Dit verhaal is een vervolg op ‘De lessen van Vivianne – een verhaal over onderwerping (deel 15)’.

 

De billen van Vivianne voelden nog steeds pijnlijk aan van de klappen die ze vanmiddag met de riem had gekregen. Toch was ze vastberaden. Ze was al zo ver gekomen, dus nu wilde ze ook bereiken waarvoor ze was gekomen: toegelaten worden tot de geheimzinnige orde ‘Du Commande du Deuxième Cercle’.

Voor de tweede keer vandaag klopte ze aan bij de deur van Catherine. Dit keer was ze alleen gekomen, zoals het haar was verteld. Nu werd de deur echter open gedaan door een man in een pak waar je aan zag dat het niet van de eerste de beste winkel kwam. Gedestingeerd, zou haar moeder het genoemd hebben. Zonder te spreken, liet hij Vivianne binnen. Het was het type man dat je omringt met prachtige dames zag in reclames van dure parfums.

Vanmiddag had ze in het midden van de kamer op een Perzisch tapijt gestaan om dertig zweepslagen te ontvangen. Nu stond daar een gedekte tafel. Aan de tafel zat al een vrouw. Ze had lang blond haar en haar ogen waren bedekt door een zwarte doek. Vivianne kon zien dat ze naakt was, op een paar hooggehakte schoenen na. Het was verrassend om zo verwelkomd te worden, na het pak slaag dat ze vanmiddag had gekregen. Het kon haast niet waar zijn dat ze nu zo maar uitgenodigd was voor een chique diner.

Met twee vingers gebaarde de man dat ze zich uit moest kleden. Geduldig wachtte hij tot Vivianne haar jurkje en slipje uit had gedaan en alleen nog haar pumps droeg. Daarna nam hij haar hand en begeleide haar naar de tafel. Zoals het een echte heer betaamd, trok hij de stoel naar achter, zodat Vivianne plaats kon nemen. Maar op het moment dat de stoel onder de tafel uit schoof, werd haar argwaan al bevestigd. Want op de stoel was een enorme kunstpenis bevestigd, die glom van de olie. Geschrokken keek Vivianne ombeurten naar de man en de andere vrouw, maar die bleven onbewogen. Dit was niet het moment om te twijfelen. Vastbesloten nam Vivianne plaats voor de stoel en terwijl de man die stoel galant en langzaam aanschoof, liet Vivianne de enorme kunstpenis in zich schuiven alsof het de normaalste zaak van de wereld was. De olie vergemakkelijkte de penetratie, maar Vivianne wist zeker dat ze nog nooit zo’n dikke dildo in zich had gehad. Ze zuchtte zo zacht mogelijk, om de stilte niet te verbreken, maar de glimlach op de mond van de andere vrouw verried dat het toch hoorbaar was geweest.

Nadat de man ook plaats had genomen aan de tafel, gebaarde hij Vivianne om de menukaart te openen. In plaats van heerlijke voor-, hoofd- en nagerechten, bevatte het boekje echter een aantal regels:

1. Doe wat je gezegd wordt, maar alleen wat je gezegd wordt.
2. Hou je handen te allen tijde op de tafel.
3. Het safeword is ‘control’. Als je het safeword gebruikt, zullen alle activiteiten stoppen. Je zult dan vandaag nog het pand moeten verlaten en de inauguratie zal voor jou eindigen.
4. Het is niet toegestaan om zonder toestemming klaar te komen.
5. Spreek alleen als je iets gevraagd wordt, of als je je safeword wil gebruiken (zie 3).
6. Wees altijd beleefd.
7. Het niet naleven van deze regels kan leiden tot beëindiging van de inauguratie.

“Duidelijk?” Het was de eerste keer dat de man sprak. Zijn stem klonk warm. Zelfs door slechts dit ene woord, werd het duidelijk dat dit een welbespraakte man was van goede komaf. Vivianne knikte slechts.

“Is het duidelijk?” Door het verheffen van zijn stem, was het voor Vivianne helder dat ze geacht werd antwoord te geven.

“Ja, meneer.” Opnieuw glimlachte haar tafelgenote. Met een theatrale zwaai, pakte de man zijn servet van de tafel en legde die op zijn schoot. Dat servet had een soort iPad afgedekt, die nu pas zichtbaar werd. Vrijwel even geforceerd stak de man zijn wijsvinger uit, die hij traag richting de tablet liet gaan. Pas op het laatste moment versnelde de vinger om tegen het schermpje te tikken en precies op dat moment slaakte de andere vrouw een kort gilletje. Als Vivianne zich niet vergiste, hoorde ze nu een zwak gezoem, dat daarvoor niet te horen was geweest. Nu wende de man zich tot Vivianne en opnieuw tikte hij op zijn scherm. Vrijwel direct begon de dikke staaf in haar zacht te trillen en onbedoeld kwam er een diepe grom uit haar keel.

Vivianne kon het niet helpen. Deze hele omgeving, de nog beurse billen, en nu de diepe vibraties in haar maakten haar week. Het kon haar plotseling niet meer schelen dat ze naakt de tafel deelde met twee volslagen onbekende mensen. Ze vergat het voorval met de man die mogelijk haar vader was geweest en ze dacht niet meer aan haar ex die wellicht vermoord was in Amsterdam. Op dit moment borrelde de lust in haar op met een snelheid die bijna beschamend was. Haar lichaam begon onwillekeurig te schokken van de opwindende trillingen en haar ogen draaide onopzettelijk weg. Ze had niet eens gemerkt dat de man nu tussen haar en de andere vrouw in was komen staan en zijn reeds half harde penis uit zijn broek had bevrijd.

