Dit verhaal is een het achtste deel van de prequel reeks van ‘De lessen van Vivianne’. Delen van dit verhaal zijn losjes gebaseerd op ware gebeurtenissen. Lees deel 7 van de prequel reeks van de Lessen van Vivianne >>>hier<<<

---

Gedurende de lange reis per boot naar Marseille, en daarna per koets naar Lacoste, had Hugo vol lof gesproken over Donatien de Sade. Als officier had hij een belangrijke rol gespeeld in de bestorming van de Bastille. Zijn vader was een belangrijke diplomaat geweest. Maar hij was ook verkeerd begrepen, vond Hugo. De Sade was zojuist vrijgelaten uit de gevangenis, nadat een prostitué hem had beschuldigd van sodomie en marteling met een zweep. Agnes en Cecily hadden gegrinnikt. Sodomie en zweepslagen? Dat kregen zij voor ontbijt.

Het was een beroerde rit geweest. De afgelopen 6 uur was het gezelschap in een bloedhete koets geklutst als een ei in een kom. Het laatste stukje in de Provence ging licht bergopwaarts, naar het kasteel van de markies, waar hij zich had teruggetrokken.

“Die hele Franse revolutie … wat heeft die nu eigenlijk gebracht?”, verzuchte Hugo terwijl hij vermoeid over de paarse lavendelvelden tuurde. Was er werkelijk sprake van verlichting geweest, als mannen als De Sade werden opgesloten voor het uitoefenen van hun seksuele driften? “Als het tot de bedoelingen van de natuur behoorde dat de mens bescheiden geboren wordt, dan zou zij er niet voor gezorgd hebben dat hij naakt geboren wordt“, citeerde hij De Sade. Voor Hugo was het niet meer dan logisch dat mannen als De Sade perverser werden, naar mate de staat en de kerk hen meer en meer probeerden onder controle te houden.

“Welkom in Lacoste!” De markies bleek alleraardigst. De wat kalende man ontving zijn gasten met open armen in zijn kasteel. Een zestal jonge vrouwen begeleide het drietal naar hun vertrekken en hielp hen hun koffers uit te pakken. Het zou hen aan niets ontbreken, zo had De Sade beloofd en hij had hen uitgenodigd voor het diner.

Toen het zo ver was, verscheen Hugo met Agnes aan de ene, en Cecily aan zijn andere arm in de eetzaal. De markies zat aan het hoofd van een enorme lange tafel en gebood hen verder te komen. Zijn jonge bediende Latour schonk hem juist een glas wijn in. Aan een van de lange zijden van de tafel zaten twee vrouwen. “Hoeren”, fluisterde Hugo tegen Agnes en Cecily. En hij had gelijk gehad. Ze waren nu al dronken. Latour schoof de stoelen van de nieuwe gasten uit Engeland aan.

De jonge bediendes serveerden vissoep. Tot verbazing van Hugo, bleven ze daarna naast hen staan. “Ah, uh!”. Hun gastheer wees hen terecht. “Nee, jullie hoeven werkelijk niets te doen. Zij zullen jullie voeren.” De vrouwen namen de lepels ter hand en begonnen zo de soep in de mond te lepelen van de gasten. De hoeren aan de overkant van de tafel waren luidruchtig en onbeschoft tegen de bediendes. Ze riepen dat de vissoep naar kut smaakte en spuugden het weer uit. “Dat komt”, zo antwoorde De Sade haast onhoorbaar, “omdat de bouillon getrokken is, van hun badwater.” Hugo proestte het haast uit van het lachen, maar de hoeren begrepen het sarcasme van hun gastheer niet. Ze stonden op en begonnen zich te goed te doen aan de bonbons die op en zijtafel stonden. De markies glimlachte alleen, verontschuldigde zich bij Cecily en Agnes en liet zich de maaltijd goed smaken.

Ook toen Hugo een slok van zijn wijn wilde nemen, gebaarde de markies dat zijn bediende hem zou helpen. In plaats van het glas aan de mond van Hugo te zetten, nam ze echter zelf een slok. Hugo keek verbaasd naar de anderen. Hadden ze dat gezien? De bediende dronk van zijn wijn! Nou, ja! Maar nog voordat Hugo zijn verbijstering kon uitspreken, zette de bediende haar lippen tegen die van Hugo en liet de wijn uit haar mond in die van hem sijpelen. De markies lachte tevreden.

