Het onderstaande erotische verhaal is aan ons opgestuurd door B. Bad. Schrijf jij ook erotische verhalen en zou je die ook willen plaatsen op NBRplaza? Laat het ons dan weten.

De buitendeur werkt zich met een zachte zucht, heel langzaam naar compleet sluiten toe. Als zichtbare markering van de afsluiting van mijn dag. Toen ik hem vanmorgen openzwaaide voelde ik opwinding en prettige prikkelingen. Een dag vol avontuur en verrassing wachtte me en ik zou me er, na een week van brave arbeid, vol instorten.

Terugkijkend was een oogflirt met de ober op het grachtenterras het intermenselijk hoogtepunt van mijn dag. Iedereen, en zelfs hij, had voornamelijk haast gehad. Mijn consumentistische climax bereikte ik eindelijk met de aanschaf van die goddelijke rode jarretelkousen met kanten clips, waar ik  al 100 keer mee in mijn handen heb gestaan. Ze zijn de mijne nu! De tas heb ik met trots en met de spanning van de voorpret door de stad gedragen. Als op handen droeg ik haar, mijn koningin der kledingstukken. Een vermoeide glimlach trekt mijn gezicht open, ik gluur nog even stiekem naar haar, mijn troost op een verder teleurstellende dag en draai me definitief naar de liftdeur. Het lichtje stapt langzaam naar beneden, is er bijna. Net voor de liftdeur opent en de buitendeur helemaal sluit loopt opeens mijn buurman van nummertje 56 de hal binnen. Hij zwaait de deur ferm open, nogal overdreven vind ik, maar ja, dat is hij met alles wat hij doet. Niet zonder reden dit keer, want na hem komt ook de andere, die van nr. 52  met zijn sporttas in handen, de hal binnen haasten. ‘Bedankt’ hijgt 52.

‘Geen probleem man,’ zegt 56 met een stralende lach.

Ik knik beiden toe. De liftdeur opent met een ping en we stappen, ik eerst, de lift in. Dat heb ik weer. Met uitgerekend mijn 2 meest rampzalige buurmannen in de, voor dit soort aangelegenheden, veel te kleine lift. Ik neem eerst nr. 56 eens goed op. Ik begrijp vanaf dag 1 van mijn intrek in ons complex,  een maand geleden nu, niet wat ik toch aanmoet met deze uitermate aantrekkelijke jongeman. Bij geen enkele gelegenheid heb ik bij hem ook maar één hoopvol sprankje interesse in mij ontdekt. Hij is altijd vriendelijk hoor, geen kwaad woord uit zijn mond, maar onze lieve heer weet dat ik echt werkelijk bijna alles geprobeerd heb om hem een reactie te ontlokken.

Te banaal voor woorden, in pyjamabroek en wijde, net te ver geopende blouse, met vrij schommelende borsten, aankloppen voor wat suiker. Met ontblote torso, strak broekje en een halter met 2 kleine gewichten in zijn handen, nodigde hij me binnen om me, de gewichten al pompend van zijn gespierde borst naar boven zijn hoofd brengend, uitgebreid de gevaren van geraffineerde suiker uit te leggen. In totale verwarring kwam ik terug met zoetjes. Na bijkomen van mijn verbazing, wijtte ik zijn druk, lege gepraat aan sociale onhandigheid. Weinig oefening met vrouwen in de sportschool.

Dat bleek voor mij nog meer na hem, bh-loos in een wel hele diepe uitgesneden V hals tuniek op te wachten en struikelend de lift in te duikelen. Diep voorovergebogen wierp ik een verwachtingsvolle blik in zijn richting. Hij glimlachte, vriendelijk, met die zo woest aantrekkelijke open blik in zijn ogen. Maar, ooooh, hoe gruwelijk mijn afgang, niet bewonderend of verlangend naar mijn imposante cup-D borsten, maar meer als naar een kind die een, niet zo heel geweldige tekening heeft gemaakt. Zonder emotie wende hij zijn blik af en staarde weer, als altijd, naar het schermpje van zijn mobiel. Zelfs in zijn afwezig aanwezig zijn is hij overdreven.

