Gedwongen worden tot seks: een fantasie die vaker voor komt dan je denkt

De afgelopen tijd is er terecht veel aandacht voor wederzijdse toestemming en het tegengaan van seksueel geweld. Wanneer twee mensen seks hebben, of intiem met elkaar zijn, dan zou dat in de ideale situatie nooit tegen de wil van een van die mensen mogen gebeuren. Maar aan de andere kant, zijn er ook mensen die fantaseren over gedwongen (worden tot) seks. Hoe gewoon is deze fantasie en hoe kun je ermee omgaan als jij of je partner deze fantasie heeft?

Fantaseren over verkrachting en geweld is niet ongewoon

Uit eigen onderzoek blijkt dat 44% van de vrouwen en 21% van de mannen weleens fantaseert over verkrachting (verkracht worden). De afgelopen 30 jaar zijn er diverse studies gedaan naar verkrachtingsfantasieën. Daaruit blijkt dat ongeveer tweederde van de vrouwen en de helft van de mannen zulke fantasieën heeft. Voor een op tien vrouwen is dat zelfs hun favoriete fantasie. Van heteroseksuele mannen wordt gedacht dat het werkelijke cijfer best eens hoger zou kunnen liggen. Ze durven wellicht niet toe te geven (tijdens een onderzoek) dat ze heimelijk fantaseren over overmeestering en pegging, omdat dat niet mannelijk zou zijn.

Verkrachtingsfantasieën gaan vaak over brute overmeestering door één of meerdere personen, die het ‘slachtoffer’ dwingen tot perversiteiten. Maar dergelijke fantasieën gaan ook over gewild zijn; het onderwerp van iemands begeerte zijn. En over het uit handen geven van alle controle. Daarom is de term ‘verkrachtingsfantasie’ wellicht niet helemaal juist. De fantasie heeft niets te maken met verkrachting, omdat in een fantasie niets tegen je wil gebeurt.

Mensen die een dergelijke fantasie hebben, hebben daarvoor vaak hele verschillende redenen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is er meestal juist geen sprake van ervaring met seksueel geweld bij mensen met zo’n fantasie. Voor sommigen heeft deze fantasie te maken met macht en controle. Voor anderen is het zich overgeven aan iemand die precies weet wat hij doet, zonder dat ze daar naar te hoeven vragen. Voor weer anderen is het erotiserend dat het een taboe is. Een andere verklaring die weleens wordt gegeven is dat (vooral) vrouwen opgroeien volgens de normen en waarden dat seks slecht is. ‘Alleen sletten hebben seks’. Maar als je seks hebt tegen je wil, dan heb je er tenminste geen schuld aan. Vrouwen die seks onderdrukken hebben minder vaak fantasieën, maar van de fantasieën die ze hebben is een groter deel een verkrachtingsfantasie. Het is een manier om schuldgevoelens over seksuele fantasieën tot uiting te brengen. Aan de andere kant zijn er onderzoeken die juist aantonen dat vrouwen met verkrachtingsfantasieën vaak een hele positieve houding hebben ten opzichte van seks.

Sommige mensen keuren verkrachtingsfantasieën af. Volgens hen zorgen boeken als ‘Fifty Shades’ voor een onverantwoordelijke verheerlijking van seksueel geweld. Persoonlijk vind ik dat onjuist. Een fantasie is iets dat zich tussen de oren afspeelt. Het is niet echt. Er is niets mis met je laten meevoeren in een fantasiewereld waar alles precies zo plaatsvind zoals jij dat wilt, om daar opgewonden van te raken. Deze mening wordt door veel seksuologen en psychologen gedeeld. Het is heel goed mogelijk om te fantaseren over verkrachtingen en tegelijkertijd ook sterk tegenstander te zijn van werkelijk seksueel geweld.

Van fantasie tot uitvoering

Mensen die fantaseren over verkrachting of seks tegen hun wil, willen niet verkracht worden. In hun fantasie gebeurt alleen dat wat ze graag willen dat er gebeurt. Het is paradoxaal, maar ze hebben in hun fantasie controle over hoever ze de controle uit handen geven. Voor de meeste mensen blijft het bij een fantasie, die misschien zelfs nooit gedeeld wordt met anderen.

