In veel korte erotische verhalen zie ik regelmatig het beletselteken (…) terug. Maar hoe en wanneer gebruik je het beletselteken eigenlijk?

Drie puntjes

Het beletselteken – of gedachtepuntjes – is een reeks van drie puntjes: …

Voor en achter een beletselteken komt altijd een spatie, behalve als een woord wordt afgebroken. Als het beletselteken aan het einde van een zin staat, komt er geen punt achter. Wel kan er een uitroepteken of vraagteken achter komen. Er zit dan geen spatie tussen het beletselteken en dat leesteken.

Sommige mensen zetten nooit een spatie vóór een beletselteken. Dat is een kwestie van smaak. Doe het in ieder geval wel consequent (dus altijd een spatie ervoor, of nooit).

Hoe en wanneer gebruik je het beletselteken

Het beletselteken kan op verschillende manieren gebruikt worden. Allereerst kan het aangeven dat een gedachtegang niet helemaal wordt afgemaakt. De lezer moet dat dan zelf aanvullen. Soms kun je daarmee ook een extra emotionele lading geven met het beletselteken.

“En wat als ik me nu helemaal uit zou kleden …?”

“Ik kreeg een berichtje van hem dat hij het niet zou redden …”

Je kunt er ook een onverwachte wending mee aangeven.

“Hendrik vond orale seks geweldig … om te ontvangen”

Daarnaast kun je het beletselteken gebruiken om een onderbreking of een pauze weer te geven. Daardoor kun je bijvoorbeeld een spanning opbouwen.

“Ze haakte haar duimen achter het elastiek van haar slipje en … trok het traag naar beneden.”

Verder kun je met het beletselteken een opsomming afbreken; een beetje zoals je ‘enzovoorts’ zou gebruiken.

“Ze had alles al gedaan in haar leven. Trio’s, gangbangs, groepsseks, swingen, …”

En je kunt er scheldwoorden mee censureren.

“Dat meen je niet, godver…”

Het beletselteken wordt ook wel gebruikt om aan te geven dat een deel van een citaat is weggelaten. Op de plaats van de weggelaten tekst staat dan het beletselteken tussen haakjes.

Moet je eigenlijk wel beletseltekens gebruiken?

Umberto Eco heeft in ‘Op reis met een zalm’ een essay geschreven over het beletselteken. Volgens Eco onderscheiden schrijvers zich vooral door middelmatigheid en verlegenheid als ze het beletselteken veelvuldig gebruiken.

Vaak wordt een beletselteken onterecht gebruikt. Het moet dan de chaotische manier van denken van de hoofdpersoon weergeven. Op de plaats van de puntjes laat de schrijver dan allerlei overwegingen en mitsen en maren weg.

“Zou hij wel komen vanavond … En zou ik dan mijn woede in kunnen houden … Wat zou hij ervan vinden als ik dat zou hebben gedaan …”

Als je zo vaak het beletselteken gebruikt, ziet dat er erg onrustig uit voor de lezer.

Een andere foute manier van het gebruik van het beletselteken is meer dan drie puntjes gebruiken. Drie puntje is de enige juiste wijze. Geen vier, zes, of tien. Drie!

“Ja, maar wacht even ………….”

Ook gebruiken mensen de drie puntjes wel om niet hard of onvriendelijk over te komen. De schrijver laat dan weten allerlei argumenten weg te laten. Vergelijk:

“Ik heb geen tijd.”

“Ik heb geen tijd …”

Het lijkt erop dat dit is iets dat met name in social media wordt gebruikt, omdat je daar nu eenmaal kort en bondig moet zijn in je berichten.

Als je een adempauze voor de lezer in wilt lassen, of als je een bepaalt ritme aan je tekst wilt geven, bedenk dan dat je dat ook – of beter – kunt bereiken door lange zinnen te onderbreken met een komma (voor een traag ritme), of korte zinnen te schrijven (zet vaker een punt voor een snel ritme). Ook kun je het effect van pauzes bereiken door lege regels toe te voegen.

Vermijd overmatig gebruik van dit soort sterke leestekens. Zelf hanteer ik als stelregel om nooit vaker dan 1 x per pagina het beletselteken te gebruiken. Wees creatief en zoek naar andere manieren om het gevoel dat je wilt uitdrukken met het beletselteken aan te geven.