Nr. 52 is een heel ander geval. Als hij niet zo godsgruwelijk lelijk was geweest, niet constant met zijn vette, sluike haren, volgetattoeerde armen en een scharminkelig lijf, met te luide stem en te opzichtig met zijn indrukwekkende mannelijkheid te koop liep, had ik vast uit ervaring geweten dat hij een ander geval hééft! Nu blijven het zijn woorden en, dat moet ik toegeven, de schijn van een zeer behoorlijk ontwikkelde jongeheer. Maar voor al wat ik weet kan hij er wc rollen omheen schuiven. Zou me van hem niet eens heel erg verbazen, maar hij kreeg van mij het voordeel van de twijfel!

Ik voel me vreemd opgelaten en hen bekijkend zie ik mezelf opeens terug tussen de sterrencast van The Beauty & the Beast en in de harde spotlights van het theater. Ik ben aan de arm van The Beauty al bijna naar de rode loper gedroomd, als The Beast me kaapt en me, rijdend op zijn oude geit, naar zijn kasteel in de bezemkast voert.

‘Gaan we nog ergens naar toe schat, of moet ik de knopjes bedienen?’ Nr. 52 wringt mijn blouse met zijn ogen open, likt zijn lippen en is klaar om zijn hand, via mijn borsten, naar het paneel te brengen. Ik draai me snel van hem af richting drukknoppen, bedenk me halverwege en draai mijn hoofd.

‘Zie ik er uit als een liftjongen?’

Ik zie de systeemschok door hem sidderen. Een vreemde vrouw die hem een weerwoord durft te geven? Zijn vrouw thuis geeft hem, aan zijn continu halfopgewonden toestand te zien, al maar heel mondjesmaat wat hij wil en nu ga ik ook nog eens bijdehand doen? Hij reageert bits, zoals verwacht.

‘Juffie, ik heb mijn handen vol.’

Hij houdt inderdaad, als een kleuter, met twee handen om de hengsels, zijn sporttas op zijn buik. Ik zeg niets, draai me in zijn richting en ga als spiegel net zo hulpeloos voor hem staan.

‘Joh joh joh, Wa…’

‘Kom, geen zweet jongens!’ Nr. 56 heft bezwerend zijn hand en drukt, net langs me heen vooruitstappend, met zijn andere op de 3, onze etage. Nr. 52 schudt zijn rood aangelopen hoofd en kijkt 56 verwachtingsvol aan. Zijn blik smeekt om steun vanuit zijn hoek. 56 glimlacht naar hem, liever nog als naar mij lijkt het, maar keert gelukkig gewoon als altijd zijn hoofd af en staart weer naar zijn schermpje. De lift gaat gehoorzaam onderweg naar de derde.

“Geen zweet?” Van een romantisch drama raak ik in een rauwe plattelandsklucht verzeild. De hakkelende wondermooie, analfabetische bosjongen die de smachtende schoonheid uit de klauwen van de opgewonden lul van de graaf redt. Weer weet 56 me compleet in verwondering te brengen over met wie ik hier nu in godsnaam te maken heb! Het is overduidelijk zijn levensmotto. Altijd keurig, altijd netjes, altijd gruwelijk aantrekkelijk , maar ook mijn hele als 600 jaar voelende bestaan met hem al, altijd binnen het lijntje van zijn veilige schermpje blijvend. Ja, het klopt echt. Zelfs bij het pompen van de gewichten en daarbij, how unmanly eigenlijk, tegelijk praten, bleef hij tot het einde toe ‘cool and collected.’ En god weet dat het een langdurige helletocht voor me was. Geen druppeltje.

Vanuit mijn ooghoek zie ik 52 zichzelf in de spiegel bewonderen. Hij checkt ongegeneerd zijn tanden, beweegt zijn mond en begluurt me. Zijn dwalende en daarna dwingende blik glijdt over mijn billen, grijpt mijn mooie rondingen, kneedt, omvat ze en spreid ze zacht. Nee, genoeg! Niet jij, niet nu, niet nooit! Ik draai me met mijn rug tegen de wand en houdt mijn tas met HAAR erin beschermend voor mijn middel. Als hij eens wist wat me beschermt. Hij zou horengeil worden en het kleine beetje beheersing dat hem van een chimpansee scheidt verliezen. Als hij zich mij er nu in voor zou stellen hadden we de alfa-chimp aan het krijsen. ZIJ schermt, heel wijs, nog iets meer de bedreigde zones af en het directe gevaar is geweken. In plaats daarvan heeft meneer nu wel weer een veel beter inkijk in mijn decolleté en hij neemt het ervan. Niet meer via de spiegel, maar in live 3d ploft hij zijn blik frontaal op mijn borsten en streelt ze met zijn zoekende ogen. Nee nog geen harde tepels, dus wringt zijn blik zich in de spleet tussen mijn borsten. Ik zie hem zich inbeelden dat hij ze zacht kneed en voorzichtig weegt. Mmm, mijn lichaam gaat van smachtend verlangen bijna mee in zijn fantasie, m‘n tepels groeien in mijn blouse. Zijn ogen verwijden, z’n wenkbrauwen gaan waarderend omhoog. Nee, nee, ik wil niet dat zijn blik dit met me doet. Maar hoe …

Met een luide plof is de lift plotseling helemaal donker en komt met een schok tot stilstand.

