
Via social media werd ik anoniem benaderd. Het bericht bevatte alleen de tekst of het volgende nummer mij (nog) wat zei. Het waren zes cijfers en ik herkende ze onmiddellijk. Het was het telefoonnummer van een militaire telefooncentrale. Lang geleden. Heel lang geleden.
In mijn diensttijd deed ik dienst als telefonist, werkte op een paar verschillende centrales. Die ouwerwetse met zo’n stekkerpost vond ik de leukste. Soms waren daar hele fraaie exemplaren bij van duur uitziend hout en koperen klepjes die naar beneden vielen wanneer een abonnee op de kazerne aan de slinger van zijn telefoontoestel draaide. Daarmee kwam hij in contact met de centrale, met mij dus of mijn collega’s.
Het moet gezegd, avond-, weekend- en nachtdienst waren vreselijk saai. Dus wat deed je dan? Je belde andere militaire telefooncentrales waar je maatjes of slapies wist. Die kende dan weer andere lieden, en die werden gebeld, doorgeschakeld en konden meepraten en meeluisteren. Vanuit een van de kazernes in Amersfoort werd vaak een zusterpost van de Lichtenberg er bij gehaald. Lachen met die verpleegsters. Op de laatste post, kazerne waar ik dienstdeed kon ik niets. Daar was immers geen stekkerpost meer maar een moderne met druktoetsen. Ik kon daarmee niets. Je kon daarmee maar één verbinding tot stand brengen en niet doorschakelen naar een andere lijn om er iemand bij te halen.
Op een bepaald nacht werd het te veel of te laat c.q. te vroeg en begon men langzamerhand wat af te haken. Zachtjes bereikte mij het bericht van een vrouwelijke militaire telefoniste die me vroeg of ik nog zin had om door te gaan. Zeker wel. “Lijntje apart?”, vroeg Maria want dat was haar naam. Dat leek me wel wat, we wisselden nummers uit. Wie wie belde weet ik niet meer maar het werd een prettige voortzetting van de voorgaande gesprekken alleen nu niet met tig mensen maar met z’n tweetjes. Het beviel ons zo goed dat we dienstroosters uitwisselden en elkaar zouden bellen wanneer we beiden dienst hadden. Ja niet overdag natuurlijk. Klein probleem in het weekend, wij draaide acht op, acht af en zij en haar collega’s zaten een heel weekend in een bunker, door ons ook wel de hunkerbunker genoemd.
We waren jong, zij bijna 18 en ik bijna 21. Zij was verloofd en ik getrouwd. Niet echt happy, mijn vrouw ging vreemd, maar ja we hadden een baby. Dus keek ik uit naar de telefoongesprekjes met Maria. Dat was niet zo makkelijk, zij draaide full continu en ik niet. We hadden het over van alles en nog wat, waren geïnteresseerd in mekaar en zochten elkaar via de telefoon graag op. Op een zondagmiddag terwijl we weer gezellig aan het kletsen waren vroeg ze of ze me een probleem voor mocht leggen. Uiteraard. “Nou”, zei ze “ik heb een vriendin en die staat op punt van trouwen”.
“Ja”, zei ik.
“Nou eh die eh die is verliefd geworden op een andere man”.
“Oef”, zei ik “problematisch”.
“Maar wat vind jij dat ze moet doen”, vroeg Maria.
“Tja”, zei ik “Als ze echt veel om die andere man geeft, dan zou ze minstens eens een goed gesprek met hem moeten hebben, al was het maar om te kijken om hij het waard is en of er een kans inzit dat het gaat werken”.
“Je begrijpt er helemaal niks van hé”, zei ze.
“Wat valt er te begrijpen dan”, vroeg ik.
“Nou”, zei ze “wel het is zo … nou ja … dat meisje dat ben ik.”
“Ow”, riep ik verbaasd, “daar heb je me nooit wat van verteld”.
“Jij begrijpt er echt helemaal niets van. Dat eh meisje dat ben ik”.
“Ja dat zei je al”, antwoorde ik.
”Ja maar die jongen … die jongen …” Nee dacht ik, dat kan niet. “Dus dat meisje dat ben ik” ging ze weer verder “enne die jongen, nou ja … die jongen dat ben jij!”. Alsof er een bom ontplofte. Mijn hart ging te keer als een waanzinnige. Maar dit kon niet, ik had haar nog nooit gezien en zij mij niet, ik was een pukkelig jongmens, brildragend ook nog, nee dat kon niks worden. Kort en goed, ik was redelijk sprakeloos. Ze riep mijn naam en iets van “ben je er nog?”. Ja ik was er nog wel, verbijstert, geen idee wat te zeggen, m’n hart ging als een waanzinnige te keer en ik voelde me helemaal warm worden. Of m’n advies nu nog gold vroeg ze. Ik bevestigde dat maar ik had geen idee hoe nu verder. Ik had werkelijk geen idee.
