De lessen van Vivianne - een verhaal over onderwerping (deel 37): Fox versus

Dit verhaal is een vervolg op ‘De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 36)’.

Het was inmiddels bijna een jaar geleden dat Vivianne voor het laatst op een feestje van Haris Lavon was. Er was veel gebeurd. Hij ontving haar met wijd open armen.

“Ben je alleen?” Lavin keek over de schouders van Vivianne, alsof er achter haar misschien iemand schuil ging die hij in alle commotie over het hoofd had gezien.

“Mariëlle en ik …” Vivianne haalde haar schouders op. Opnieuw opende Lavon zijn armen, ditmaal om Vivianne erin te sluiten. De korte kus op haar voorhoofd voelde als een vaderlijk gebaar van troost. “Maar ik ben niet helemaal alleen, hoor!”

Het gezicht van Vivianne klaarde op, als een zonnestraal die door hevige bewolking brak. Na de breuk met Mariëlle had ze zich op een speciaal ‘projectje’ geworpen.

“Dit”, Vivianne draaide zich naar de deur en knikte, “Dit zijn mijn vosjes! Mag ik je voorstellen aan mijn huisdiertjes?” Vol trots rechtte ze haar rug en als een ware spreekstalmeester – of was het meesteres? – introduceerde ze haar nieuwe protegés. Alle ogen waren gericht op de deur en een klein applausje steeg op, toen een man en een vrouw over de vloer naar Vivianne kropen. Ze hadden een lederen harnas aan, dat louter bestond uit een reeks riempjes. En in hun mond hadden ze een zwarte bal. Zodra de man en de vrouw bij Vivianne waren aangekomen, haakte ze een riem aan hun halsband.

“Down!”, zei Vivianne en ze tikte met de hak van haar linkervoet op de vloer om haar commando kracht bij te zetten. Haar vosjes bogen voorover zodat hun schouders de grond haast raakten en hun kont in de lucht stak. “Kijk dan, hoe schattig!”, kirde Vivianne en ze wees op de kleine vossenstaartjes die uit hun achterste staken.

Vol verwachting keek ze naar haar gastheer. Zijn goedkeuring zou haar voldoening geven. Hij leek geamuseerd, maar toonde niet het enthousiasme waarop ze had gehoopt.

“Ze kunnen ook hele leuke trucjes, hoor! Zien?” Zonder een antwoord af te wachten, knipte ze drie maal snel met haar vingers. De moer liet zich omvallen tot ze op haar rug lag en de rekel stapte over haar heen, zodat zijn kruis precies boven haar gezicht zat. Bijna mechanisch begon de moer aan de ballen van de rekel te likken. Vivianne klapte in haar handen van bezieling.

“Ja, leuk.” Lavon was duidelijk niet onder de indruk en pakte Vivianne bij haar elleboog. “Weet je wat jij nodig hebt? Iets unieks. Dit,” Lavon knikte naar het vossenstel, waarvan de moer zich inmiddels in haar mond liet neuken door de rekel, “dit heb ik al zo vaak gezien.” Vivianne kon haar deceptie niet verbergen. Haar onderlip hing en haar ogen traanden. Had ze hier nou zo veel moeite in gestoken? “Kom”, zei Lavon, “dan laat ik je wat zien.”

Vivianne volgde Lavon trouw de trap op. Nog even keek ze om en zag hoe een groepje mensen zich hadden verzameld om haar vosjes. ‘Die waren tenminste wel geamuseerd’. Wat kon er in godsnaam leuker zijn dan twee slaven die zich voordeden als huisdier en die op commando al je seksuele wensen vervullen?

Boven hield Lavon even stil bij een van de deuren. Met de deurknop in zijn hand, keek hij Vivianne aan. Zijn blik was streng, of misschien eerder gedecideerd. “Vergeet je huisdiertjes. Dat is leuk om mee te spelen. Waar je echt iets aan bij kunt dragen, ook binnen Du Commande, maar zeker ook in jouw functie als kamerlid, is dit …” De deur zwaaide voor Vivianne open en Lavon gebaarde dat zij als eerste naar binnen mocht.

Op het eerste gezicht was er in die ruimte ‘gewoon’ een enorme orgie aan de gang. Vivianne was ontgoocheld. Was dit nou zo spectaculair? Lavon gebaarde Vivianne om te gaan zitten in een van de stoelen.

“Welkom in deze pansexual orgy“, fluisterde hij. “Kijk”, hij gebaarde naar de kluwen mensen, die zich in allerlei bochten wrong. “Die links, dat is Gemma. Zij is een male-to-female trans.” Nu zag ze het pas. De persoon waar Lavon op doelde had prachtige borsten, maar ook een indrukwekkende penis. “En daarnaast, met die baard, dat is Felix. Hij is een panseksuele non-binary man. De persoon die hem pijpt is Bryan, een female-to-male trans.” Nu pas vielen de rode littekens op, die over zijn borst liepen.

Vivianne keek haar ogen uit. Natuurlijk was ze open-minded en natuurlijk was ze voor genderneutraliteit, feminisme en inclusiviteit. Maar het was voor het eerst dat ze een stuk of negen mensen zag die geen van allen voldeden aan de standaard hetero-normatieve beelden die haar van kinds af met de paplepel waren ingegoten. Deze mensen waren queer, trans, bi, gay, en van alle genders die je kon bedenken. En bovenal was het een kleurrijk gezelschap, vol tatoeages, gekleurde haren, perfecte imperfecties. Het waren de contrastereotypes van wat zich beneden afspeelde. Daar zag je vooral ‘mooie’ mensen. Mensen die voldeden aan het ideaalplaatje; slank, jong, cis-man en cis-vrouw. OK, er waren wel biseksuele uitspattingen, maar dit …

“Jouw opdracht, lieve Vivianne, zal worden om er voor te zorgen dat deze mooie mensen net zo geaccepteerd worden in Du Commande en in de maatschappij, als jouw vosjes.” De paar seconden die Lavon diep in de ogen van Vivianne keek, leken minuten te duren. Hij duldde geen tegenspraak, maar liet het vooral als een uitdaging klinken. Toen stond Lavon op, klapte hard in zijn handen en zei:

“Mensen, mag ik jullie voorstellen aan jullie patroness Vivianne.” Daarna wendde hij zich tot Vivianne en fluisterde: “Kleed je uit en meng je in de groep…”