Vanavond 20.00 uur parkeerplaats v.d. Valk Apeldoorn.
Dat is alles wat ik weet. Zijn bericht was kort. Dat zijn ze altijd, nooit duidelijk gewoon kort. Ze maken me altijd onzeker en onrustig. Tegelijkertijd voelen ze lekker, spannend, kriebels in mijn buik. Ik wil hem nooit teleurstellen, waarom eigenlijk. Natuurlijk weet ik dat wel. Ik wil hem pleasen zodat hij mij wil, mij verwent, mij neemt.
Snel onder de douche anders ga ik het niet redden. Ik trek mijn mooiste lingerie aan, simpel jurkje en pumps eronder. Dit is wat hij wil, dat weet ik. Wanneer ik in mijn spijkerbroek kom zal ik hem teleurstellen. Dat zal het laatste zijn wat ik wil. Onderweg naar de afgesproken plek dwalen mijn gedachtes af. De laatste ontmoeting was heftig, de gedachte eraan maakt me direct warm en nat. Wat zou hij nu gaan doen, wat is het plan. Soms bespreken we een beetje welke richting het opgaat maar nu niet. Nu word ik weer onrustig, waarom is dit nu wat me gek maakt. Onzekerheid, onwetendheid, machteloos. Dat zou toch niet zo moeten voelen, toch? Maar het voelt wel zo, heerlijk is het, geil is het.
Ik zet mijn auto een beetje strategisch neer, achteraan op de parkeerplaats. Ik stap uit doe mijn jurkje goed en voel mijn hartslag razen. Oké, nu wachten. Er rijden auto’s af en aan ik probeer steeds de bestuurder te herkennen. Ik heb geen idee wat voor auto hij heeft! Zo hebben we nog nooit afgesproken, altijd op een hotelkamer. Dan komt er een mooie witte Audi de parkeerplaats oprijden, stopt even, en komt dan mijn kant op. Het lijkt of mijn hart plots stopt. Hij is het, ik weet het zeker terwijl ik de bestuurder nog niet kan zien. Maar ik voel het in mijn lijf, ik voel het in mijn buik. De auto stopt vlak voor mij, het raampje gaat iets naar beneden. “Stap in!”, hoor ik. Zenuwachtig check ik nog even of ik mijn auto wel op slot heb gedrukt, en stap dan in.
Het heerlijke moment van de herkenning, door zijn geur, zijn stem. Ik glimlach en zeg hallo, geen reactie. Hij kijkt strak voor zich uit en zwijgt. Oké, en nu, wat wil hij, wil hij ergens heen of juist niet. Eigenlijk wil ik het niet vragen, ik weet dat hij het niet graag heeft. Maar ik weet echt even niet wat het plan is. Mijn nieuwsgierigheid heeft de overhand, dus waag me er gewoon aan. Gaan we ergens heen? vraag ik onrustig. Doe eerst je gordel om, en dan deze op! Hij legt een kleine zwarte blinddoek op mijn schoot. Even kijk ik hem verbaasd aan. Een blinddoek in de auto, ga ik dit doen? Ik stel mezelf een vraag waar ik allang het antwoord op weet. Natuurlijk doe ik dit, ik doe alles wat hij vraagt. Zodra ik in zijn buurt ben is alles anders, ben ik mezelf niet meer. Geen sterke zelfverzekerde vrouw, Roos die dit nooit zou doen. In zijn buurt ben ik kwetsbaar, volgzaam en onderdanig. Wat is dit toch, waarom geeft hij mij dit gevoel. Maar de grote vraag is, waarom wil ik dit gevoel.