Het einde van mijn dienst naderde. Zij moest nog een avond en een nacht. Ik zei dat ik sigaretten gingen kopen en dan naar huis zou gaan. Ow zei ze of ik ook voor haar een pakje wilde kopen en het even langs wilde brengen. Natuurlijk wilde ik dat, het was immers dé mogelijkheid om haar te zien. Ik wist waar haar bunker was, ik zou twee keer lang en twee keer kort aanbellen, dan wist ze dat ik het was.
Twintig minuten belde ik op die manier aan. Vanachter een traliehek stak ze een sleutel in het slot en deed het hek open en achter mij weer dicht. Het moet gezegd, zelfs in haar uniform was het een spetter. Ze pakte mijn hand, trok me iets verder de gang in die een haakse hoek maakte. Vanaf die plek kon niemand ons vanaf de straat zien. Ze ging tegen de muur staan en trok me tegen haar aan. Ze sloeg haar armen rond mijn nek en ik om haar middel. Maar een hand achter mijn hoofd trok ze dat nog dichter bij haar totdat onze lippen elkaar raakten. Toen was de beer los en begonnen we uitgebreid te zoenen. Ze drukte zich nog dichter tegen mij aan, met als gevolg dat ik een erectie kreeg. Die moet ze hebben gevoeld. “Kom”, zei ze, “dan laat ik de rest zien en stel ik even aan een collegaatje voor”. Zogezegd zo gedaan, aan haar hand liep ik achter haar aan verder de bunker in. Eerst een soort dagverblijf waar ook een opklapbed open stond, een zitje, een hele zooi stoelen, koelkastje, koffie spullen enz. We liepen erdoorheen, door een andere deur en kwamen in de eigenlijke telefooncentrale terecht. Daar zat inderdaad een collega aan wie ik voorgesteld werd nadat ze haar koptelefoon had afgezet. Er was verder in de bunker niet zo veel meer te zien behalve een ruimte die als een soort magazijn dienstdeed, gevuld met stapels dozen die mij als noodrantsoenen voorkwamen. Daar moet je maar achter duiken wanneer we onverwacht inspectie krijgen. Ik moest er niet aan denken. Dat zou hen en mij een onvoorstelbare dauw hebben gegeven. Verschillende geslachten, verschillende dienstonderdelen, geheime locatie, nee dat zou geen pretje worden, voor de dames al helemaal niet, die waren immers beroeps.
Na de rondleiding keerde Maria en ik terug naar het dagverblijf. Allebei op het randje van het opklapbed. Praten, stilzwijgend, overmand door gevoelens, niet wetend hoe daar mee om te gaan. Ik trok haar achterover op het bed, draaide me om, schoof zo dicht mogelijk tegen haar aan en fluisterde in haar oor: “Weet je het zeker?” Ze begon bijna te huilen er erkende dat het allemaal zeer verwarrend was. Ze wist niet meer wat ze moest doen. Ze was hevig aan het twijfelen geslagen over haar relatie na al die gespreken met mij. Ik zei haar dat dat niet helemaal reëel was. Hoelang kende ze haar verloofde immers, jaren. En hoe lang mij, een paar maanden. “Ja maar, ja maar”, zei ze “ik moet aldoor aan je denken, en dan word ik helemaal warm, ik ben helemaal uit mijn doen en de meiden begint dat ook op te vallen”.
Dit was een probleem besefte ik.
Ze zou over een week met haar verloofde op een reeds tijden geleden geplande vakantie gaan. Dat leek me een goede break en stelde haar voor gewoon te gaan, doen alsof er niets aan de hand was en na die vakantie maar eens kijken hoe ze er dan over dacht. “Zou je denken?” zei ze. “Je moet jezelf én je verloofde wel een eerlijke kans geven”, zei ik haar. “Ja maar vanmiddag zei je dat ik ons ook een kans moest geven”, zette ze me klem. Ik draaide me nog verder om en lag nu op haar. Ik begon haar innig te zoenen en omvatte een niet al te grote borst. Ze zuchtte diep drukte haar beken tegen mij aan om aan te geven dat zij m’n stijve echt wel voelde.
