Zijn brilletje was wat beslagen door de regen, toen hij vanaf de tramhalte richting het Rembrandtplein liep. Wie hier een paar jaar niet geweest is, zal het nauwelijks herkennen. Voorheen waren hier struiken en bomen, maar sinds een tijdje heeft dat plaats gemaakt voor gras waardoor je de overkant van het plein kunt zien. Eric denkt met gemengde gevoelens terug aan de tijd dat die struiken er waren. Hij is niet trots op de avontuurtjes die hij in die bosjes heeft beleefd, maar ook hij heeft behoeftes.
In het donker ziet het plein er gezellig uit, met lichtjes die over de straat zijn gespannen. Toeristen uit alle streken van de wereld komen elkaar hier tegen en vermengen zich tot een mensenbrei vol bier en geestverruimende sigaretten. Luidruchtige Britten, giechelende Chinezen (het kunnen ook Japanners zijn, voor Eric zien ze er allemaal hetzelfde uit) en volgevreten Amerikanen. En dan zijn er natuurlijk ook nog de provincialen die voor een vrijgezellenavond de bruid of bruidegom uitdossen om die hier voor lul te laten staan.
Een tram waarschuwt met het typerende vibrato van zijn bel dat hij er aan komt en het gezang van de straatmuzikant komt nauwelijks boven de herrie uit. Gebogen steekt Eric bij de Reguliersbreestraat de straat over en veegt wat regendruppels van zijn kalende hoofd. Vandaag hadden de pubers van 4Havo het hem alweer niet makkelijk gemaakt. Die Rutger zou een keer een goed pak slaag moeten krijgen. Nog altijd vindt Eric het jammer dat lijfstraffen zijn afgestraft. Wat had hij die jongen graag een pak rammel gegeven. En dan die Esther, die er veel te sexy bij liep. Ze deed het er om. Hij zag heus wel dat ze haar bloesje expres wat verder opendeed en als ze met haar armen over elkaar op de eerste rij voor zijn lessenaartje zat duwde ze daarmee haar kleine jonge ontluikende borstjes tot volwassen proporties. Het was bijna onmogelijk om daar niet door afgeleid te worden. Ettertjes, zijn het. Hij kreeg ze nog wel. Volgende week was het proefwerkweek.
Vroeger was er ruime keuze. Je had Miranda aan de Regulierbreestraat en Diana aan de Nieuwezijds. En dan was er natuurlijk Venus aan de Oude kerksplein en Baba aan de Lange Niezel. Maar sinds de opkomst van de video in de jaren ’80, de angst voor AIDS in de jaren ’90 en het onvermijdelijke internet, sloot de een na de andere bioscoop zijn deuren. Nu was er alleen nog Cinema B1 aan de Reguliersbreestraat.
Natuurlijk kun je ook op internet kijken. Verdomd. Daar is meer te vinden dan je je kunt inbeelden. Maar het gaat Eric niet om de porno. Het meeste heeft hij wel gezien. De porno is veel veranderd in de loop der jaren. De verhaallijnen zijn verdwenen, net als het schaamhaar, en de lijven zijn voortaan van een onechte schoonheid.
Eric rekent een dagpas af en loopt door de deur naar de donkere trap. Het kost altijd wat moeite om zijn ogen te laten wennen aan het donker. Op de eerste verdieping is de grote zaal. De met plastic beklede rode bankjes zijn haast allemaal bezet. Er draait een weinig spannende heterofilm en dus besluit hij door te lopen naar de wat kleinere cabines. De gangetjes zijn smal en het kost hem moeite om een passerende man niet aan te raken in het voorbijgaan. Hij mompelt ‘goedemiddag’.
In een van de cabines draait een homofilm op een klein beeldscherm. Een bebaarde mond sluit zich om het harde geslacht van een gezichtsloze man. Voorzichtig kijkt Eric of er iemand aan het kijken is om tot zijn schrik te ontdekken dat er een man en een vrouw in het hokje zijn. De vrouw zit gehurkt en verleend overduidelijk een soortgelijke dienst aan de staande man, als in de scène op het schermpje. Gebiologeerd kijkt Eric naar het schouwspel. Het gebeurt niet vaak dat je een vrouw tegenkomt, hier in Cinema. Dan maant de man hem te vertrekken.
“Vind je het erg?”
“Excuus. Veel plezier.”
Vanmiddag tijdens de vergadering had Wolffs, dat kutwijf dat Frans geeft, een opmerking gemaakt over zijn sandalen. God, wat had hij haar graag een stomp in haar gezicht gegeven. Even fantaseerde hij dat zij hier vastgebonden lag en keihard in haar kont geneukt werd door iedereen die dat maar wilde, tot ze jammerend smeekte om genade. Wat zou het een mooi gezicht zijn, om haar hier weg te zien wankelen als een pasgeboren hertje, met het zaad nog druipend uit haar opengereten aars.
In de kleine zaal zaten een paar mannen zich af te rukken op een gangbang film, die, gezien de status waarin een aantal mannen zich bevonden, kennelijk al even bezig was.
Na drie rondjes rond alle zaaltjes en hokjes, had hij iemand gevonden met wie hij zijn drang naar escapisme kon botvieren. Achterovergezakt in het plakkerige plastic bankje ging de hand van deze man razendsnel op en neer in zijn schoot.
Nu had Eric honger gekregen en hij verliet de bioscoop om zich weer te begeven in de gewone wereld. Aan de overkant nam hij een broodje fallafel.
- De erotische kunst van Gene Bilbrew - 22 juni 2021
- Een fetisj voor luiers – alles wat je moet weten over het taboe - 16 juni 2021
- Hoe maak je zelf een erotische podcast? - 14 juni 2021
Uit ons archief: Het geheime leven van Eric L. – Een erotisch verhaal voor ‘Thewa’ https://t.co/pZBzPenUEJ
@tweepers4 https://t.co/wX98fM2LDr komt in de buurt, maar ik begrijp waar je heen wilt
Wat Thislexy al zei: mooi gedaan. Het lijkt bijna alsof Eric L. nergens echt bijhoort…
Dank je. Het is vast een eenzame man.
Dank voor de mooie reacties!
Mooi weemoedig. De geur van bevlekte tissues in de goedkope plastic pedaalemmers. Wrok, leegte en regenachtig weer…
Zeker een andere wereld. Een beetje schimmig, zoals jij het beschrijft. Het weer, de foto, de beschrijving van de bioscoop, alles draagt bij aan dat gevoel. Mooi gedaan.