Ik doe wat me gezegd wordt, klik mijn gordel vast en doe de blinddoek voor mijn ogen. Zo rijden we een tijdje verder, volgens mij zitten we op de snelweg. Ik durf niets te vragen, en hij zwijgt. Ik heb totaal geen idee hoelang we zo rijden als we ineens vaart minderen. Volgens mij gaan we eraf, we rijden nog wat verder. Het lijken wel zandweggetjes, Jezus waar ben ik! Hij stopt de auto en stapt uit, ik hoor dat hij de auto weer afsluit en wegloopt. Blijkbaar is hij bang dat ik uitstap of zo. Ik hoop maar dat niemand me zo ziet, zal er vreemd uitzien een vrouw met blinddoek in een auto. Terwijl ik dat bedenk schiet me te binnen dat het er op de snelweg wel heel erg vreemd uitgezien moet hebben. Ik hoop maar dat niemand de politie heeft gebeld, ik moet om mezelf lachen. Ik schrik op als ik de deuren van het slot hoor gaan. Mijn deur gaat open. Doe je blinddoek maar af Roos. Rustig en wat onwennig doe ik wat me gezegd wordt. Het is ondertussen al schemer buiten. Waar ben ik? Ik kijk rustig om me heen, we zijn bij een bos. Er staat een gebouw vlakbij, een huis? Nee, het lijkt een restaurant! Huh, gaan we wat eten? Dat zal vast niet alles zijn, ik ken hem, dit is niet genoeg voor hem. Hij reikt me zijn hand en ik stap uit. Ik haal mijn hand door mijn haar en doe mijn jurkje recht. Ik wil naar het restaurant lopen, maar hij blijft staan. Zo schatje. Doe nu je slipje maar uit en in je handtas!
Shit, ik wist het, er moest iets komen. Zuchten of tegenstribbelen durf ik niet, dus ga ik iets verder achter de portier van de auto staan. Ik stap voorzichtig uit mijn slipje en frommel hem in mijn tas. Terwijl ik dit doe kijkt hij mij aan, zijn mondhoek verraad zijn plezier mij zo te zien. Volgzaam en geil, anders kan ik mezelf nu niet noemen. Dit is het wat hij met mij doet….hij maakt mij geil.
Dan houdt hij zijn arm voor me op, ik steek mijn arm in de zijne en we lopen samen naar binnen. Een vriendelijke man begroet ons en vraagt hem te volgen. De zaak is mooi er staan maar weinig tafels. Er zitten nog wat stelletjes te eten, ik vraag me af of men net zo’n verhouding heeft als ons. Onze tafel is redelijk privé, de man houdt mijn stoel naar achter. Ik glimlach vriendelijk naar hem en ga zitten. De man knikt naar mij en loopt weg. Het verbaast me even dat hij ons geen menu kaart geeft. Dan bedenk ik me dat hij ook niet naar een reservering vroeg. Het zou me niet mogen verbazen, natuurlijk is alles al vooraf geregeld. Geen verrassingen voor mijn lover, voor hem niet nee.
Ik kijk hem nu recht aan, ik ben gek op die donkere duistere ogen van hem. Geen idee wat er in zijn hoofd omgaat, ik wil het ook niet weten. Ik wil hem voelen nu. Zijn hand over mijn huid voelen, z’n lippen op mijn mond. Ik vraag me af waarom we hier zijn, dit doen we nooit. Zal ik het vragen durf ik dat! Net op dat moment komt de man terug. Hij laat een fles wijn zien en schenkt iets in het glas. Bryan proeft de wijn en knikt naar de man. Meteen schenkt hij onze glazen in. Rode wijn, ik houd niet van rode wijn. Maar ik zeg er niets van, ik weet nu wel beter. Hij duldt geen tegenspraak. Dan komt er een jonge man binnen met twee borden. Het voorgerecht, zoals ik al dacht. Hij heeft alles al gepland en geregeld. Zodra iedereen weg is kijkt hij mij indringend aan. Gek word ik ervan als hij niets zegt. “Ga je nu alleen naar me kijken, zeg je niets?” “Geduld Roos, eet je voorgerecht. Pff, wat is dit nu weer. Eigenlijk wil ik nu wat zeggen, maar ik hou maar m’n mond. Ik weet dat hij het vervelend vindt als ik