‘Hé,’ roepen we als perfect afgestemd rock & roll koor. We wankelen, graaien en botsen tegen elkaar aan, ik verlies mijn grip op mijn tas met HAAR erin en ze vliegt met open bestemming naar ergens in de lift. Ik hoor haar en ook andere dingen op de grond vallen. Ik zie het mobieltje van nr. 56 omgekeerd naar de andere hoek van de lift schuiven, net voor 52’s even oplichtende voeten langs. Ik val gelukkig tegen nr. 56 aan en hij vangt me zoekend op in zijn armen. Ik voel z’n heerlijke gespierde lichaam tegen m’n borsten duwen, maar hij herstelt zijn evenwicht snel. Te snel naar mijn zin en ik klem me, iets voorovergebogen, nog even strak tegen hem aan. Nr. 52 voelt zijn kans schoon en zijn hand glijd zacht onder mijn rokje over mijn bil en hij knijpt er even niet onprettig in. Zijn vinger glijdt over mijn slipje, tussen mijn billen. Even blijft het helemaal stil. 52 glijdt zijn hand omhoog nu over mijn rug en ik voel precies waar hij heen wil.

‘Ja echt niet hè! Viespeuk, blijf met je handen van me af, man!’

Nr. 56, met zijn handen nog op mijn armen, stamelt geschrokken een excuus: ‘Oh sorry , ja ik verloor mijn evenwicht.’

‘Nee schat ik heb het tegen die ‘pervert’ achter me! Die staat gelijk mijn kont te bevingeren en in mijn blouse te graaien. Hé, blijf van me af joh!’

Ik duw me weer in 56 ’s armen. Na mijn rug deed 52 niets meer, maar ik wil 56’s steun om me echt veilig te voelen. De schat stapt gelijk beschermend tussen ons in en spreekt het ‘stoute jongetje’ bestraffend toe!

‘Buum, dit kan echt niet hè! Je blijft gewoon even van …’ Ik voel zijn wang langs mijne glijden en hij fluistert  in mijn oor. ‘Ik ben je naam even vergeten.’

Voor ik woedend, vertwijfeld op de grond kan stampen, zak ik er door en als vanaf 56 verdiepingen lager schreeuw ik hem mijn naam fluisterend in zijn oor. ‘Gina, weet je nog? Die van de suiker!’ Als het al landt, dan toch alleen merkbaar voor nr. 56, want zonder iets van bevestiging of indruk zet hij zijn standje voort. Wel iets strenger nog.

‘Buum je blijft netjes met je handjes van Gina af, ik sta hier geen ongewenste intimiteiten toe! Niet in mijn buurt! Begrepen?’

Ik voel me nog kleiner worden, maar zo beschermd nu. Nr. 56 is mijn ‘Wanderers’ gay broer die de Geile-Klojo-gang van me af houdt. ‘Laat dat meisje met rust’ zei hij tegen de Klojo’s en hij belooft ze één voor één af te tuigen als ze dat niet doen. Ze druipen af en ik stel me voor dat nr. 52; Buum?, hulpeloos en beschaamd met gebogen hoofd nu, tegen de liftwand staat. Precies als eerder; twee handen om de hengsels van de sporttas op zijn buik. Buitenspel gezet.

Nr. 56 plaatst mij tegen zijn wand en gaat op de tast op zoek naar zijn mobieltje. ‘Geen zweet, mensen even zoeken hoor.’ 56’s mobieltje licht plotseling op. Hij zit op zijn knieën in de hoek van de lift, vlak naast nr. 52. Die staat inderdaad met gebogen hoofd, netjes met zijn tas voor zijn buik, precies op de plaats waar hij voor de storing stond. Moet hij iets verbergen achter zijn tasje?

‘Ow, ik heb alleen niet heel veel sap meer in mijn batterij zitten, nog 6 %! Nou ja hopen dat er snel iemand de boel weer aanslingert! Zit er nog voldoende in jouw mobieltje, Gina?’

