Ik zit hier. In de natuur.

Niet helemaal zonder andere mensen om me heen, maar de stilte is weldadig. De krekels sjirpen naar hartenlust en de otters in het meertje voor mijn huisje maken aangename spartelende geluiden in het water. De wind ruist door de bomen en verder hoor ik niets. Ja, in de verte rommelt een onweersbui. Maar die is ver weg.

Ik geniet van de relatieve stilte. Dan voel ik een druppel. En nog een. Het begint zachtjes te regenen. De onweer komt langzaam dichterbij. Af en toe wordt de hemel verlicht door een prachtige bliksemschicht. Ik blijf ondanks de regen buiten zitten. Word nat maar het kan me niet deren. De donder komt dichterbij. Harde knallen die uitrollen in een machtig gedreun. Het geluid doet me denken aan een mannenstem. Eerst klinkt hij gewoon zoals je verwacht om dan over te gaan in een zwoele in je oor fluisterend belofte dat het fijn gaat zijn.

Ik hou van onweer.

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Rianne

Ik schrijf met grote onregelmatigheid blogjes en verhalen. Mijn verhalen en blogjes zijn pure fantasie en berusten dus op niks.

Volg me

Laatste berichten van Rianne (alles zien)

• Lachen om een mislukt standje - 21 juni 2024
• Eurovisiesongfestival - 7 mei 2024
• Dutchy - 29 januari 2024