niet luister. Rustig begin ik te eten, en drink wat van de wijn. Wanneer ik mijn voorgerecht bijna op heb zet hij een klein pakje op tafel en schuift het naar mij toe. “Voor mij?” vraag ik. “Maak maar open.” Zenuwachtig maak ik het doosje open. Huh, wat is dit? Er zit een zwart ovalen ding in, het lijkt wel een ei. Dan ineens besef ik wat het is! Oh god, dit gaat hij niet serieus menen. Gaat hij dit vragen van mij? Ik voel m’n wangen rood worden van de spanning. “Je weet wat je moet doen nu!” hoor ik hem zeggen. Als ik op kijk staan zijn gezicht strak, zijn ogen donker. Hij wacht, ik voel zijn ongeduld. Snel ontwijk ik zijn ogen. Durf ik dit, kan ik dit? Snel sta ik op en kijk zoekend om me heen waar het toilet is. Wanneer ik hem weer aankijk knikt hij naar de juiste richting. Snel sta ik op, weg van die donkere ogen, weg van zijn doordringende blik. Ik haast me het damestoilet in, eerst maar even plassen. Ik doe mijn jurkje omhoog en wil mijn slip laten zakken. Oh nee, die zit in mijn handtas. Ik was het gewoon vergeten door alle verwarring van het pakketje. Terwijl ik nog op het toilet zit maak ik het doosje weer open. Een vibrerend ei. Ik haal hem uit het doosje en laat hem door mijn vingers glijden. Ik voel de spanning onder in mijn buik, lekkere spanning, heerlijke spanning. Ik laat zacht m’n vingers tussen mijn benen glijden, nat ben ik. Mijn vingers gaan over mijn nu al gezwollen schaamlippen, wat verlang ik naar hem. Ineens hoor ik stemmen, er komen meer mensen de toiletruimte in. Plots ben ik weer bij mijn positieven, hoelang zit ik hier al. Oh god, hij wacht op mij. Hij zal boos worden wanneer ik te lang weg blijf. Zonder er verder over na te denken pak ik het ei en laat hem rustig in mij glijden. Dan ga ik staan en doe mijn jurkje goed. Ik hoop maar dat hij goed zit nu, zo te voelen wel. Hij moet wel goed zitten, er is geen slip die hem opvangt als hij eruit dondert. Ik spoel het toilet door was mijn handen en haast me snel terug.
Zodra hij mij ziet aankomen, staat hij op om mijn stoel voor mij naar achter te houden. Altijd een heer, altijd galant. Ik kan daar zo van genieten, dan voel ik me echt een vrouw. Maar ik ken ook de duistere kant van deze man. Tenminste een stukje daarvan. Mijn instinkt zegt mij dat er zoveel meer schuilt in hem. Dingen waar ik niet eens aan zou denken, wil denken. Als ook hij weer zit komt onze volgende gang eraan. Voorzichtig kijk ik naar hem hoe de bui hangt. Zijn gezicht staat rustig, minder strak. Dan vraagt hij mij hoe mijn week was. Even later zijn we rustig in gesprek terwijl we ontspannen eten. Dan ineens, ik laat bijna mijn bestek vallen. Het ei, het ei trilt. Hoe kan dit, ik heb het toch niet aangezet of zo. Ik heb niet eens een knopje gezien. Met grote ogen kijk ik mijn minnaar aan. Zijn ogen staan weer donker, op zijn mond een kleine grijns. Hij doet dit, hij heeft een bediening of zo hiervoor. “Lekker, Je eten?”, vraagt hij. Ik krijg het bloedheet en voel het schaamrood op m’n wangen komen. Als dan ook nog de ober weer bij onze tafel komt weet ik helemaal niet meer waar ik moet kijken. Ja alles is naar wens, ik forceer een glimlach en kijk dan snel weer weg. Ik ben blij wanneer hij weer vertrokken is.
Dit gaat toch echt een heel ander etentje worden dan ik had gedacht…
Somtimes you just have to throw on a crown and remind them who they're dealing with.
Firstclass staat voor Roos en haar Doc. Beiden te vinden op Twitter.
- Diner - 29 mei 2018
- Lusttraining - 13 december 2016
- Blind…. - 6 december 2016