De Duiste consumentenorganisatie ‘Stiftung Warentest’ heeft in totaal 18 vibrators, liefdesballetjes en cockrings getest. De resultaten zijn gepubliceerd in het februari-nummer van hun magazine ‘Test’.  

De seksspeeltjes die Stiftung Warentest testte, varieerden in prijs van €6,80 tot €165,-. Alle speeltjes werden getest op schadelijke stoffen. Het resultaat: vier producten werden aangemerkt als ‘zeer goed’, zeven als ‘goed’, twee kregen ‘voldoende’ en vijf ‘slecht’. Dr. Sara Wagner-Leifhelm, die de test heeft geleid, is geschrokken van wat ze aantrof. “Schadelijke stoffen horen niet thuis in producten die in aanraking komen met slijmvliezen van de mens.”

Schadelijke stoffen

Omdat er geen officiële limieten zijn voor de waarden van bepaalde stoffen in seksspeeltjes, hanteren wetenschappers waarden die acceptabel zijn bij vergelijkbare producten. Stiftung Warentest kwam bijvoorbeeld poly-cyclische aromatische koolwaterstoffen tegen in ‘I Rub My Dicky’, die kanker zouden kunnen veroorzaken. Ook vonden ze DEHP (di-etyhlhexyl phthalate) aan bij een dildo van Doc Johnson, een weekmaker die de vruchtbaarheid en een eventueel ongeboren vrucht in de baarmoeder kan aantasten. Verder vonden de onderzoekers chloorhoudende paraffine aan bij een strap-on van Pipedream, wat giftig is en mogelijk ook kankerverwekkend. Bij de producten waarin deze werden aangetroffen, bleek dat de waardes veel te hoog waren; soms wel 100 maal de maximale hoeveelheid.

Ook kwamen ze nikkel tegen, wat allergische reacties en kanker kan veroorzaken. Het nikkel zat in het oplaadpunt van een van de duurdere apparaten van We Vibe. De concentraties nikkel waren zelfs zo hoog, dat Stiftung Warentest van mening is dat het product nooit verkocht had mogen worden.

Volgens Stiftung Warentest is er geen garantie dat duurdere producten veiliger zijn dan goedkope. In het algemeen kwamen de goedkope net zo goed (of net zo slecht) uit de test als de duurdere.

Kritiek

Maar er is ook kritiek op de test. Een van de producenten die slecht uit de test kwam, zegt in een persbericht dat het product in kwestie al eerder door TÜV Thüringen en ÖKOTEST was getest en dat die geen schadelijke stoffen hadden aangetroffen. Sterker nog, het betreffende product was ook door Stiftung Warentest gecertificeerd in oktober 2018. In dat certificaat staat dat het product aan alle testvereisten heeft voldaan. De betreffende producent heeft aangekondigd juridische stappen te gaan ondernemen.

Je kunt het artikel van Stiftung Warentest hier online lezen.