Dit verhaal is een het tiende deel van de prequel reeks van ‘De lessen van Vivianne’. Delen van dit verhaal zijn losjes gebaseerd op ware gebeurtenissen. Lees deel 9 van de prequel reeks van de Lessen van Vivianne >>>hier<<<

---

Gehurkt zat Christine op de houten vloer. Haar knieën had ze zo ver mogelijk uit elkaar, zoals Hugo het haar had bevolen. Ze was naakt en hield op elke hand een dienblad hoog. En op elk dienblad stond een glas water. Ze zat nog maar een paar minuten in deze houding, maar de spieren in haar benen begonnen nu al te branden. Hoe lang zou ze dit vol kunnen houden? Hugo had gezegd dat ze koste-wat-kost geen water mocht spillen, anders zou hij haar straffen.

Gefascineerd keek Hugo hoe volhardend Christine was. Ze beloofde een goeie soumis te zijn, zo als ze zijn bevelen gehoorzaam opvolgde. Christine was sterk en dat beviel hem. Maar het stelde zijn geduld ook op de proef. Hij wilde haar straffen en gaf haar daarom schier onmogelijke opdrachten, die Christine daarna zonder ogenschijnlijke moeite vervulde. Ongeduldig liet Hugo het rietje in een traag tempo in zijn hand klappen, wachtend tot de eerste druppel over de rand van het glas zou gaan. Toen dat maar niet gebeurde en de tijd verstreek, ging Hugo geknield voor haar zitten.

“Jij bent me er eentje, Christine”, zei hij. Het was onduidelijk of dat een compliment was. Buiten klonken de klokken van de Notre Dame. Hij moest vaart maken, want hij wilde niet te laat komen bij Alexander Roëttiers en Justine Petit. En daarvoor nog wilde hij Christine een flink pak straf hebben kunnen geven. Driftig stak Hugo zijn hand tussen de benen van Christine en haalde twee vingers tussen haar lipjes. Ze was nat en dat beviel hem. Grijnzend stak hij zijn vingers in de mond van de gehurkte soumis en drukte die zo ver naar binnen dat ze begon te kokhalzen. Toch lukte het haar om de dienbladen keurig recht te houden.

Nu was het genoeg. Hugo knoopte zijn broek los en stak zijn nog slappe lid in de mond van de soumis. Met beide handen greep hij haar bij de haren en drukte zichzelf tot aan de wortel in haar mond. Christine hapte naar adem en daardoor maakte ze onbedoeld slikkende en zuigende reflexen, die zijn pik snel deden groeien. Ruw drukte Hugo zich tegen het gezicht van Christine. Zo ruw, dat er wel water uit de glazen moest morsen.

Toen Hugo Christine los liet deinsde ze naar achteren en wankelde ze even op haar hurken. Direct keek ze verwachtingsvol naar de glazen op de dienbladen, maar ook zij moest toegeven dat er water was gespild.

“Je weet wat dat betekend”, zei Hugo onheilspellend. Christine knikte en stond op en volgde Hugo’s aanwijzingen. Voorovergebogen nam ze plaats over de leuning van een lederen fauteuil, zodat haar billen in de lucht staken. “Tel mee tot 12”, beval Hugo en vrijwel direct daarna kwam het rietje voor de eerste maal met een harde zwiep tegen haar achterste.

“Auw!”

“Niet ‘auw’. Wat heb ik nou gezegd? Tellen!”

“Één”. Christine herstelde snel. Direct volgde de volgende klap. Ze beet op haar lippen en kreunde slechts ’twee’. Hugo was vergenoegd en sloeg nogmaals, tot Christine bij twaalf was. Er liep een traantje over haar wang. Hugo nam plaats op de stoel en nam Christine op zijn schoot.

“Je hebt je eerste les goed doorstaan. Ik denk dat er een grote toekomst voor je kan zijn, als je zo’n goede soumis bent. Vanavond gaan we naar de Roëttiers en daar zal je laten zien hoe goed je kunt gehoorzamen.” Christine knikte. Ze kon niet ontkennen dat deze man haar intrigeerde en fascineerde. Ze wilde van hem leren, want ze wist dat de keerzijde van gehoorzaamheid macht kon zijn.

