Niet iedereen die een verhaal wil inzenden voor NBRplaza’s Natte Herfst Erotica Fest beschikt over een eigen website. Daarom kiezen sommige deelnemers ervoor om hun inzendingen per email te doen. Wij plaatsen ze dan als gastblog en zo ding je dan toch nog mee voor de prijzen.

Het onderstaande verhaal plaatsen we op verzoek anoniem (naam bij de redactie bekend).

 

 

“over enkele minuten bereiken we op tijd station Venlo, ik verzoek u vriendelijk bij het verlaten van de trein te denken aan uw bagage en wens u een vrolijke zonnige dag”

Terwijl ik luister naar deze wens door de vriendelijke stem van de conducteur pak ik mijn spulletjes bij elkaar en maak aanstalten om op te staan en me richting de uitgang te begeven.

Na een paar stappen wisselt de trein plots nog van spoor. Ik wankel door de onverwachte beweging op mijn hakken en probeer me met mijn tas in de hand vast te grijpen aan een hoofdsteun.

Ik grijp mis.

Net voor ik dreig te vallen voel een hand in mijn zij, deze houdt met net stevig genoeg tegen zodat ik mijn evenwicht hierdoor behoud.  Dankbaar kijk ik om en zie een man die zichtbaar geniet van zijn ‘helden’daad.

“Dank je wel” zeg ik hem vriendelijk. “Graag gedaan” is zijn antwoord, “gaat het?”

Ja hoor, en ik check intussen of ik al mijn spulletjes nog heb en begin me verder richting de uitgang van de inmiddels gearriveerde trein te begeven.

Ik kijk nog een keer om met een dankbare blik en wens hem een fijne dag en loop in zelfverzekerde tred het perron af.

Enkele dagen later, tijdens het surfen op mijn tablet kom ik op www.treinflirt.nl, en valt mijn oog ineens op een oproep waarin ik een soortgelijke situatie als mijn gestuntel herken.

Ik krijg blosjes op mijn wangen wanneer ik snel verder lees…..o nee dit gaat echt over mij ! Iedereen kan dit lezen denk ik. Oh my, ik houd helemaal niet van dergelijke aandacht….

Het duurt even tot het besef komt dat ik alleen (en hij natuurlijk) zal weten dat dit over mij gaat, ik voel mijn hartslag rustiger worden en de eerste schrik trekt weg.

Met mijn hand voor mijn mond en vol verbazing lees ik het nog een keer, ik krijg een glimlach op mijn gezicht,  voel me gecharmeerd door zijn woordkeuze, zijn omschrijving van mij, en hoe hij me niet als een muts naar voren heeft laten komen.

Jouw steuntje bij een spoorwissel.

“Jij, een vlotte, heerlijk ruikende, goed geklede en verzorgde jongedame gaf mij onlangs het genoegen je te mogen assisteren tijdens het verlaten van de trein. Je maakte indruk op mij, gedurende het korte contact dat er was. 

Ik ondersteunde je zodat je bij de onverwachte manoeuvre van de trein je spullen kon blijven vasthouden.

Onze ontmoeting was te kort, ik zou je graag nog eens zien.

Herken jij je in deze advertentie, en ben je net als ik, nieuwsgierig geworden, heb je ook afgelopen dagen om je heen gekeken of je me nog trof op hetzelfde traject ? 

Ik zou het leuk vinden eens met je te kletsen tijdens een treinritje.

Je kunt contact met me opnemen door op het knopje reageer te duwen.

Groet R.”

 

Ja, jij was ook in mijn gedachten afgelopen dagen; ook ik keek om me heen of ik je zag toevallig … oh wat zal ik doen? Mijn vinger zweeft boven het reageerknopje … duwt erop.

Ik bijt op mijn onderlip en kan niet stoppen met glimlachen, wat is dit spannend, wat voel ik me gevlijd. Een gevat antwoord, ja dat moet het worden, maar ook een waarin mijn humor naar voren komt denk ik.

Besloten te antwoorden heb ik al.

Je naam:

Wat zal ik doen; alleen mijn voornaam of meteen ook mijn achternaam erbij? Keuzes….

Oké alleen mijn voornaam; stel dat hij erg tegenvalt dan blijf ik toch nog een beetje anoniem en kan hij me minder makkelijk opsporen. Zijn voornaam weet ik immers ook niet, hij eindigde het bericht met alleen een initiaal.

Je naam: Nathalie

Je e-mailadres:

Dit wordt zeker mijn anonieme nietszeggende emailadres, welke ik gebruik voor reclame, nieuwsbrieven en om op sites achter te laten.

Je bericht:

Hm nu wil een natuurlijk een origineel bericht sturen; ik wil dat hij onder de indruk blijft, nieuwsgierig. Maar ik wil ook zeker mezelf zijn. O wat is dit moeilijk, waarschijnlijk kom je toch weer op de standaard zinnetjes uit, ach weet je ik typ maar gewoon wat in me opkomt.

Je bericht:  “Hi R. Wat leuk dat je afgelopen dagen aan me gedacht hebt. Het lezen van je bericht op treinflirt deed me glimlachen. Ook ik heb om me heen gekeken of ik je nog eens zag moet ik toegeven, ben ook nieuwsgierig naar je, eerlijk is eerlijk. En R. dat doe je slim….Richard, Rik, Ralph, Ron….ik wil het graag weten wie mijn redder was ;) 

Zeker wil ik nog eens een praatje met je maken, een praatje met een goed geklede man met een prima reactievermogen heeft zeker mijn aandacht.

