Dit verhaal is een het eerste deel van de prequel reeks van ‘De lessen van Vivianne’ Lees alle verhalen van de Lessen van Vivianne >>>hier<<<

---

Ongeduldig wachtte Joshua Van Hooft tot de loopplank op zijn plek lag. Op de kade werd driftig gesjouwd met goederen. Zelfs in een mierenhoop in de duinen van Scheveningen was het niet zo druk. Eindelijk was hij in Londen. Zijn broer Gerard was hier vier jaar geleden een handelsonderneming gestart en dat had hem geen windeieren gelegd. De bedrijvigheid bloeide en Gerard had iemand nodig om de relaties met kopers in Frankrijk en Nederland te onderhouden, om de koffie, tabak en kruiden uit de Oost te verkopen, investeerders te zoeken, fondsen te werven en leningen te geven. Er was inmiddels een ware Nederlandse kolonie ontstaan.

Op de kade stond Mary Brockhold, een rijke erfgename met wie Joshua aanstonds in het huwelijk zou treden. Joshua had in een brief laten weten dat zij hem naar hun estate aan de Theems in Putney zou brengen.

“Meneer Vanhooft?” Mary zakte even door haar knieën en boog haar hoofd lichtjes.

“Mevrouw Brockhold, neem ik aan!”

“Alstublieft, zeg maar Mary.”

“Alleen als u belooft mij Joshua te noemen.”

Mary zwaaide met haar arm, ten teken dat Joshua haar moest volgen naar haar rijtuig. Ze gaf een paar muntstukken aan een kruier en wees naar een tweede rijtuig.

“Voor uw bagage wordt gezorgd”, zei Mary.

Een jongen hield een krant omhoog en riep “De ‘Religious Worship Act’ is aangenomen. Lees er alles over!”

Joshua keek zijn ogen uit. Londen was zo veel moderner dan ’s Gravenhage.

-.-.-

De drie klopjes op de deur waren nauwelijks hoorbaar. Joshua vroeg zich zelfs af of hij het wel goed had gehoord. Voorzichtig opende hij de deur van zijn vertrek. Er stond inderdaad iemand. Eerst zag Joshua alleen het witte kapje, maar toen ze opkeek zag hij het gezicht van de jonge dienstmeid.

“Het spijt me meneer. Dat ik u stoor, bedoel ik. Mevrouw zei me naar u toe te gaan en dat ik er alles aan moest doen om uw verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn naam is Anne.” Joshua naam haar kin tussen duim en wijsvinger en tilde haar hoofd op om haar gezicht goed te kunnen bekijken. Hij draaide haar hoofd een stukje naar links en een stukje naar rechts en humde dat het goed was.

“‘Aangenaam maken’, zei je? En welke diensten kun je verlenen om mijn verblijf aangenaam te maken?”

Anne werd rood. Ze herkende de verborgen vraag. Alle Nederlanders waren zo direct en onbeschaamd!

“Mevrouw zei ‘alles’.”

“Werkelijk?” Gerard was duidelijk geamuseerd. “Nu kun je me nog het beste helpen door me de weg te wijzen in dit doolhof. Waar – in godsnaam – is het diner zo direct?”

-.-.-

“Anne? Ja, ik heb haar ontmoet.” Joshua ging een beetje opzij hangen, zodat een bediende wijn in zijn glas kon schenken.

“En?” De bediende stond nu naast Gerard, maar die verroerde geen centimeter, waardoor de bediende op zijn tenen moest staan om bij het glas te kunnen.

“Nou, ze lijkt me een prima dienstmeid.”

“Mooi”, Gerard klonk aarzelend. “Maar?”

“Geer. Als Anne werkelijk ‘alles‘ moet doen om mijn verblijf hier aangenaam te maken … dan heeft ze nog wel wat te leren.”

Gerard nam een hap van zijn shepherd’s pie en keek zijn broer vragend aan.

“Allereerst de kleding.”

“Wat is er mis met haar kleding?”

“Ze draagt ze.” Joshua keek zijn broer strak aan en wachtte op een reactie. Zou zijn broer de hint begrijpen? Of zou hij in lachen uitbarsten, omdat hij dacht dat Joshua een grap had gemaakt. Gerard leek even na te denken en wenkte toen een van de dienstmeisjes. Hij fluisterde iets in haar oor en ze vertrok. Daarna wende hij zich tot zijn aanstaande en knikte alleen. Mary en Gerard kenden elkaar slechts een jaar maar kennelijk hadden ze aan een klein gebaar reeds voldoende. Ze aten zwijgend verder, tot de deur van de eetzaal openging en het dienstmeisje van zonet terugkwam. Achter haar liep Anne.

Anne zag er angstig uit. Ze vreesde dat ze nu al iets verkeerds had gedaan. Haar ogen schoten van Mary naar Gerard en weer terug.

“Mevrouw?”

“Kleed je uit.” Mary zei het zonder blikken of blozen en ze nam een hap van haar eten. Pas toen ze een slok wijn nam om haar eten mee weg te spoelen, keek ze op naar Anne. “Nou? Waar wacht je op!?” Anne keek naar Joshua en hoopte vurig dat hij in zou grijpen. Maar die schoof zijn stoel achteruit en zakte wat onderuit om de show die Anne zometeen noodgedwongen zou opvoeren goed te kunnen aanschouwen.

Anne wist dat er geen ontkomen aan was. Natuurlijk was het beschamend om je zo ten overstaan van haar werkgevers en hun gast volledig uit te moeten kleden. Maar ze wist ook dat ze deze betrekking nodig had. Van het geld kon ze haar moeder en zusje voeden. En de Vanhooft familie was zeer invloedrijk. Als ze hier ontslagen zou worden, zou ze nergens meer aan het werk komen.

Langzaam begon Anne haar kleding los te maken en uit te trekken. Een van de andere dienstmeisjes nam haar kledingstukken zonder blikken of blozen aan. Iets dat Joshua nogal verbaasde.

“Ook je hoofdkapje”, zei Mary kalm, toen dat het enige kledingstuk nog was dat Anne droeg. “En je haar los.”

Anne liet zich op haar knieën vallen, voor de voeten van Joshua. Die aaide zacht haar lange gitzwarte haren.

“Vanaf nu”, zei Mary, “zul je in de vertrekken van meneer Gerard uitsluitend en volledig naakt zijn en je zult hem bedienen zoals hij het belieft.” Naar Gerard trok ze een gezicht dat ‘zo dat is geregeld’ uitbeeldde.

“Je kunt gaan,” zei Joshua en hij mompelde nog iets als ‘die moet nog veel leren’.

---

‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<< Dit is het eerste deel van de prequel. Alle delen van de prequel lees je >>>hier<<<