“Zeg me, wat zou je hiermee willen doen, Vivianne? Spreek.” Vivianne was perplex en onthutst. Door de trillende staaf in haar kon ze slechts nog stamelen.

“Uh, likken. Ik zou hem willen likken, meneer.” De man bracht zijn gezwollen eikel tot op enkele centimeters van de mond van Vivianne, die vrijwel automatisch haar tong uitstak om haar uitgesproken wens ten uitvoer te brengen. Maar nog voor haar tong de eikel had geraakt, trok de man zich terug en ontving ze een tik in haar gezicht van zijn vlakke hand.

“Had ik gezegd dat je me mocht likken?” Vivianne schrok van de plotselinge uithaal.

“Nee. Nee, meneer.” De man trok nu de blinddoek van het gezicht van de andere vrouw en dwong haar, met zijn hand om haar keel, om plaats te nemen op haar knieën, vlak naast Vivianne.

“Bedoel je zo?” Vlak voor het gezicht van Vivianne begon de man zijn dikke geslacht langs de mond en uitgestoken tong van de andere vrouw te halen. Het voelde alsof ze in een snoepwinkel stond, maar nergens aan mocht komen, terwijl de andere kinderen hun mond volpropten met al het lekkers. Ze herinnerde zich de regels, dus ze hield haar handen netjes op de tafel en aanschouwde de kwellende voorstelling, tot de man zijn penis uit de mond van de vrouw haalde en weer voor het gezicht van Vivianne hield.

“Spuug erop!” Even was Vivianne opnieuw uit het veld geslagen. Spugen? Haar ouders hadden haar altijd verteld dat het onbeschoft was om te spugen. De regels waren echter duidelijk, dus Vivianne verzamelde het kleine beetje speeksel dat ze in haar mond had en spuugde dat zo hard mogelijk tegen de eikel van de man. Opnieuw kreeg ze een tik tegen haar gezicht.

“Noem je dat spugen?”, en hij greep de vrouw bij de keel. Zonder terughoudendheid rochelde die een keer en spuugde een dikke witte slijmklodder op zijn harde geslacht.

“Zo ja!”, lachte die om vervolgens zijn stijve diep in de mond van de vrouw te steken, tot die bijna begon te kokhalzen.

“Zou je mijn pik niet liever in je hebben, in plaats van die dildo?” En om te voorkomen dat ze de dildo wellicht zou vergeten, tikte hij op de tablet waardoor de intensiteit van de trillingen werd verhoogd. Vivianne kon alleen dierlijk grommen. Even hoopte ze dat ze op mocht staan, zodat ze door hem genomen kon worden. Maar in plaats daarvan wrong hij de andere vrouw voorover over de tafel, waardoor haar openingen zich op slechts enkele centimeters voor haar gezicht ontsloten.

“Spuug. Vooruit, spuug!” Vivianne schraapte haar keel en spuugde al wat ze had tegen de toch al natte vagina voor zich.

“Nee, nee, nee!”, het maakte de man kennelijk boos. Zijn vingers grepen haar kaken en dwongen zodoende haar mond zich te openen. Met kracht spuugde hij nu in Viviannes mond.

“Daar! Zo doe je dat! Nu jij.” Vivianne werd vervuld met een gevoel van schaamte en vernedering. Om te voorkomen dat ze opnieuw een klap in haar gezicht zou krijgen, spuugde ze zo veel en zo hard ze kon.

“Zo ja, zo hoort dat”, grinnikte hij en wederom verhoogde hij de intensiteit van de vibraties. Op slechts luttele centimeter van haar gezicht, zag ze hoe hij zijn eikel door de klodder met speeksel haalde en dat gebruikte als glijmiddel om de andere vrouw te penetreren. Vivianne wilde niets liever dan actief deelnemen, maar haar was slechts het lot van toeschouwer toebedeeld. Het verwarde haar. Aan de ene kant probeerde ze zo rustig mogelijk te blijven zitten met de handen op tafel, maar aan de andere kant werd ze ongelofelijk geprikkeld door het tafereel en de trillingen in haar. Het was verschrikkelijk lastig om zich te concentreren, want ze herinnerde zich ook dat een van de regels was dat ze niet zonder toestemming mocht klaarkomen. En het was ook niet toegestaan om uit zichzelf te vragen om toestemming. Het was een kwelling.

Het duurde niet lang – misschien een paar minuutjes – voordat hij schokkend zijn lading in de andere vrouw schoot. De hoop dat het nu de beurt van Vivianne zou zijn, vervloog snel toen de man met een tik op de iPad de vibraties stopzette, zijn broek dichtknoopte en voor haar op de tafel ging zitten. Met twee vingers onder haar kin tilde hij haar hoofd een beetje op.

“Je hebt goed gehoorzaamd, Vivianne. Ik zal een goed woordje voor je doen. Morgen is het de laatste dag. Dan zullen alle soumises die zullen worden toegelaten samen met hun propriétaires dineren. Als je wordt toegelaten, zal ik je nieuwe eigenaar worden, hoewel ik de term oefenmeester prefereer.”

Duizend vragen gingen door het toch al verwarde hoofd van Vivianne. Oefenmeester? Nieuwe eigenaar? Wat nou ‘eigenaar’? En mevrouw Jovanka dan? Maar de man glimlachte alleen en stak zijn hand uit.

“Michael. Michael Gimbrère. Aangenaam.”

 

 

‘De Lessen van Vivianne’ is een reeks verhalen. Lees alle verhalen >>>hier<<<.