“Maar voordat we gaan, heb ik een cadeau voor je.” Hugo pakte een houten doosje en gaf dat aan Christine. Die wist niet goed wat ze van deze gift moest denken. Met mannen als Hugo wist je het nooit. Vertwijfelt opende ze de doos en trof daar een houten plug in aan. Het was helemaal gepolijst en gevernist en voelde heerlijk glad aan.

“Meneer?” Christine wist niet wat er van haar werd verwacht. Hugo gebaarde haar om opnieuw voorovergebogen over de stoel plaats te nemen. Uit het houten kistje nam hij een flesje olijfolie en liet daaruit een paar druppels tussen haar billen vallen. Even verspreidde hij de warme olie over haar kontgaatje en drukte toen twee glad geworden vingers in haar achterste. In een reflex van pijn, spande Christine haar spieren.

“Ontspan”, zei Hugo rustgevend en geruststellend. Dat was makkelijker gezegd dat gedaan. Christine haalde diep adem en probeerde haar spieren te ontspannen. Toen haalde Hugo zijn vingers uit haar en duwde de houten plug tegen haar strakke kontgaatje.

“Oemph”, kreunde Christine slechts door de brandende pijn, die snel verdween en plaatsmaakte voor een prettig gevoel van ‘gevuld zijn’. Daarna liep Hugo naar de keuken en kwam terug met een stuk wortel aan een touwtje.

“Ga staan”, zei hij en opnieuw gehoorzaamde Christine. Hugo begon het touw om de middel van Christine te draaien en daarna tussen haar benen door. Het stukje wortel zat nu precies tegen haar clitje. De eerste dertig tellen gebeurde er niets, maar toen begon het daar enorm te branden.

“Auw, wat is dat? Haal het weg!”, zei ze in paniek. Maar ook nu stelde Hugo haar gerust. Hij lachte slechts.

“Dat is gember. Een geneeskundig gewas uit het verre oosten. In Engeland doen we dat in de kont van een paard om hem parmantig te laten galopperen. Maar ik heb er andere doeleinden voor gevonden. Het branderige gevoel gaat zo weg, maar zal vanavond zo nu en dan terugkomen en dat zal je helpen je plaats te herinneren.”

“Mijn plaats, meneer?”

“Dat je van mij bent en mij gehoorzaamt. Je zult altijd klaar voor me zijn. Jouw mondje, kontje en kutje dienen altijd tot mijn beschikking te zijn. Altijd.” Christine knikte. Dat was geen lastige opgave voor haar. Hugo was een charismatische man die haar niet alleen veel zou kunnen leren, maar die haar ook kon introduceren bij machtige Parijzenaren.

“Ja, meneer”, zei ze daarom onderdanig. Toch was de gretigheid van haar antwoord Hugo niet ontgaan.

“Dat is niet de enige regel. Als je wilt dat ik stop, dan gebruik je een safeword. Het safeword is ‘control‘. Zodra je dit safeword uitspreekt, stop ik direct met wat ik ook aan het doen ben. Maar je mag dit safeword maar drie keer gebruiken. Na de derde keer stopt onze samenwerking. Je zult dan meteen vertrekken en we zullen elkaar nooit meer treffen.”

Christine keek geïntrigeerd naar Hugo. De verdorven en zwarte geest van deze man zou haar nog veel plezier kunnen leveren. Pijn misschien ook. Maar dan het soort pijn waar ze van hield. Hoe duisterder de nacht, des te helderder de sterren, had iemand haar ooit gezegd.

Onwennig liep Christine door de kamer om zich aan te gaan kleden en te fatsoeneren. Bij elke stap voelde ze de plug in haar kont, het branden van de striemen op haar billen en de gloed van het stukje gember tegen haar gevoelige clitje. En ze vroeg zich af wat de avond zou brengen.

---

‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<< Dit is het tiende deel van de prequel. Alle delen van de prequel lees je >>>hier<<<