Ondertussen werden de hoeren steeds luidruchtiger. Ze scholden de markies uit en schreeuwde dat de bonbons smerig waren en dat ze er buikpijn van kregen. Het was op dit punt dat De Sade naar Latour gebaarde dat het tijd was om hen de deur te wijzen.

“Het had leuk kunnen zijn”, zo verontschuldigde hij zich bij Hugo, “maar ik ben er van overtuigd dat uw reisgezellen voor een meer exquise beleving zullen zorgen, ver voorbij dat wat deze dames ooit hadden kunnen bieden.” Hij schotelde Agnes en Cecily ook een bonbon voor. “Er zit Spaanse vlieg in, dus het is beter om deze met mate te nuttigen. Maak niet dezelfde fout als zij.”, grinnikte hij.

Na het diner nam Donatien de Sade Hugo, Agnes en Cecily mee naar een ander vertrek in zijn kasteel. Een lange stenen wenteltrap voerde hen naar de kelder. De ruimte werd verlicht door vele kaarsen. De koelte was aangenaam op deze warme dag in juli. Ogenschijnlijk zonder aanleiding, begonnen de zes bediendes zich uit te kleden tot ze poedelnaakt waren.

“Welkom in mijn nederig onderkomen, nogmaals”, zei de markies. “Laat u zich door geen enkele schroom tegenhouden. Doe wat u wenst, met wie u wenst en zo lang het u bevalt.” En om zijn woorden kracht bij te zetten, pakte hij een touw dat aan een lier aan het plafond hing en bond dat om de enkel van een van de bediendes. Voorzichtig begon hij aan het andere einde van het touw te trekken en twee van de andere bediendes zorgden ervoor dat hun collega behoedzaam meegevoerd werd aan het touw, tot ze ondersteboven hing. Terwijl een van de bediendes zich bleef bekommeren om het welzijn van de ‘gehangene’, hielp een ander de markies uit zijn kleding. Het leek een goed geoefend toneelstukje, dat hier werd uitgeoefend. Elke beweging leek ingestudeerd.

De markies zette een paar stappen in de richting van de vrouw die ondersteboven hing. Haar hoofd was precies op de juiste hoogte voor hem om zijn slappe penis in haar mond te steken. Terwijl een van de andere bediendes het hoofd zacht heen en weer duwde, over het harder wordende geslacht, nam een andere op haar knieën achter de markies plaats om hem tussen de billen te likken.

Eerst genoten Hugo, Agnes en Cecily nog van het schouwspel. Tot de andere drie bediendes hen uitnodigden om deel te komen nemen. Agnes kreeg een houten penis, waarmee het de bedoeling was de hangende vrouw te penetreren. En Hugo kreeg een zweep in handen geduwd. Hem werd duidelijk gemaakt dat hij daarmee een van de overige bedienden mocht straffen.

De avond werd een rommelige en chaotische orgie, die geen van de aanwezigen later nog duidelijk kon navertellen. Bedwelmd van de Spaanse vlieg en de alcohol, deden ze wat de markies hen had aanbevolen; ze lieten zich volledig gaan, zonder grenzen. Geen lichaamsopening werd ongevuld. Niet van de dames, maar ook niet van de heren.

Een paar dagen later, toen het gezelschap weer op de terugweg was, probeerden ze vlagen van wat ze zich konden herinneren met elkaar te delen. En ze waren verbaasd geweest dat alles zo ‘normaal’ had geleken.

“Volgens mij zag ik dat Latour door Danatien in de kont werd genaaid”, zei Agnes.

“Maar heb je dan ook gezien dat hij zich in zijn mond liet pissen door een van de bediendes?”

“Dat was niet een bediende”, zei Cecily. “Dat was ik.”

Zwijgend zaten ze nog uren in de koets, terug naar Marseille, met beelden van onwaarschijnlijke daden in hun hoofd. Was wat ze gezien en gedaan hadden nou extreem pervers, of ware verlichting, vroegen ze zich af?

Later, terug in Engeland, bereikte hen het bericht dat hun vriend Donatien de Sade, opnieuw was opgepakt. De hoeren hadden hem aangeklaagd voor poging tot vergiftiging, nadat ze buikpijn hadden gekregen van de Spaanse vlieg.

---

‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<< Dit is het achtste deel van de prequel. Alle delen van de prequel lees je >>>hier<<<