Mijn tanden knarsen te hard om direct te antwoorden en ik kom alleen tot een waarschijnlijk wel heel scheve glimlach. Sap?

‘Nee de mijne is totaal leeg,’ hoor ik mezelf zeggen. Het is er uit voor ik het zelf echt goed in de gaten heb. Hij is nog bijna totaal opgeladen! Ik gebruikte hem alleen even op het terras en heb ‘m daarna niet meer aangeraakt. Nou ja, hoeven zij niet te weten! Ik vond het totale duister gewoon leuker. Kijk nr. 56 nu weer staan, volkomen geabsorbeerd door zijn schermpje en zich absoluut niet bewust van nr. 52 die, mij strak aankijkend, zijn tas net iets optilt om me iets te laten zien. In het donker zie ik niet wat, maar ik heb wel een sterk vermoeden. Ik speel zijn spel mee en trek bewonderend mijn wenkbrauwen op en knik naar hem. Hij lacht breed, kijkt even opzij naar nr. 56 en trekt daarna zijn chimpenbek samen tot een kus naar mij. Een rilling van afschuw glijdt over mijn rug; dit is serieus griezelen! Maar nog altijd beter dan gewoon ijskoud, zweetloos genegeerd worden! Ik zal ‘m krijgen dat omhooggevallen ijskonijn!

‘Ik zie je wel, buum!’  Nr. 56 stampt direct lange scheuren in mijn pril opgevroren ijsvloer. ‘Jij blijft je gewoon netjes gedragen tegen buurvrouw Gina, anders ga je mijn woede voelen, begrijp je!?’

Ik glimlach gemaakt dankbaar naar nr. 56. ‘Hij is onverbeterlijk hè! Blijft maar aandringen en gluren. Ik word er eng van. Wil je hier komen staan?’ Ik wijs met mijn ogen op de plek naast me. Ik wil nr. 56 lekker dichtbij hebben, zeker ook voor het geval hij al zijn sap verliest voor er redding komt.

52 is laaiend. Ik hoor het aan zijn snuiven en schuiven van zijn voeten. Nr. 56 stapt tussen ons in en staat zo dicht naast me, dat ik hem niet alleen lekker ruik, Hugo Boss schat ik, maar daarnaast ook op zijn schermpje mee kan kijken. Facebook Messenger zie ik. De tekst die hij zojuist verstuurde kan ik net lezen.

Dennis? Het schiet me te binnen dat ik nooit zijn naam gevraagd heb. Bij de suiker niet, later in de lift niet. Ik was altijd te verbaasd. Leuke buurvrouw? Ik maakte dus toch indruk!  Er bliept een tegenbericht binnen.

Ik kijk nr. 56 kort, vragend aan, schudt m’n hoofd en draai me van hem af.

Bliep.

Ik kon mijn ogen niet bedwingen bij het uitgaande tikje en mijn mond valt open van nr. 56 ’s reactie. Zjeezus zeg. Ik heb me veel afgevraagd, van alles bedacht. Allemachtig, nou breken toch allebei mijn klompvoeten in m’n pumps! Nee! Ik kijk hem vol ongeloof aan. Nergens heb ik een signaal gezien van … nou ja wel altijd alleen mannen op visite, perfect verzorgd, echt altijd. Als of ie, net als Stromae in zijn ‘papaoutai’-clip, ’s morgens vroeg uit een doosje wordt geschoven en er weer in kruipt om te slapen ‘s avonds. Nee, jeetje zeg deze zag ik niet aankomen hoor. Heb hordes gay vrienden, maar inderdaad allemaal wel een beetje van het extravagante type. Dennis v. B. van nr. 56 is zo normaal, zo hetero-like! Maar is dus wel degelijk meer geïnteresseerd in een caveman knuppel dan in een cup-D! Ik moet echt even m’n intuïtie weer eens flink afstoffen. Indrukken, herinneringen en beelden gonzen en ratelen als raderen van een fruitmachine door mijn hoofd, om stil te vallen bij:  

Hoe      Heb Ik      Dit Kunnen    Missen?

                          Hoe Heb Ik Dit Kunnen Missen??

                                                  Hoe Heb Ik Dit Kunnen Missen???

Terwijl ik peins, mijn hersenen pijnig, staat Nr. 56, uh Dennis, nog een tijdje met zijn mobiel met Bertrand P. heen en weer te berichten. Dit dan tot plots het vriendelijke Koreaanse afsluitmuziekje klinkt en ons een spoedig invallend duister voorspelt. Dennis.v.B. out!