Anderen willen toch dat stapje wagen. Dit wordt ook wel ‘rape play’, of ‘ravishment’ genoemd. Belangrijk bij het uitwerken van een verkrachtingsfantasie is dat beide personen weten dat het in een veilige omgeving plaatsvindt. Het moet volledig duidelijk zijn dat er niets gaat gebeuren dat niet gewenst is.

Een van de belangrijkste voorwaarden om een fantasie van gedwongen seks uit te voeren, is dat je zelf de partner kiest waarmee je dat gaat doen (het ‘wie’). Een tweede stap is dat je bepaalt welke dingen je wel en niet mee wenst te maken (het ‘wat’). Voordat je besluit om (samen met deze partner) aan rape play te doen, bespreek je de grenzen en fantasieën. Ook is het gebruikelijk om een safeword af te spreken. Op die manier blijft de persoon die het slachtoffer speelt in de fantasie, toch in controle over wat er gaat gebeuren.

Bij het ten uitvoer brengen van deze fantasie zou je kunnen denken aan blinddoeken. Door iemands zintuigen te blokkeren voelen ze zich kwetsbaarder, waardoor gewaarwordingen intenser worden. Nadat je je ‘slachtoffer’ geblinddoekt hebt, kun je je partner nog ongemakkelijker laten voelen, door hem of haar mee te nemen naar een andere ruimte.

Ook vastbinden en tegenstribbelen kunnen horen bij het spel. Het idee van een worsteling en van vastgebonden zijn – hoe hard je ook je best doet – is vaak onderdeel van de opwinding.

Voor en nazorg

Als je samen besluit om deze fantasie ten uitvoer te brengen, moet je er rekening mee houden dat er nazorg nodig is. Ook al weet je allebei dat er sprake is van een rollenspel, toch kan er psychische stress optreden. Vooral als het een van de partijen zelf ooit slachtoffer is geweest van seksueel geweld. Zo’n trauma kan door dit spel zomaar weer op gaan spelen; zeker als dit trauma niet goed is verwerkt.

Maar ook als je nooit in aanraking bent geweest met seksueel geweld, is het goed om vooral goed met elkaar te communiceren. Bekijk eventueel samen pornofilmpjes en bespreek wat je graag wel en wat je absoluut niet wenst mee te maken tijdens het spel. Begin eerst eens door het spel of de fantasie door te spreken op een veilige manier. Denk daarbij aan sexting, dirty talk of in een brief of email de fantasie uitwerken.

Hou altijd je koppie erbij. Pas op met het ontnemen van iemands adem (breath play) of andere activiteiten die mogelijk kunnen leiden tot lichamelijke schade of verwondingen. Bij rape play gaat het er om dat de seks vooral tussen de oren plaatsvindt en minder tussen de benen. Het gaat om het idee, om het concept. Het brein weet dat wat gebeurt lijkt op seksueel geweld, maar in werkelijkheid is alles vooraf geënsceneerd. Beide partijen weten wat er gaat gebeuren en vooral ook wat niet.

Tijdens het spel is het vaak niet gewenst om zo nu en dan te pauzeren en te vragen of alles nog steeds gaat zoals gewenst. Zo’n onderbreking zou de fantasie kunnen bederven. Zorg er daarom altijd voor dat vooraf de grenzen duidelijk zijn en spreek een safeword af, voor het geval dat.

Zorg ervoor dat je na afloop van het rollenspel, je het ‘slachtoffer’ geborgenheid geeft. Maak duidelijk dat alles veilig is en dat de controle weer volledig terug is.

Niks mis mee

Kortom, fantaseren over gedwongen seks is heel normaal en veel voorkomend. Als je dergelijke fantasieën hebt, is er niets mis met je en het wijst ook niet op onderliggende problemen of een verkeerd beeld van seksualiteit.

Het uitleven van een dergelijke fantasie is heel goed mogelijk, met de juiste voorbereiding en nazorg, zolang dat maar gebeurt in een veilige omgeving met partners die je volkomen vertrouwd en waarvan je expliciet weet dat ze geen dingen tegen je zin zullen doen.

Maar ook als je zo’n fantasie liever voor jezelf houdt is dat helemaal OK. Fantasieën over gedwongen seks, masochisme en onderwerping, hebben niets te maken met seksueel geweld.

Like?

[#0 / Avg 0]