Het was heerlijk. Ik had een gigantische huidhonger, want sinds mijn vrouw vreemdging waren we niet meer intiem geweest. Al dik twee jaar niet. Toch braken we onze omhelzing af, trokken onze kleren weer wat in fatsoen en ging ze me voor het dagverblijf uit, de gang weer in. Voordat ze het hek opendeed en men ons van buiten kon zien herhaalde zich de exercitie als bij binnenkomst. Ze ging tegen de muur staan en trok me naar zich toe. We zoende fanatiek een afscheid wetende dat we elkaar een paar weken niet zouden horen laat staan zien. Ze deed het hek open en snel achter me dicht, door de tralies gaf ik haar nog een kus en verdween in de inmiddels donkere avond.
En inderdaad ik hoorde drie weken niets van haar. Behalve dan dat er na twee weken in het compagniesgebouw voor mij een ansichtkaart was aangekomen. Uit het buitenland, uit de plaats waarvan ik wist dat ze heen zou gaan, met drie x’sen achterop en geen naam. Ik verheugde me erop te weten dat ze nog steeds aan me dacht en me op die manier kuste. Ik kon niet wachten tot ze terug was. We hadden afgesproken dat ik zou bellen, want zij wist niet wat haar diensten zouden zijn wanneer ze terugkwam.
Die telefooncentrales hebben en heleboel nummers. Als het standaardnummer in gesprek is wordt automatisch naar het volgende nummer doorgeschakeld. En was dat nummer ook in gesprek dan weer naar het volgende. We hadden afgesproken dat ik de nul het laatste cijfer van haar centrale nummer zou wijzigen in een negen, zij kon dan weten dat ik dat was. Uiteraard kon dat alleen wanneer ze dienst had.
Het was overdag dat ik haar te pakken kreeg, link, dus het moest snel. De volgende dag ging ze de avonddienst in. Ze stelde een tijdstip voor, boven op de bult. Dat vereist uitleg. Het achterste deel van de bunker, daar waar de centrale was lag onder een enorme bult. Een berg zeg maar, twee etages hoog. Er liep een pad van de straat waar de bunker lag, over de bult naar een parallel lopende straat. In een paar aldaar gelegen grote huizen woonde de dames en sliepen er wanneer ze geen dienst in de bunker hadden. Men at daar ook dus werd de bunker vanuit een van die huizen voorzien van eten dat men wel zelf moest komen ophalen. Op het afgesproken tijdstip zou ik boven wachten.
Stipt op tijd kwam ze omhoog lopen met de etensspullen bij zich. Ze zette die neer, uitte een snik en storte zich in mijn armen. Ik veegde wat van haar tranen weg. Je kan niet mee naar binnen zei ze, de collega waar ze nu een dienst mee draaide was super fanatiek en zou mijn bezoek niet accepteren, zelfs direct rapporteren. Maar over twee dagen was ze vrij, dan moesten we afspreken hetgeen we deden.
En zo ontmoette we elkaar aan het strand en liepen een eindje de duinen in. Zie ik in een keer in de verte mijn vrouw aan komen lopen, hand in hand met buurjongen/vriend. “Loop maar door, ik kom er zo weer aan, even plassen”, zei ik tegen Maria, sprong over een hekje, verschuilde me achter een flinke bossage, liet mijn vrouw met vriend passeren. Ten ze ver genoeg waren sprong ik weer op het pad en vervolgde mijn weg, wat versnellend om Maria in te halen. Ze had geen idee wat er was gebeurd en ik liet dat maar zo.
Pratend over koetjes en kalfjes, stonden we op een redelijk stil plekje even stil. Ik pakte haar hoofd in mijn handen, keek haar diep in de ogen, en kuste haar volmondig op haar lippen. Ze beantwoordde dat vol verve. “Als je me wilt, mag je me wel nemen hoor”, zei ze. Ik wist niet wat ik hoorde. Dat had nog nooit een vrouw tegen mij gezegd. We liepen wat verder, naar een nog rustiger stuk. Vlug sprongen over een laag prikkeldraadje, liepen de duinen in, zover dat we vanaf het pad niet meer waren te zien. Daar legden we ons neer en begonnen fanatiek te zoenen. “Kom, kom”, zei ze, mijn stijve maar wat al te goed voelend. Ze liftte haar achterwerk op, trok haar rok wat omhoog en deed haar slipje uit. Ik ontknoopte -op mijn knieën zittende- mijn gulp, viste mijn harde er uit, haalde een condoom uit mijn portefeuille en rolde die af. Ze stak een hand naar me uit, en vleide me op haar neer. Ze wilde dat ik in haar kwam en dat deed ik dan maar. Ik bewoog me een paar keer op en neer, en toen kwam het al. Ik kwam godsgruwelijk klaar na jaren van onthouding. Ik schaamde me kapot, maar ze zei dat ze het niet erg vond en het echt wel begreep. Wauw wat een vrouw. We durfden niet echt te blijven liggen voor ene nieuwe poging, ik bedoel we lagen daar toch behoorlijk in het openbaar. Maar ik schaamde me echt giga. Wil ze eindelijk, ben ik na een paar tellen klaar. Ik was dus niet in staat gebleken deze heerlijke vrouw te bevredigen. Ze bleef zeggen dat het niet erg was, dat ze het al heel fijn vond als ik in haar was. Ook die had ik nog nooit eerder gehoord. Langzaam liepen we terug en bracht ik haar met mijn auto een stuk op weg naar haar tehuis.
