Dit verhaal is een vervolg op ‘De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 22)’.
Het navigatiesysteem gaf aan dat ze hier het bos in moesten slaan. Het was niet echt een weg, maar meer een soort pad. Stapvoets en met groot licht aan, hobbelde de auto door de diepe kuilen in het zand. Nog 350 meter, volgens de navigatie.
Zwijgend zaten Vivianne en Mariëlle naast elkaar. Het was een paar minuten voor 10. Hoe goed ze ook keken, buiten was er slechts een grote duisternis. Pas toen ze volgens de navigatie op de plaats van bestemming waren, zagen ze uit het niets een pand opdoemen. Het was omgeven door bomen en zag er verlaten uit. Vivianne manoeuvreerde haar auto langzaam over het zandpad langs het pand. Er stond geen enkele andere auto geparkeerd en er leek ook nergens licht te branden. Vreemd.
“Daar.” Mariëlle zag een deur. Het dichtslaan van de portieren doorbrak de stilte in het bos. Ze waren mooi op tijd, maar het leek of ze in de maling waren genomen. Het zag er verlaten uit.
“Godverdomme.” Vivianne zag haar plannen om de top van Du Commande te ontmaskeren in rook opgaan. Maar juist toen ze wilde voorstellen om weer in te stappen en terug te rijden, ging de deur open en kwam er een man in een soort 18e eeuws kostuum – compleet met pruik – naar buiten.
“Excellentie? U wordt verwacht. Mag ik uw autosleutels?” Vivianne keek de man in zijn merkwaardige uitdossing vragend aan. “Valet parking”, legde hij uit en hij gebaarde dat ze naar binnen moesten komen. Morrend gaf Vivianne haar sleutelbos af.
Ze betraden een grote hal met een stuk of 10 deuren. Naast elke deur stond een lakei met exact hetzelfde kostuum als de man die zojuist de auto was gaan parkeren. Alle deuren waren genummerd. De lakei bij deur nummer 7 wenkte hen en opende zijn deur. Vivianne pakte de hand van Mariëlle en rechtte haar rug. Ze was doodsbang – en aan het klamme handje van Mariëlle te voelen was ze niet de enige – maar ze wilde niets laten blijken.
Deur nummer 7 gaf toegang tot een soort boudoir. Er stond een antieke kaptafel en op een bankje lagen twee dozen. Op de ene stond in gouden letters de naam ‘Vivianne‘ geëmbost. Er zat een zwarte jurk, een wit masker en een paar schoenen met stiletto hakken in. Op de andere doos stond ‘serf‘. Er zaten ook een paar schoenen met hoge hakken in, een slipje en BH-tje van zwart kant, een rubberen masker met een spiegel voor het gezicht, een metalen buttplug met een kristal en een bordje dat aan een ketting hing. Op een kaartje stond: ‘draag dit, doch slechts dit‘.
Vivianne en Mariëlle begonnen zich zwijgend om te kleden. Wat zou de bedoeling zijn? Wat stond hen te wachten? Zouden ze dan eindelijk te weten komen wie er aan het hoofd stond van de Nederlandse tak van het geheime genootschap? Maar ook: hoe wisten ze in godsnaam de juiste kleding en schoenmaat?
“Heej, kijk.” Mariëlle had het gordijn wat opzij geschoven. Er zat een groot raam achter verscholen dat uitkeek op een enorme binnenruimte. Die ruimte was een verdieping lager, waardoor ze een volledig overzicht hadden van wat zich daar afspeelde. Ze keken hun ogen uit. De ruimte was luxe ingericht. Er lagen kleden op de grond en overal waren zitjes. Er stond een vleugel en als Vivianne zich niet vergistte dan was het mevrouw Jovanka zelf die er op zat te spelen. Ze droeg ook een wit masker, maar Vivianne herkende haar aan haar houding en haar haren. Een groep mensen was gekleed in avondkleding, terwijl een andere groep in fetisj kleding rondliep.
“Oh kijk.” Mariëlle deed haar masker op. “Ik kan hier gewoon doorheen kijken!” Haar stem klonk en beetje belachelijk, alsof ze een duikbril droeg. Vivianne lachte. Als ze voor haar vriendin stond, dan leek het of haar gezicht op het lijf van Mariëlle zat. Wie bedenkt zoiets?
“Wat moet ik hier mee?” Mariëlle deed het bordje om haar nek. Ze keken opnieuw door het raam en pas toen viel het hen op dat alle personen die in fetisj kleding rondliepen, zo’n bordje om hadden. Er stonden teksten op als ‘FUCK’, ‘EAT ME’, ‘SPANK’, ‘TOUCH’, ‘SERVE’. Vivianne draaide het bordje, zodat het op de rug van Mariëlle hing. Met het meegeleverde krijtje schreef ze ‘TRY ME’.
“Wat schrijf je?”
“Dat is een verrassing, lief.” Vivianne zag zichzelf glimlachen in het masker en kneep zacht in de tepel van Mariëlle. “Probeer te genieten.”
Samen keken ze nog even door het raam. Ze zagen hoe een man een van de fetisj meisjes vasthield. Ze doeg het bordje ‘EAT ME’. Zijn partner – tenminste, dat namen ze maar aan op basis van de kleding – zat op haar knieën met het hoofd tussen de benen van het fetisj meisje. Naast de piano was een fetisj meisje komen staan met een soort lampenkap over haar hoofd. Ze droeg een enorme strap-on dildo die fier omhoog stond. Verderop zaten twee mannen met elkaar te praten, terwijl ze oraal werden bediend door schaars geklede vrouwen. Een vrouw zat op schoot van een van de mannen in pak. Ze had haar jurk omhoog geschoven en liet zich likken door een donkere jongen, Hij droeg een masker met twee grote honden-oren en van achter had hij een butt plug in waar een enorme staar aan was verbonden. Overal waar ze keken gebeurde wel wat.
“Excellentie?” Er werd op de deur geklopt.
“Ben je zo ver?” Mariëlle knikte. Ze wilde Vivianne zoenen, maar door het masker ging dat niet. “Onthou goed waarvoor we hier zijn. Doe niets wat onze missie kan schaden.” Opnieuw knikte Mariëlle; nu kort en snel.
De deur ging open en de lakei stak zijn hoofd om de hoek.
“Het is tijd.” Het is altijd tijd.
‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.
- De allergeilste filmpjes: strap-on - 4 oktober 2024
- Erotische kunst van Loïc Dubigeon - 4 oktober 2024
- Himitsu no Madōsho Onahole (Secret Spellbook) – review - 1 oktober 2024
You might also like
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 24): De deal
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 25): De parkeerplaats
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (Deel 10: Het doosje)
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 13): Bas
De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 20): Steven