‘Owww ja, hè dat is sneller dan ik hoopte. Sorry Buuv daar gaan we!’

‘Geen probleem, … Dennis. Ik was toe aan ontspannen! Okay, dit is wel gelijk heel prikkelarm, maar mijn rustige vrijdagavond start wel passend zo.’

Na het invallende duister zoek ik met zekere hand zijn lichaam. Hij draait het iets naar me toe voel ik. Mijn vingers glijden over zijn borst, gaan met iets meer druk over, knijpen bijna zijn tepel en rusten als ze zijn schouders vinden. Ik buig me naar hem toe en fluister zacht richting  zijn oor.

‘Sorry Dennis, maar dit voelt net even veiliger. Is het okay?’ Nr. 52 zucht en blaast veelbetekenend diep, maar zwijgt verder.

‘Jij, mag dit altijd, Gina. Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht en hoor verbaasd zijn anders klinkende stem. Zijn woorden zijn gevuld met warmte nu, met een vleugje verleiding zelfs. Ik buig me verder voorover en op mijn tenen staand vindt mijn mond zijn wang, zijn lippen en ik kus hem zacht, kort en duw daarna mijn lippen langer tegen de zijne.

‘Dankjewel dat vind ik lief van je,’ fluister ik in zijn gezicht. Ik beweeg me terug op mijn voeten, maar laat mijn hand op zijn borst rusten. Mijn houvast, mijn anker, mijn warme zwoele zeebonk weet ik zo naast me. Welke golven de chimpansee ook veroorzaakt bij het wassen van zijn, ja waarschijnlijk toch echt heel grote aardappel ‘op zijn stokje,’ ik lig voor anker. Smeltend weliswaar, maar, in Dennis weet ik mij veilig. Oh, weet hij zich, nee, beter nog, gleed hij zich toch eens veilig in mij! Ohhh mmm! Natuurlijk zou ik in plaats van “leuk” liever termen als bloedmooi, giga sexy, mega mooie milf zien … Nee, schrap beter dat laatste; ik ben bewust kinderloos, heb nog net niet de juiste leeftijd voor deze groep! Maar, ja, met zijn ‘ilf’ zou ik prima kunnen leven! Schrap dus alleen het eerste van dat laatste! Maar okay hoe dan ook, het begin is er. Hij vindt me tenminste leuk en zijn lekker reagerende lijf en heerlijk zangerige, zwoele stem daarnet beloven nog veel meer goeds!

‘Ik probeer toch even of de noodknop nog werkt! Vaak zit dat op een ander systeem of werkt het via een omleiding, dus het zou kunnen dat we geluk hebben.’

Dennis beweegt zich voorzichtig tastend en schuifelend naar het paneel en dus tussen nr. 52 en mij vandaan. Geluk hebben? Voor mij mag dit duister ook tot een 600 jaar voelende ervaring worden. Mijn plannen beginnen net aan het duister te wennen en dan moet meneer weer zo nodig direct gered worden. Het ontbreekt hem wel aan fantasie begint me op te vallen. Maar daar waar hij, wat dat betreft, in een rolstoel zit, voel ik me als een kat in het donker! De rare sprongen borrelen onstuitbaar in mij op en het scheelt niet veel of er ontsnapte me een langgerekte, krolse kreet. De vis in het water heb ik al bij mijn eerste idee, gelukzalig verorberd, dit is major league Fantasy mannen, kijk maar uit!   

Plots gaat alles in een stroomversnelling. Ik schreeuw moord en brand dat nr. 52 me aanrand, duik, om ’t echt te laten lijken, wat voorzichtig tegen nr. 52 op, die nog steeds braaf met zijn tasje in handen op zijn plek staat en verbaasd reageert.

‘Huh, wa..?’

‘Blijf van me af, viespeuk!’ Mijn hand glijd over zijn kruis en onder zijn ballen en omhoog glijdend voel – en knijp ik in een, inderdaad heel imposante knuppel. ‘Nee, nee ik wil niet dat je aan mijn borsten zit, nee! Help, help!’

Dennis duikt tegen mij aan. Pakt me bij mijn schouders en zet me in de hoek weg van buum! Hij stapt in de richting van nr. 52.

‘Dat gaat mooi niet door mannetje! Niet in mijn buurt, zei ik je toch,’ sist Dennis naar hem. Voor het eerst klinkt er echt emotie in zijn stem en uit hij wild zijn gevoel.

