Eettafel, wijn, winkel - een erotisch verhaal

Ken je ze nog? De erotische verhalen die gebaseerd zijn op drie volstrekt willekeurige en niet-erotische woorden? Het idee is dat iemand mij uitdaagt om een erotisch verhaal te schrijven waarin drie woorden – in dit geval ‘eettafel’, ‘wijn’ en ‘winkel’ – voorkomen. Dit is het resultaat:

Het is altijd een gezellige drukte in de binnenstad van Utrecht, behalve vandaag. Van achter in mijn winkeltje zie ik alleen zo nu en dan iemand voorbijsnellen met een tas boven zijn hoofd, of een omhooggetrokken zomerjas. Amara is een lekker wijf, maar met haar voorspelling voor vandaag zat ze er weer eens flink naast. Het is al bijna vier uur, als er dan toch nog iemand binnenkomt. Het kost me moeite om deze klant niet direct te benaderen met een of ander verkoopverhaal. “Rustig, Herman”, zeg ik altijd tegen mezelf, “Laat de klant eerst even rondkijken en als je verkoopsignalen waarneemt, dan pas loop je naar de klant toe.”

“Kijk rustig even rond, hoor. Neem je tijd. Het is toch pleurisweer”, roep ik en neem ondertussen van de gelegenheid gebruik om de clientèle in me op te nemen. Het is een vrouw van, ik schat, eind dertig. Ze heeft een kort geschoren kapsel aan de ene kant, en aan de andere kant een lange grijze lok. Geverfd. Wedden? Het valt me op dat haar kleding niet verhult dat ze atletisch is gebouwd. De strakke zwart leren broek omsluit haar benen als een tweede huid en ze loopt verrassend soepel op die hoge hakken. Als ze al een tijdje bij een eettafel blijft staan, besluit ik om op haar af te stappen.

“Mooi, hè? Een Piet Hein Eek!” De vrouw neemt me in zich op en de manier waarop ze dat doet geeft me een minderwaardig gevoel. Dan gaat haar aandacht weer naar de tafel, Met twee handen omsluit ze de vierkante poten, alsof ze een inschatting probeert te maken van hun draagkracht. Het valt me op dat ze over haar leren broek een soort tuigje draagt, zoëen abseilers wel dragen. Maar deze heeft precies op haar gulp een metalen ring. Ik heb zoiets wel eens eerder gezien, maar ik weet niet meer precies waar.

“Ja, die Piet Hein houdt niet van half werk.” Voor de tweede keer probeer ik oogcontact te maken, maar ze blijft gebiologeerd naar de tafelpoten staren. “Dat komt omdat hij geen metalen frame gebruikt. Dan moeten de poten …”

“Veel te dik.”

“Pardon?”

“Die poten. Veel te dik. Kom es.” De vrouw pakt me bij mijn bovenarm alsof ik een kind ben en manoeuvreert me tussen haar en de tafel,met mijn rug naar haar toe. Ze slaat haar armen om me heen en pakt me bij mijn polsen, die ze vervolgens zo ver over de tafel schuift dat ik voorover gebukt kom te staan. Met haar voeten duwt ze zacht doch dwingend de mijne tot tegen de tafelpoten. Ik kan me vergissen, maar volgens mij drukt ze haar bekken nu zacht tegen mijn achterste.

“Hm, nee. Heb je nog wat anders?”

Ik knik alleen in de richting van de achterkant van de zaak. Daar is een trap, die naar de gewelfde kelder leidt. Heupwiegend loopt ze nu voor me uit, en ondertussen kijkt ze links en rechts naar de verschillende designmeubelen. Even blijft haar blik hangen op de bewakingscamera, maar dat weerhoudt haar niet om verder de trap af te lopen.

Beneden loopt ze resoluut naar een strak vormgegeven tafel met een metalen frame en een dik glazen blad. Zonder me aan te kijken maken haar vingers een trage kom-hier-beweging en ik betrap mij er op dat ik haast op een draf, slaafs naar haar toe ga. Dit keer pakt ze me niet vast, maar wijst ze alleen op de tafel. Het duurt even voor ik doorheb wat ze van me verlangt. Geduldig wacht ze tot ik in dezelfde houding over deze tafel lig. Mijn handen gestrekt voor me uit en mijn benen wijd tegen de tafelpoten.

Dan schiet het me te binnen. PornHub. Die gordel! Dat filmpje van die vrouw met die voorbind … Opnieuw voel ik hoe ze achter me komt staan. Met haar handen op mijn heupen trekt ze me tegen zich aan. Met lichte stootbewegingen raken haar heupen mijn billen. De rand van het dikke blad drukt ongemakkelijk tegen mijn kruis, maar ik kan niet voorkomen dat bij elke stootje mijn opwinding groeit.

“Per-fect”, mompelt ze haast en ze kantelt haar bekken wat, om nog een paar keer vanuit een andere hoek tegen me aan te stoten. Als ze me loslaat draai ik me snel om, om mezelf uit deze gênante onderwerping te bevrijden. Maar omdat ik nu achterover tegen de tafel leun, tekent de bobbel in mijn broek zich iets te duidelijk af. De dame grijnst alleen en haalt een creditcard uit haar BH.

“Kom je hem vanavond nog zelf brengen?” Het klinkt meer als een bevel dan als een vraag. Maar als ik de creditcard in de pinautomaat stop, buigt ze zich voorover. Ze likt haar lippen en fluistert in mijn oor. “Ik zorg voor de wijn.”

Like?

[#1 / Avg 5]