dat het een mooi stel meiden was. En toen gebeurde er iets, dat geloof je nooit, man. Ik geloof het zelf nog amper, maar ik zweer je dat het waar was. Die regelvrouw die komt heel dicht tegen me aan staan, laat haar hand in mijn overall glijden (zo tussen de knoopjes door) recht mijn onderbroek in en knijpt eens even flink in mijn pik. Ik zweer het je! En nou komt het, ze fluisterde heel hees in mijn oor “zal ik jou dan eens wat geven om je straks bij af te rukken?”

Ik wist niet hoe ik het had, dus ik knikte alleen. Ja, want wat zeg je op zo’n moment? En weet je wat ze toen deed? Nou? Ze trok haar rokje omhoog en liet me zien dat ze helemaal geen slipje droeg. Ik keek zo recht naar haar kutje. Maar dat was nog niet alles. Ze pakte de verfkwast uit mijn hand en liet de steel van de kwast zo – ploep – in haar kutje glijden. Daarna haalde ze de steel een paar keer flink in en uit en gaf hem weer terug. Het steeltje was helemaal nat, ik zweer het. Daarna deed ze haar rokje weer goed, gaf me een kus op mijn mond en zei:

“En nou wegwezen, ik wil geen pottenkijkers.”

Dus daarom ben ik hier, want ik wilde vragen of iemand het telefoonnummer heeft van die vrouw?

Like?

[#0 / Avg 0]