‘Laat me los man ik deed helemaal niets! Blijf van me af.’ Ik hoor nr. 52 spartelen om zich aan Dennis zijn houdgreep te ontworstelen. Al gauw is het weer stil en hoor ik alleen wilde neusademhalingen.

‘Hou die pervert vast Dennis, zijn handen op zijn rug, ik heb hier mijn ceintuur, wacht even hoor,’ Ik frommel mijn ceintuur snel los en trek hem uit de lussen van mijn rokje. Absoluut onnodig, alleen accessoire, maar op een moment als dit blijkt maar weer hoe belangrijk en levensreddend mode is! ‘Hier Dennis, mijn riem.’

‘Nee Gina, jij zult hem om zijn handen moeten doen, buum werkt niet echt mee hè!’   

‘Okay, ja ik voel zijn handen. Wacht even hoor, ja zo eromheen ennnn. Ja, hebbes, hij is geboeid!’

‘Rotwijf! Wat voor spelletje speel jij nou, joh? Au, maak dat ding los joh, je snijdt mijn bloedtoevoer af! Jezus wat een stelletje gestoorden joh. Mmm mmblh.’

‘Let jij eens even op je taal wil je buum?! Als je weer normaal kunt praten haal ik m’n handen weer weg, eerder niet, begrijp je?!’ Nr. 52 mummelt nog even in Dennis zijn hand, maar valt al snel helemaal stil. Ik schuif voorzichtig met mijn voet om me heen op zoek naar mijn tas met HAAR erin. Direct om me heen voel ik niets.

‘Zo, allemaal gekalmeerd? Ik wil, als het zonder gevaar kan, even mijn tas zoeken. Ik wil zeker weten dat mijn nieuwe jarretelsetje niet als een dweil op de vloer ligt, daar is het echt te  kostbaar voor. Kan dat even? Hou je ‘m nog even in bedwang voor ie weer losbarst in graaien en schelden?’

‘Yep, hijgt Dennis, nog steeds met veel moeite Nr. 52 muilkorvend.

‘Mmblf mmmm,’ is nr. 52 het absoluut niet met de gang van zaken eens.

Ik tast naar waar ik Dennis vermoed en vind al snel zijn schouderblad. ‘Ja ik denk dat mijn tas hier ergens heen vloog. Sorry ik moet er even bij Dennis.’ Mijn beide handen glijden langzaam van zijn schouderbladen omhoog naar zijn schouder en ik masseer ze even zacht. Onder zijn geheven armen door glijden ze naar zijn borst en ook die masseer ik waarderend. Ik duw mijn borsten wat steviger tegen zijn rug aan nog. Mijn handen glijden onder zijn trui en zijn heel beslist als ze met een korte beweging de knoop en rits van zijn broek openen en deze met boxershort en al, in een vloeiende beweging naar beneden schuiven tot op zijn schoenen. Mijn handen glijden weer omhoog, gulzig zijn heerlijke gespierde lichaam strelend en knedend en ik vergrijp me aan zijn stevige billen. Ik manoeuvreer me naast hem en glijdt mijn ene hand over zijn billen, vingert zijn bilspleet, zijn kontje en weeg zijn ballen in mijn hand. Mijn andere hand glijdt over en kneed zijn bovenbeen, zijn dij en vindt zijn Homo Sapiens – size pik en ik masturbeer hem langzaam en stevig, terwijl ik zijn bovenbeen bijt en kus.

‘Oh,’ is het enige dat Dennis, wat beschaamd en verschrikt uit weet te brengen. Zijn ene hand is heel duidelijk in welke richting hij mijn hoofd het liefst stuurt. Ik geef toe aan zijn dwingende verzoek en neem hem langzaam diep in mijn mond. Hij streelt mijn haar en plaatst zijn hand achter mijn hoofd. Ik begrijp zijn opzet en laat hem. Gewillig open ik me voor hem en hij duwt zich langzaam, diep in mijn keel. Ik hoor alleen een hele zacht ‘Oh.’ Dennis wil duidelijk zijn stille genot niet verraden aan nr. 52 en bijt de totaal verbaasde buum een sissend ‘ssshhhh’ toe.

