De ladder

Anders dan algemeen wordt aangenomen, kun je niet succesvol zijn door louter hard werken. Geloof me, bij dit accountantskantoor is daar meer voor nodig. Jaarlijks nemen wij tientallen schoolverlaters aan. Allen succesvolle jongens en meisjes die hun universitaire opleiding meer dan succesvol hebben afgerond. Slechts een klein deel daarvan is na een aantal jaar nog in dienst bij dit prestigieuze kantoor. Waren die uitvallers dan niet intelligent? Werkten zij niet meer dan 60 uur? Of maakten zij simpelweg verkeerde keuzes op hun carrièrepad?

Neem nu Winston. Hij is vorige maand begonnen als associate, nadat ik hem persoonlijk had geselecteerd uit enkele tientallen sollicitanten. Winston had een uitstekende cijferlijst en kon direct bij ons aan de slag in mijn assurancepraktijk. Vandaag had ik een bijzondere positie voor hem in gedachten. Tijdens mijn maandelijkse video-conference met ons Amerikaanse hoofdkantoor kon ik wel wat hulp gebruiken, zo had ik hem verteld. Vanwege het tijdsverschil zou de vergadering pas om 19:30 uur beginnen. Ruim op tijd kondigde Winston zich met een voorzichtige klopje op mijn deur aan. Mijn assistente was al naar huis en daarom liet ik hem persoonlijk binnen, niet in de laatste plaats omdat ik er zeker van wilde zijn dat de deur achter hem op slot zou gaan. Tijdens zo’n belangrijke videoconference wil je tenslotte niet gestoord worden. Hij was keurig in het pak gestoken en hield een schrijfblokje in zijn linkerhand, zodat hij mij met rechts een ferme handdruk kon geven.
“Kleed je maar helemaal uit”, zei ik terwijl ik zijn hand nog even vasthield om de verbazing in zijn ogen te lezen. Nog voor hij begon te stamelen, wees ik op een stoel.
“Leg je kleren daar maar neer.”

Ik weet als geen ander dat ik dit soort nieuwkomers kan intimideren door de combinatie van houding, gedrag, kleding en status. Daarom liep ik traag naar mijn luxe leren bureaustoel en zorgde ervoor dat zijn aandacht werd gegrepen door mijn wiegende kont.
“Je weet dat iedere associate hier onderaan moet beginnen,” betoogde ik, terwijl ik mijn hoge hakken uit schopte. “Daarom wil ik dat je naakt onder mijn bureau plaatsneemt en mijn voeten kust.”
Winston keek me vol verbazing aan. Maar bij wie kon hij klagen? Bij zijn directe leidinggevende, die zijn positie had te danken aan een nacht in een hotel, waarbij hij vastgebonden en met mijn slipje in zijn mond zich door mij heeft laten berijden? Of bij het hoofd van de ethische commissie, die mijn jarretels en kousen droeg toen ik hem met een voorbinddildo in zijn reet neukte? Winston was verstandig en deed wat ik hem opdroeg. Deze jongen zou het best nog eens ver kunnen schoppen.

De vergadering begon met de cijfers van het afgelopen kwartaal. Er waren tien belangrijke punten te bespreken en bij elk punt stak ik een andere teen in de mond van Winston, die zich strategisch onder mijn bureau en uit het zicht van de webcam bevond. Daarna volgde de bespreking van de business case voor een nieuwe propositie. Ik gebaarde Winston dat hij zijn mond nu naar wat hogere regionen moest laten begeven en duwde zijn hoofd tussen mijn dijen. Voor de collega’s aan de andere zijde van de oceaan was alleen mijn heen en weer geschuif zichtbaar, omdat ik buiten hun zicht mijn rokje omhoog schoof. Het was duidelijk merkbaar dat Winston onervaren was in deze positie. Zijn mond en tong hadden navigatie-aanwijzingen nodig, maar omdat ik aan het woord was over de ‘benefits and concerns’ van het voorstel, kon ik alleen door het kantelen van mijn bekken zijn doel zo goed mogelijk proberen te positioneren. Iets wat Winston totaal verkeerd begreep, want ik voelde nu zijn tong mijn aarsje binnendringen.

Zijn gestuntel had niettemin wel de juiste uitwerking. Mijn verlangen groeide en zodra het mogelijk was, drukt ik op de ‘mute-knop’ om hem toe te bijten dat hij op mijn clit moest knabbelen. Ook hier leek Winston niet erg bedreven in. Ik wenste dat ik zijn gezicht kon berijden tot ik klaarkwam, maar dat zou moeten wachten. Na de rondvraag en de sluiting, zou ik dat jonge fitte lichaam gebruiken waar ik het voor had aangenomen. Want voor zijn bestwil, zou er die avond geneukt worden.

Ik schreef dit verhaal als inzending voor de zevende ronde van de EWA Nederland Schrijfmarathon 2015. De opdracht was:

“Schrijf een verhaal over een ongepaste / verboden / stiekeme kantoorromance.

Maximaal aantal woorden: 700″

Seks op de werkplek is voor veel mensen een fantasie en voor misschien wel even zo veel mensen iets dat ze ook in het echt weleens hebben meegemaakt. Ik heb er in ieder geval vaker over geschreven. Bijvoorbeeld in dit verhaal en op het vervolg daarop.

Dit was dus mijn inzending voor de schrijfmarathon, waarmee ik nipt door was naar ronde acht.

Like?

[#0 / Avg 0]