Dus hier zit ik nu te typen, onderweg op het zelfde traject. Wie weet zit jij een paar stoelen verder vol verwachting te wachten op een reactie. Die gedachte maakt dat ik weer om me heen kijk maar ik tref je vriendelijke gezicht deze keer weer niet.

Vrijdag a.s. ben ik weer hier, dan heb ik wat meer tijd en kunnen we elkaar treffen in het restaurant tegenover het station om daar te praten onder het genot van een warm drankje.

10:15 uur is een mooie tijd ervoor.

Hoop je dan te zien,

groetjes Nathalie.

 

Ik lees niet meer terug en druk op : plaats je reactie

zoef….weg is mijn bericht aan jou, het vind zijn weg vast wel over de digitale snelweg.

Dromend staar ik naar buiten, jeetje wat is dit spannend….lijk wel een puber. Dit is eigenlijk zo niets voor mij.

Ik ben normaal übervoorzichtig, afspreken met zomaar iemand past helemaal niet bij mij maar op een of andere manier gaat dit zo spontaan, voelt het nu al goed.

Zou hij mijn antwoord al gelezen hebben? Het begint nu toch wel te kriebelen.

Ik check mijn mail tijdens het werk maar helaas, alleen maar reclame enz.

De werkdag is ten einde, ik loop naar de trein en kijk om me heen of ik je zie, o dit moet stoppen zo kan het echt niet. Ik ben alleen maar bezig met R.

Met ferme pas loop ik verder, neus in de wind, kom op dit wordt waarschijnlijk toch niets, loop niet zo te dromen.

’s Avonds hoor ik het toontje van nieuwe mail uit mijn tablet komen, ik open hem meteen en ja hoor…. R. via treinflirt….

Weer word ik zenuwachtig, en bloos terwijl ik zijn woorden lees.

Hij kan vrijdag ook !!!!!    :))))

Donderdag avond.

Kleding uitzoeken voor morgen; hij houdt van goed geklede dames, ik van een goedgevulde kledingkast. We hebben een match.

Ik kies voor een set in de stijl van de dag dat we elkaar voor het eerst zagen, speel het op safe.

Alles in bruintinten, mooi passend bij het weertype: herfst.

Het is de dag, vrijdag. Ik kleed me zorgvuldig aan na alle ochtendrituelen, jeee ik voel me zenuwachtig. Wat nu als hij erg tegenvalt, hoe ga ik dat dan netjes afkappen…..wat nu als hij me niets vindt en ik hem wel….. In mijn hoofd spelen alle scenario’s zich een voor een af. Maar uiteindelijk blijft alleen gewoon gaan en ondergaan over.

Mijn favoriete parfum spuit ik op, een zacht zoet geurtje welke niet overheerst.

Let’s go !

Constant op mijn tablet kijkend reis ik naar station Venlo. Als hij maar komt, wat als hij op het laatst afzegt, pfff ik haat mijn onzekerheid, hoop dat hij daar zo niets van merkt.

Station Venlo wordt aangekondigd, tijd om uit te stappen, over tien minuten zal ik oog in oog met hem staan….. Het regent hard op de treinraampjes, het is een natte herfst.

Mijn paraplu maar paraat houden anders sta ik zo voor hem als een verzopen katje.

Weggedoken in mijn mantel loop ik om de plassen op de stoep heen en vermijd bij het oversteken het opspattende water van de auto’s.

Ik gluur onder mijn paraplu door en zie een man staan wachten aan de zijkant van het restaurant, zou dat hem zijn? Een kriebel voel ik door mijn buik, het is mijn type, net iets groter, en classy gekleed….. Zijn gezicht zie ik niet, deze gaat schuil achter zijn paraplu.

Als hij me hoort naderen houdt hij zijn paraplu opzij en zie ik dat hij het is, jemig hoe kan iemand er zo warm uitzien in deze gure regenbui?

Met een warme glimlach loopt hij op me af, steekt zijn hand uit. Hallo Nathalie wat leuk je weer te zien, zegt hij met twinkelende ogen. Mijn naam is Ramon, knipoogt hij er achteraan.

Ramon, die naam past bij hem, bij zijn charmante verschijning.

We kletsen alsof we elkaar al jaren kennen, hij is zo easy-going en onze ideeën en gedachtes sluiten best goed op elkaar aan.

Dit is echt een klik.

Tegen twaalf uur hebben we nummers en adres uitgewisseld en spreken af snel weer contact te hebben. Met een goed gevoel en stralend van geluk gaan we ieder weer ons eigen weg.

Ik kijk hem na….hihi hij heeft zelfs een lekker kontje in zijn pantalon. Zou die prins dan toch bestaan?

Enkele maanden later, na vele afspraakjes en leuke ontmoetingen is de klik er definitief, we spreken over een relatie en steeds meer van onze vrienden weten dat wij samen een setje zijn.

Samen zittend op de bank kijkt hij mij ondeugend aan. Ik glimlach terug en wacht op wat er komen gaat, ken hem inmiddels goed genoeg om te weten dat er in zijn hoofd een plannetje aan het broeien is.

Wat dat plannetje was….en mijn reactie, dat vertel ik een ander seizoen ;)