Ik waarschuwde haar dat ik over een paar dagen zou afzwaaien en wij dus via militaire kanalen geen contact meer zouden hebben. Wel gaf ik haar het telefoonnummer op mijn werk, maar ja overdag bellen was eigenlijk geen optie voor haar. Ik kon uiteraard ook niet van huis bellen dus diende ik een openbare telefooncel te gebruiken. Maar ook daar kon je zonder op te vallen geen uren in blijven staan.
We hadden voor de volgende dag afgesproken. Ik nam vrij en zagen elkaar niet ver van mijn kantoor om de hoek waar zij in een portiekje op mij stand te wachten. In burger nu, dat mocht wanneer ze vrij was. Ze zag er nog lekkerder uit. Minirokje, wel makkelijke schoenen, een wit T-shirt waarbij goed was te zien dat ze geen bh droeg, maar daar sloeg ze wel een hele dunne soort van sjaal overheen. We staken over en liepen het bos in. Toen we ons onbespied waande liepen we handje-in-handje. Na zo een tijdje gelopen te hebben, af en toe elkaar wat in de handen knijpend, of stilstaand elkaar even lekker te kussen, kwamen we aan bij een houten brug over een meertje. De brugleuningen waren gemaakt van kruislings vastgemaakte boomstammen van zo’n 10 cm diameter. Maria ging tegen ertegenaan staan en ik drukte me achter tegen haar aan. Lachend draaide ze zich naar me om. “Zo,” zei ze, “ik voel iemand met een hoge nood. Is het zo erg?” Ik knikte. Ze deed een stap op zij en drukte mij -nu achter mij staande- tegen de brugleuning. Haar hand reikte om me heen naar voren. Ze kneep zachtjes in mijn erectie. “Ik geloof dat we daar snel wat aan moeten doen,” zei ze en ritste vervolgens mijn gulp open en haalde -met enige hulp van mijzelf- omstandig mijn stijve eruit. Vervolgens begon ze me af te trekken. Mijn hemel wat was dit een lekker wijf. Zo maar spontaan, zo maar uit zichzelf, dat had ik allemaal nog nooit meegemaakt. Op mijn beurt boog ik een van mijn armen naar achteren, zocht wat en kwam onder haar rokje terecht en taste naar haar zaligheden. “Wacht even,” zei ze. Ze haakte even bij mij af, deed een stap naar achteren, boog zich wat, stak beide handen onder haar rokje en trok haar slipje uit dat ze vervolgens in haar tasje opborg. Daarna namen we onze plek weer in, omvatte ze mijn nog steeds stijve lul en ging door met aftrekken waarbij we om ons heen bleven kijken of er geen andere mensen aangewandeld kwamen. Ik liet mijn hand lekker over haar poesje dwalen, haalde m’n vinger door haar inmiddels vochtige spleetje en stak zelfs een vinger in haar liefdesgrotje waarna ze er onmiddellijk tegenop begon te rijden. Lang kon ik het niet inhouden, zei haar dat ook, waarna ze met een brede gulle lach nog fanatieker door ging. Er was geen houden aan en zo spoot ik stralen sperma het water van het meertje in en zij mij aanmoedigde daarmee door te gaan. Eenmaal uitgespoten borg ik de zaak weer op en overhandigde haar een tissue. Ze deed een paar stappen naar achter en tilde haar minirokje op. Dat was een geil gezicht, die lichtbruine harde tepels door haar T-shirt en die kale flamoes. Wat een lekker wijf. Wat heb ik al die jaren gemist? Ik had in een keer weer plezier in het leven en was knettergek op deze vrouw, of was het alleen maar wellust? De tijd zou het leren. Elkaar omarmend liepen we verder. Genietend van elkaar, van het mooie weer en van de stilte van het bos.