Ik weet plots, als na, in een moment van goddelijke inmenging, het licht te hebben gezien, wat me te doen staat en besluit om nr. 52, ondanks alles, toch in mijn plan te betrekken. Ik wil mijn Dennis, die zo heerlijk mijn mond berijd, zijn echt diepgewenste pleziertje geven. In het pikkedonker is mijn mond zo goed als elke andere besef ik, maar zijn bewondering voor de “caveman-knuppel” was overduidelijk en ik wil alleen maar een klein beetje misbruik van hem maken in mijn zelfgecreëerde kooiscène. Mijn nu vrije hand glijdt bij nr. 52 over zijn bovenbeen en ik knijp zijn dijen. Hij mmmm-‘t wat, maar Dennis snoert hem direct weer de mond. Ik kneed zijn ballen, zijn enorme pik en trek ook snel en vaardig zijn joggingbroek van zijn kont en schuif die tot boven zijn knieën. Hij hoeft maar minimaal te bewegen. Ik laat m’n speeltjes even en draai me van Dennis af. Zijn heup steunt me terwijl ik vliegensvlug mijn slipje uittrek. Ik stop het in Dennis zijn hand.

‘Hier, dit helpt je om wat bewegingsvrijheid te krijgen. Stop het in zijn mond snel,’ fluister ik hem toe!

Nr. 52 is te laat en te vastgebonden om goed op de dreiging te reageren. Dennis kneep waarschijnlijk direct zijn neus dicht, want al snel klinkt er alleen zacht gemummel. Mijn Marlies Dekkers doet wat ik van haar vroeg en god zij dank droeg ik vandaag niet de eetbare versie! Ik grijp nr. 52‘s knuppel weer stevig vast en trek hem in enkele halen hard en al snel nat.

Waarom ontwierp god nu geen afschroefbare penis bij de man? Je zal altijd zien dat het meest afzichtelijke exemplaar, natuurlijk weer het leukste speeltje tussen zijn benen heeft hangen! Net als bij sportwagens en hun eigenaars. Ik draai daarna eerst Dennis om, door hem met zijn pik  in mijn andere hand een slag te laten draaien. Mijn bevochtigde middelvinger van de andere hand glijdt tussen zijn bilspleet en over zijn kontje, ik voel hem direct steigeren en weet dat ik snel moet handelen wil ik hem het mooiste cadeau ooit geven. Ik druk mijn vinger licht in hem en beweeg hem zachtjes. Zijn pik groeit in mijn andere hand en ik stuur hem dwingend iets naar achteren. Ik bevochtig mijn vinger nog een keer en glijdt over zijn kontje dat ik steeds dichter naar nr. 52 ’s knuppel leidt. Die trek ik eerst nog wat natter en na een, hoop ik, verrukt mmm mmmm leidt ik de knuppel langzaam in bij Dennis. Die kan een verheerlijkt, geschrokken ‘ohhhh’ niet onderdrukken.

‘Vind je het lekker? Vind je het lekker schat,’vraag ik met zwoele stem tussen hen in staand en om beurt met mijn mond dicht bij beide gezichten. En ook hierbij klinkt de door mij gewenste reactie; het rockkoor kreunt verheerlijkt in de maat en op de tel “mmm ahhhh!’ Ik verhoog de feestvreugde nog wat met mijn in twee verschillende oren gefluisterde: ‘oh ja schat ’s zo lekker zo! Neem me harder lieverd.’ Nr 52. Antwoord direct en stoot met een harde klets tegen billen. Dennis kan een kreet niet onderdrukken en ik doe hard met hem mee: ‘Ahhh ja, ja, kom maar lieverd!’ Ik beweeg me weer tot naar voor Dennis en probeer zijn harde pik te pakken, maar hij duwt me naar achteren en buigt zich voorover. Hij kneed eerst mijn borsten heerlijk met stevige handen en zoent en bijt ze tot hij mijn tepels vindt. Die neemt hij heerlijk tussen zijn lippen en zuigt ze daarna heel hard, diep in zijn mond. Ik tril op mijn benen als hij dit een paar keer herhaald en met zijn handen onder mijn rokje mijn dijen spreidt. Hij geeft me geen andere kans dan mijn benen wijder uit elkaar te zetten. Hij trekt me, terwijl hij diep voorover buigt, naar zich toe en ik voel zijn mond zoeken en daarna heerlijk mijn poesje zoenen en zijn tong likt zich makkelijk dieper in me. Zijn handen trekken me dichter tegen hem aan en hij drukt precies hard genoeg op mijn klitje om mij de adem totaal te benemen. Ohhh, wat een geweldenaar heb ik hier, ik kan het niet geloven.

