Het gezoem van de tondeuse kriebelde in Carlijn’s nek. Ze nam het gezegde dat je beter stil kon zitten als je geschoren werd heel letterlijk. Aan de andere kant; echt bewegen kon ze niet. Daar zorgden de leren pols- en enkelboeien wel voor. Haar blonde lokken vielen als sneeuwvlokken in slow motion en bedekten haar naakte huid.
Met twee vingers duwde Arthur tegen haar achterhoofd om aan te geven dat ze voorover moest buigen. Met een lange haal maakte hij een baan van haar nek tot ver voorbij haar kruin. Rond haar stoel op de grond lagen lange slierten van Carlijn’s haar en ze vroeg zich af hoe lang het zou duren voor het weer op deze lengte zou zijn?
“Spijt?”
Carlijn haalde haar schouders op en zweeg. Spijt is een lastig begrip. Natuurlijk vond ze het vreselijk dat ze zometeen helemaal kaal zou zijn. En dat het weken – zo niet maanden – zou duren voor het weer een beetje in model zou zitten. Haar haren waren een deel van haar zijn. Van wie ze was. Van wat ze was. Aan de andere kant had ze er niet voor niets mee ingestemd. Ze wilde zich volledig aan Arthur blootstellen. Zich aan hem overgeven. Haar toewijding en verbintenis tonen. Ze was van hem in al haar hebben en zijn.
“Nu nog even helemaal glad maken. Ben je er klaar voor?”
Arthur begon haar hoofd in te zepen. Zijn masserende vingers waren troostend. Carlijn sloot haar ogen en dacht aan niets anders dan de vingertoppen die door de raspende stoppels op haar hoofd gingen. Als een volleerd barbier haalde hij het scherpe mesje krassend langs de rondingen van haar hoofd.
“Je weet wat er gaat gebeuren, toch?”
“Je gaat me vastbinden. Voorovergebogen op de ‘bok’. Zodat ik blootgesteld ben. Overgeleverd.”
“En dan?”
“Ze komen. Net als vorige keer bij Janine. Jos, Leon, Martin, Jaël en Janine natuurlijk.”
“En je bent daar nog steeds okay mee?”
Carlijn voelde zich op haar gemak. Het was Arthur’s goede gewoonte om regelmatig om instemming te vragen. Consent was voor hem niet het krijgen van een akkoord, maar het geven van een gevoel van veiligheid.
“Ik ben okay. Echt. Zoals afgesproken. Ik wil het.”
Met een warme natte doek haalde Arthur de restjes zeep en losse haartjes van Carlijn’s haast glimmende schedel.
“Je bent prachtig”, zei Arthur en hij kuste zacht haar hoofdhuid. “Nu eerst deze.” Arthur deed een leren halsband om en haakte een riem aan de metalen ring. Pas daarna maakte hij de boeien los. Bijna, alsof hij bang was dat ze er anders vandoor zou gaan. Maar Carlijn kende haar plaats. Ze ging op haar knieën naast hem op de grond zitten en keek verwachtingsvol omhoog.
“Kom”, zei hij en met een klein rukje aan de riem liet hij haar weten dat ze op haar handen en knieën achter hem aan naar de bok moest kruipen. Expres deed ze dat extra traag, zodat de riem strak stond en aan haar hals trok. Ze wiegde met haar heupen, omdat ze wist dat dat hem gek maakte.
Carlijn lag al zeker twintig minuten op haar buik op de bok vastgebonden, toen de deurbel eindelijk ging. Er ging en kleine huivering door haar lijf. Nu ging het gebeuren. De ruimte werd direct gevuld met hartelijk rumoer. Er werd ge-high-fived en de mannen sloegen elkaar op de schouders. En Carlijn? Ze werd genegeerd en vreemd genoeg wond dat haar op. Ze was niets. Niets anders dan een speeltje voor straks.
Pas na een paar biertjes was het Janine die als eerste naar Carlijn toekwam. Ze liep om Carlijn heen en liet haar vingertoppen over haar kale hoofd glijden. Janine zakte door haar knieën om op ooghoogte te komen. Haar haar was inmiddels een paar centimeter lang.
“Dag Car.” Janine’s stem was laag. Schor. “Weet je nog? Hoe jij de vorige keer het sperma van mijn pas geschoren kop likte? Ben je al benieuwd wat de avond voor jou in petto heeft?” Janine pakte het gezicht van Carlijn en gaf er een flinke tik tegen. “Slet”, zei ze en ze stond op om haar vingers vanaf haar hoofd over haar rug richting haar billen te laten glijden. Met beide handen kneep ze in de volle ronde kont. Toen een ferme klap. Daarna voelde Carlijn vingers tussen haar benen die haar lipjes spreidden.
“Jongens?” Janine probeerde de luide stemmen van de mannen te overstemmen. “Ik denk dat er hier eentje klaar is!” Demonstratief liet ze twee vingers in Carlijn’s natte kut glijden. Er werd gejoeld. Vooral toen Janine een vinger in de kont van Carlijn duwde. En Carlijn wist het: nu was er geen houden meer aan.
“Okay, jullie weten het”, zei Arthur nog toen de groep zich richting Carlijn bewoog. “Geen breath play en geen fysieke schade. En het sperma gaat op haar prachtige kale kop.”
De eerste lul die Carlijn in haar mond kreeg, was die van Martin. Hij was nog maar half hard, maar dat veranderde snel. Iemand deed flink wat glijmiddel op haar kont en Carlijn dankte die persoon van binnen. Een vinger in haar kont. Een mond tegen haar begerige kut.
Ze hoorde hoe ze ‘slet’, ‘geil wijf’ en ‘nympho’ werd genoemd. En ze wist dat ze vanavond slechts één doel diende. Ze nam de ene na de andere lul in haar mond, maar ook Janine liet zich door haar oraal bedienen. Gelijktijdig werd ze ruw geneukt. Het duurde niet lang voor de eerste – onder luid applaus – zijn zaad verloor op haar kale schedel.
De mannen wisselden elkaar af en zo nu en dan zoende Janine haar. Er droop sperma van haar hoofd over haar wang en in haar nek. “Ik ben trots op je”, fluisterde iemand in haar oor. Het was Arthur. En Carlijn was gelukkiger dan ooit.
