Door naar ronde negen van de EWA Nederland schrijfmarathon (woohoo)

Zoals je misschien al hebt gelezen, doe ik mee aan een schrijfmarathon bij EWA Nederland. De achtste opdracht was:

Schrijf een humoristisch erotisch verhaal over een liefdesdriehoek. Laat jouw lezers lachen! Maximaal aantal woorden: 850.

Wellicht heb je kortgeleden in mijn brief aan meisje gelezen wat ik vind over humor en seks: het zijn twee onverenigbare genres. In mijn verhaal van Professor Tampelouris heb ik dat genre al eens verkent, op een Louis Paul Boon-achtige manier. En ook in mijn inzending voor deze stemronde kun je deze stijl een beetje terugvinden.

Achteraf kwam ik er achter dat ik per ongeluk plagiaat had gepleegd. Dat is ook niet zo gek, want alles is natuurlijk al een keer geschreven. Maar dit keer heb ik onbewust de namen van de hoofdpersonages ontleend aan dit verhaal van Meisje.

Met mijn inzending heb ik een derde plaats verdiend, aldus de stemmers (waarvoor dank). Dit was ‘em:

Proeverij

Spruitjes, mosselen, asperges, kippenlevertjes; Ik heb het allemaal leren eten van mijn moeder zaliger.
“Lieverd”, pleegde zij te zeggen, “je moet alles tenminste één keer geprobeerd hebben,” om vervolgens een volle pollepel van een-of-ander goedje met een onbehouwen plof op mijn bordje te laten belanden. Zo trachtte ze van elk diner een uitdaging te maken, in een verwoede poging mijn behouden kieskeurigheid evenredig te verminderen.

Wellicht was het daarom dat ik enige behoedzaamheid en achterdocht koesterde toen mijn lief ’s anderdaags voorstelde om de slaapkamer eens wat te laten herleven. Natuurlijk had ik arglistig de boeken gelezen die laatstelijk op haar nachtkastje hadden gelegen. Wat ik daarin had aangetroffen had mij verontrust. Deze legde een waarheid bloot waarvan ik het bestaan nimmer had bevroed. De kronieken combineerden objecten met lichaamsopeningen zoals dat niet door de natuur was bedoeld.

“Lieverd”, zo probeerde ze mij gerust te stellen, “je moet alles tenminste één keer geprobeerd hebben!” Ik opponeerde nog dat ik mij niet wenste te miniseren tot hetgeen haar favoriete auteurs aan het papier hadden toevertrouwd. Zij snoof slechts en ik legde mij er bij neer.

Op de avond dat het allemaal zou gaan plaatsgrijpen, had zij de nodige voorbereidingen getroffen. Zoals het een goed huisvrouw betaamd, was het huis ontsmet, gepoetst, geschrobd, gestoft en gezogen. De alcoholische brouwsels antichambreerden gebroederlijk met wat Franse kaas en enige kaarsen zorgden voor een gematigde sfeerverlichting. Het wachten was op het bezoek. Mijn gemalin had een teerbemind vriendinnetje geïnviteerd, voor een ‘ménage a trois’, als ’t ware.
“Denk je eens in hoe het minnespel zou kunnen vergaan in een triarchie,” had zij fnuikend geginnegapt. En dat is precies wat ik vervolgens had gedaan. Ik had waanvoorstellingen van twee smoeltjes die zich bekommerden om mijn sergeant-majoor, twee fluwelen naaktpoezen die zich voor mij spreiden, vier met nippels getooide boezems en al evenzovele knuistjes die mij konden perverteren. Deze zinsbegoocheling maakte mij op voorhand euforisch.

Geraldine, want zo heette de schattebout die mijn eega had onthaald, bleek een zeer charmante en ondeugende verschijning. Nog voor wij aan elkander werden geïntroduceerd, frappeerde haar voluptueuze voorkomen.
“Frederique, Geraldine. Geraldine, Frederique.”
Contentieus plaatste ik mijn lippen op haar welgevormde knokkels en nog terwijl ik “enchanté” zei drong een vleugje van haar deugdelijke odeur mijn neusgaten binnen.

Mijn wederhelft liet er geen spreekwoordelijk gras over groeien, toen zij Geraldine voor mij een klein pirouetje liet maken, als ware zij de poet in een tombola. Het klakken van haar tong klonk wellicht wat misplaatst en onbeschaamd, maar het was minder ongevoeglijk dan haar vraag “of ik het op haar zou kunnen”.
“Ach”, had ik gewiekst geantwoord, “je moet alles tenminste één keer geprobeerd hebben, nietwaar?” We hadden gedrieën gelachen en dat was direct het startsein voor mijn echtgenote om zich van haar robe te ontdoen, waardoor zij slechts nog gekleed was in wat wij mannen als ondergoed, maar wat vrouwen als lingerie aanduiden.

Als een courtisane nam mijn duifje schelms de rand van het gewaad van Geraldine tussen duim en wijsvinger. Kirrend tilde zij het stof op om mij een blik te gunnen op het ronde achterwerk van onze gaste, dat gestoken was in een zwart kanten directoire. Het zwarte stofje zat strak rond haar derrière en kroop zelfs malicieus in de spleet van haar toges.

Voor ik er goed en wel erg in had, waren beide dames alras doende mijn opperwachtmeester uit mijn pantalon te bevrijden. Hun kwebbeltjes vochten om de beste plek en bevochtigden de paarse helm van mijn Duitse staander met hun zever. Toen dat naar hun beider tevredenheid was geschied, ging Geraldine voorovergebogen voor mij staan, waarop mijn wederhelft de culotte van onze invité opzij schoof en mijn leuter in stelling bracht tegen diens achterste. Met enige ijver lukte het zowaar om haar krent te penetreren. Het was voor het eerst dat ik een vrouwspersoon in diens achterdeel poerde, maar ik moet onderkennen dat het geen onprettige gewaarwording was. Het voelde bijzonder nauwsluitend aan en, ja, daar houd ik van.
“Naai die teef in haar reet”, moedigde mijn levenspartner mij aan en ze duwde met haar heupbeenderen tegen mij aan om het tempo aan te geven. Welnu, dat was niet tegen dovenmansoren gezegd. Ik duwde, stootte, keesde, pookte, porde, prangde en ramde dat het een lieve lust was. Maar omdat ik een heer ben, wilde ik ook Geraldine tot een welverdiende climax brengen en daarom schoof ik mijn hand aan de voorzijde langs haar buik haar slipje binnen. Met mijn vingers zou ik haar kittelaar beroeren tot zij er een beroerte van kreeg.

Wat mijn hand aantrof was echter geen kale kipfilet, maar een braadworst. Geraldine was een Gerard? Onthutst en ontdaan keek ik naar de enige mannin in ons midden en tout dat zij uit kon brengen was:
“Lieverd, je moet alles tenminste één keer geprobeerd hebben.”

Like?

[#0 / Avg 0]