‘Lieverd, je hoeft jezelf voor mij niet te forceren, ohhh’  Ik kom niet verder want hij tovert me langzaam klaar met mijn klit in zijn mond. Ik voel de schokgolf aan komen stormen vanuit mijn binnenste, hoor ook nr. 52 steeds wilder ademen en zijn hoogtepunt naderen en Dennis heeft, diep naar adem happend, de hand aan zichzelf geslagen. Als op afspraak kreunen en schokken we tegelijk klaar in een wild, gigantisch orgasme van een driekoppig monster dat de hele lift doet schudden. Ik houdt Dennis zijn hoofd gevangen tussen m’n benen, nr. 52 mmm’t wilder en zwaarder dan tevoren en schokt en trekt met zijn lichaam als hij zich leegspuit in de, op hetzelfde moment de lift bevlekkende Dennis die aan zijn langdurende kreunen te horen bijna de hele liftvloer aan het witten is.  

Na de totale extase volgt eenzelfde adembenomen stilte. Het geluid van drie ademhalingen die langzaam weer onder controle komen vult daarna voorzichtig de lift. Als zij zo natintelen als ik nog, zo nazweven in alleen lichamelijk genot zijn, dan bivakkeren we nog 3 weken in het duister! Niemand beweegt, tot ik me opeens realiseer dat het licht ook zomaar nu aan kan flitsen. Dat wil ik Dennis en misschien meer nog nr. 52 toch niet aandoen. Die wordt helemaal chimp en dan wel totaal losgeslagen ben ik bang! Ik draai snel om Dennis heen, die nog steeds in totale extase voorovergebogen zijn eigen enkels vasthoudt om het heerlijke totaal gevulde en vergulde gevoel maar niet te verstoren. Ik buk me en sleur nr. 52 ’s joggingbroek weer terug over zijn billen en knijp nog even waarderend in zijn knuppel.

‘Je was geweldig, schat,’ krijg ik met moeite en zonder overtuiging over mijn lippen.

Nr. 52 mmm’t niet eens. Ik draai me om en buk om Dennis weer in zijn broek te helpen en ik trek deze van zijn schoenen langzaam omhoog. Dennis neemt het van me over en kleedt zich aan.

‘Het was echt geweldig, Gina, dankjewel! Fluistert hij me over zijn schouder toe. Hij komt overeind en draait zich naar mij. Met zijn mond dicht bij de mijne fluistert hij zacht:

‘Ik hoefde me heus niet te forceren, hoor. Ik ’

Poef. Alle lichten flitsen opeens weer aan en met een schok zet de lift zich weer in beweging. We botsen tegen elkaar en grijpen we ons vast aan elkaar en aan de leuning. Nr. 52 hangt tegen mij aan, kon met zijn gebonden handen niets grijpen.

‘Zullen we hem maar bevrijden,’ vraagt Dennis me, naar nr. 52 knikkend.

‘Ja staat wat vreemd als de buren instappen hè!’ Ik pak hem bij zijn schouder. ‘Kom draai je even dan pak ik mijn riem terug!’

Dennis heeft hem bij zijn schouders vast en staat met zijn gezicht dicht bij die van nr. 52.

‘Als jij je beloofd te gedragen dan haal ik de prop uit je mond! Knik als je dat doet!’

Nr. 52 knikt en ik krijg mijn verfrommelde, natte Marliesje snel door Dennis in mijn hand gestopt. Ik stop haar snel met mijn riem in mijn tas, die ik onder die van nr. 52 terugvond. ZIJ zat er gelukkig ongeschonden in. Nr. 52 kijkt me bewonderend knikkend aan.

‘Wat een spiercontrole, dame!’ Hij trekt zijn wenkbrauwen hoog op en blijft, tevreden kijkend knikken. Ik kan het niet helpen maar schiet in de lach en draai me snel om. Dennis gaat demonstratief tussen ons in staan, om verdere dialoog te blocken en fluistert weer dicht bij mijn oor.

‘Er was geen forceren, Gina, ik ben gewoon bieuwsgierig! Op het moment meer naar mannen, …’

De ping, die ons bereikte eindpunt aankondigt,  onderbreekt hem. Gelukkig, want mijn kiezen deden alweer pijn, mijn mondhoeken vertrokken al! Bieuwsgierig? Ik stap naar de deur, schudt even mijn hoofd, draai me naar beiden om en glimlach en knik vriendelijk.

‘Heren!’