“Enne waar was nou dat geheime plekje waar je vroeger met je boezemvriendje altijd speelde,” vroeg ze. Daar waren we niet ver vanaf. Ik keek eerst om me heen, de kust was veilig, liep van het pad af, trok haar achter me aan en verdwenen de bossen in. Ik wist van vroeger dat die alleen maar dichter werd, dus ontdekking was nagenoeg uitgesloten. Na enige tijd kwamen bij een klein bergje en daarachter was natuurlijk een klein dalletje met een slootje. Ik haalde een pakje uit m’n achterzak dat bevatte een opgevouwen dunne plastic regenjas, vouwde die open en legde die voor ons op de grond neer. Ik zakte neer, draaide op mijn rug. Maria ging uitdagende wijdbeens over me heen staan hetgeen me een goed uitzicht bood op haar kutje. Er begon alweer wat te groeien vanonder. Lachend zakte ze naast me neer. Liggend op haar zijkant, haar hoofd in mijn arm, kneep ze weer licht in mijn geslacht. Ow die is ook bijna weer klaar”, zei ze. Ik was blij dat ik kort tevoren was klaargekomen, dan zou ik haar nu ook eens kunnen bevredigen, dat had ze wel verdiend. We hadden het een tijdje geleden in de duinen gedaan maar dat was voor haar geen succes geweest, ik was toen in no time klaar, oké na een paar jaar onthouding, dat dan weer wel, maar daar had zij niks mee te maken. Ze draaide zich om, ging wijdbeens op me zitten, maakte mijn broek los, schoof mijn onderbroek naar beneden en haalde mijn half stijve eruit. Ze plukte een condoom uit mijn borstzakje, haalde de verpakking eraf, maakte met een andere hand een paar aftrekkende bewegingen en toen mijn pik naar haar idee stijf genoeg was rolde ze het voorbehoedsmiddel eroverheen. Ze schoof wat verder omhoog, tilde haar achterwerk op, omvatte achter haar langs mijn geslachtsdeel en liet zich er overheen zakken. “Eindelijk, eindelijk”, zei ze zuchtend. Ze liet zich voorovervallen, haar hoofd naast het mijn. Ze fluisterde dat ze hier zo lang op had gewacht. Om mij nu eindelijk eens in zich te voelen. Heel langzaam bewoog ze op en neer. Ze neukte mij in feite. Niet dat ik het erg vond. Integendeel. Ik sloeg mijn armen om haar heen en draaide ons beide om, zodat ik nu boven kwam te liggen. Ik schoof haar T-shirt naar boven zodat ik ook zicht en toegang had tot die heerlijke niet al te grote borsten van d’r. Die begon ik zachtjes te kneden, terwijl zij probeerde door te neuken, hetgeen niet echt ging. Ik drukte me met beide armen naast haar omhoog en begon langzaam in en uit te bewegen. Helemaal eruit en dan er weer helemaal in. Ze begon te kreunen, tegengas te geven wat bewegen voor mij wat moeilijker maakte, maar duidelijk was dat ze er met volle teugen van genoot. “Oh eindelijk doe je het nu met me vriendje”, zei ze. “Ik wilde helemaal niet op vakantie met mijn verloofde”, ging ze verder. Ik vroeg haar of ze toen nog geneukt hadden. Ze antwoorde bevestigend en voegde eraan toe dat het maar bij één keer was gebleven en dat ze ook niet was klaargekomen, het ook niet prettig had gevonden en aldoor aan mij had moeten denken. Dus ik moest begrijpen hoe zeer ze naar me verlangde. Ze was tenslotte wel een gezonde meid. Ik beseft me wat een geluk ik had gehad dat deze meid, deze prachtige levenslustige vrouw gek op mij geworden was. Terwijl ik langzaam in en uit haar bewoog begon ze harder te kreunen, haar lichaam alle kanten op te bewegen, me naar zich toetrekkende in mijn oor fluisterde dat ze ging komen. Ik zei haar dat ik dat heel fijn vond, ik voelde me immers nog schuldig. Dat hoefde niet zei ze, en zuchtend, kreunend, kirrend kwam ze klaar.
Ze bedankte me, wat ik helemaal niet nodig vond, zei haar dat ook en overlaadde me met kussen. Al tijden verlangde ze hier zo naar, toen we nog met elkaar chatte zei ze. Ik begreep maar niet hoe dit allemaal kon. Zij was verloofd, zou binnen niet al te lange tijd gaan trouwen, ik was getrouwd, wat gebeurde er toch met ons?
- Diensttijd - 1 augustus 2023
- Nudisten (2) - 9 november 2022
- Nudistenpaar - 20 oktober 2022