Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt. Ik durf dat te betwijfelen. Ooit zei iemand tegen me dat de verwerking zo lang duurt als de helft van het aantal jaren van de relatie. Dat klopt sowieso niet, want het is al 7 jaar geleden dat Hanelore me dumpte. En die relatie duurde slechts een jaar. Een jaar vol met seks. Uitsluitend seks. Geile, stomende, kinky seks.
Ze noemde me haar ‘fuckbuddy‘ en die rol had ik maar al te graag ingenomen. Alles wat ze hoefde te doen, was een berichtje sturen. De inhoud van die berichtjes varieerde van ‘ik heb een hotel geboekt’ tot ‘ik wil je’. Een enkele keer werden die berichtjes vergezeld van een foto. Ik heb ze niet meer, die foto’s. Verwijderd uit woede, omdat ze me als oud vuil aan de straat had gezet. Jammer wel. Ik herinner me een foto van een busje deodorant dat ze in haar kutje had gestoken. En een filmpje, waarin ze haar plas liet lopen terwijl ze op een bankje in het park zat.
Hanelore was wat je noemt een ware nymfomane. Ze was getrouwd en haar man was zwaar depressief. Daardoor kreeg ze thuis niet waar ze behoefte aan had. En die behoefte, daarin voldeed ik. Haar fuckbuddy. Dus.
Gedumpt worden door Hanelore deed me meer pijn dan ik had willen toegeven. Ja, ik was ‘slechts‘ een fuckbuddy en de afspraken waren helder: ‘Geen gevoelens. Alleen seks.’ Maar toen haar man een berichtje van mij las op haar telefoon, verbrak ze alle contact van de een op de andere seconde. Op dat moment begon voor mij het helen van de wond. Zeven jaar al weer. Er gaat gewoonweg te veel tijd zitten in tijd.
Juist toen ik niet meer elke dag aan haar dacht, was ze daar weer. Ik zat in de vergaderzaal bij een klant, om samen met een collega een presentatie te komen geven. Langzaam kwamen de medewerkers van de klant binnen. Eerst de marketing directeur, toen de product manager, de manager MarCom, een UX designer en nog wat andere mensen. De een met een nog fancy-er titel dan de andere. En zij. Hanelore. Ze was ingehuurd en werkte als externe bij dit bedrijf.
“Dag Harm”. Zie liet de ‘R’ rollen over haar tong. Dezelfde tong waarmee ze mijn toompje had bespeeld, elke keer als ze me pijpte. Terwijl ik op de snelweg reed, op een bankje in het park, op het toilet in de Ikea, langs een bospaadje.
“Hanelore!” Verdomme. Ik klonk veel te enthousiast, terwijl ik me voor had genomen om boos op haar te zijn, mocht dit moment ooit plaatsvinden.
“Jullie kennen elkaar?” De marketing directeur vond het amusant. Ze moest eens weten. Hanelore bekeek me van top tot teen en ik herkende de twinkeling in haar ogen, alsof ze me hier en nu met huid en haar kon verslinden.
“Hanelore, leuk je weer te … eh … zien. Ga zitten, we gaan zo beginnen met de presentatie.” Er was duidelijk te weinig tijd verstreken. Mijn hart sloeg op hol en ik voelde mijn wangen rood worden. Tijd wacht op niemand.
Mijn collega begon de presentatie met iedereen welkom te heten. We stonden samen voor de groep. Terwijl mijn collega door de slides ging, lette ik op ‘het groepsproces’, zoals we hadden afgesproken. Al kwam daar niet al te veel van. Hanelore leidde me af. Ze zat recht tegenover me en opende zo nu en dan sluiks haar benen. Mijn blik werd naar het wit van haar slipje getrokken, dat zichtbaar werd in de schaduw van haar strakke rokje. Als een mot naar een vlam. ‘Godverdomme, Hanelore’, dacht ik, want ik wist dat ze me weer mee zou slepen in een van haar kinky avonturen.
Ik heb geen idee hoe de presentatie ging. Ik had alleen oog voor Hanelore en mijn gedachten dwaalden af naar alle afspraakjes die we hadden gehad, alsof ze pas vorige week hadden afgespeeld. De hotel-dates, hoe we ’s avonds in een speeltuintje een klimrek hadden gebruikt om bizarre standjes mogelijk te maken, samen shoppen op de wallen voor een metalen ‘cane’, hoe ik haar op klaarlichte dag in een steegje had gevingerd terwijl er mensen voorbij liepen…
“Nou, als er verder geen vragen zijn dan dank ik jullie allemaal voor jullie aandacht!” Ik schrok wakker uit mijn afgedwaalde gedachten toen mijn collega de meeting had beëindigd. Ik had er als een zombie naast gestaan, starend naar de benen van Hanelore. Elke centimeter – van haar voeten in de hooggehakte schoenen tot haar slip – had ik bestudeerd. En elke centimeter hadden nieuwe herinneringen boven gebracht.
“Wat geweldig om je weer te zien, Harm” De stem van Hanelore was laag en haar Leidse accent klonk een beetje bekakt. Ik humde en durfde haar nauwelijks aan te kijken. “Zal ik je rondleiden?”
Rondleiden? Was dat een eufemisme voor helemaal sufneuken? Gepijpt worden in een of andere bezemkast? Ik weet nog hoe ze me gepijpt had in het pashokje van een inmiddels ter ziele gegane warenhuis. Daarna liep ze, met het sperma nog op haar wang en hals, verder te winkelen alsof er niets was gebeurd.
“Go”, zei mijn collega toen ik haar vragend had aangekeken. Misschien had ik gehoopt dat ze me zou redden uit deze situatie. Misschien was dat ook beter geweest. Maar ik kon geen enkele smoes bedenken om te ontkomen aan de krachten van Hanelore. Ze sleepte me gewoon weer mee. En ik kon niets anders doen dan me mee laten voeren. Mijn oma had me geleerd om nooit tegen de stroom van een mui in te zwemmen. ‘Zo verzuipen de moffen’, had ze gewaarschuwd. Ik wilde geen mof zijn. Al groef ik nu wel een kuil. Voor mezelf.
- De allergeilste filmpjes: Een vibrator alleen is niet genoeg - 7 juli 2020
- Tenga Crysta Ball herbruikbare masturbator – review - 7 juli 2020
- 19 feiten over BDSM - 2 juli 2020
One thought on “Hanelore – voor NBRplaza’s Erotica Fest”