Het onderstaande verhaal is ingezonden als gastblog voor NBRplaza’s Eroticafest #71: De garage. Wil je ook een gastblog plaatsen, neem dan contact met ons op.

---

Onbewust vertraag ik mijn pas. Het binnentreden van de garage wil ik zo lang mogelijk uitstellen. Mijn gedachten gaan terug naar vanochtend toen we de bijna onvermijdelijke ruzie kregen.

‘Ik heb al gezegd dat ik de auto ophaal. Maar waarom wil jij de auto niet wegbrengen? Je kunt dit toch gewoon doen op weg naar je werk. Doe niet zo moeilijk.’ Ik zie dat Paul zich probeert in te houden, maar aan de aders bij zijn slapen zie ik dat het niet lang duurt, voordat hij zijn stem gaat verheffen. Ik zucht. Moet ik mijn echtgenoot nu nogmaals zeggen dat ik het vreselijk vind om al die quasi-leuke vrouwonvriendelijke grappen aan te horen. En dat het gegluur naar mijn borsten en de posters die er hangen van zeer schaars geklede dames in allerlei wulpse posities mij een meer dan onbehaaglijk gevoel geven.

‘Ik heb de afspraak zelfs bij een andere garage gemaakt, omdat ‘mevrouw’ zich boven die monteurs waant.’ Zijn stem galmt nu door de keuken. ‘Je kijkt maar wat je doet, maar ik ga het niet doen. Ik heb zo meteen een afspraak.’ Met een klap gooit hij de deur achter zich dicht.

De bekende geur van olie dringt zich in mijn neusgaten. Ik richt mijn blik op de vloer en knoop mijn jas nog wat strakker dicht. Mijn jurk is zakelijk, maar toont wel duidelijk de contouren van mijn lichaam en die zijn wel het laatste wat ik wil laten zien op deze plek.

‘Ik kom er zo aan. Ben hier nog een paar minuten bezig.’ De stem komt van onder een auto vandaan. Het enige wat ik zie zijn een paar overduidelijk gespierde benen gestoken in een jeans met scheuren en vol met smeervlekken met daaronder sneakers die ooit wit lijken te zijn geweest. Voorzichtig kijk ik om me heen. Een brug, een gereedschapstrolley, een klein kantoortje. In bijna alles een doorsnee garage. Alleen in plaats van de posters, ingelijste foto’s van allerlei exotische bestemmingen met op één daarvan een jonge man met een warrige bos blond haar met ontbloot bovenlijf in een afgeknipte jeans.

‘Bevalt het je wat je ziet?’

Geschrokken kijk ik achterom. Met een katoenen blouse en smerige handen is het toch nog steeds onmiskenbaar de man van de foto. Ik voel me betrapt. Weet deze man hoe lang ik naar dit lichaam op de foto’s heb gestaard?

‘Jazeker. Ik houd van mooie dingen.’ Ik heb geen idee of hij doorheeft dat ik niet zijn foto’s bedoel.

‘Daar houd ik ook van.’ Licht spottend kijkt hij me aan. Mijn tepels verraden me. Deze man windt me op, op een manier zoals lang niet is gebeurd. ‘Ga als je wilt maar even in mijn kantoor zitten. Als het mee zit, heb ik je auto over een uurtje klaar.’

Al moet ik drie uur wachten. Alleen het kijken naar deze man maakt dat al de moeite waard. Voorzichtig hang ik mijn jas over de doorgezakte bureaustoel aan het metalen bureau. Op het tafeltje bij de kleine leren tweezitsbank liggen niet de verwachte bladen uit de leesportefeuille, maar een aantal National Geographic-tijdschriften. De ordnerkast maakt dat er bijna geen ruimte meer over is. Ook hier aan de muren weer foto’s, maar ditmaal met een surfende man, zwemmende man en duikende man. Dé man. Zacht klinkt muziek van Skyradio op de achtergrond.

De bank zit onverwacht heerlijk. Met het kijken naar de gespierde zonverbrande persoon op de foto’s is het onmogelijk mijn opwinding een halt toe te roepen. Door een snelle blik uit het raam zie ik dat hij met zijn rug naar me toe aan het sleutelen is, Langzaam zak ik wat onderuit op de bank en kneed met mijn hand door de dunne stof van mijn jurk zachtjes één van mijn borsten. Mijn lichaam reageert. Ik voel hoe mijn sap door mijn stringetje dringt. Weer kijk ik even naar buiten. Daar is nog niets veranderd. Mijn jurk kruipt omhoog nu mijn andere hand als vanzelf naar mijn kutje gaat. Ik ben blij dat ik vanochtend heb gekozen voor stay-ups in plaats van panty’s. Met mijn vinger duw ik het minuscule stukje stof dat mijn kutje bedekt wat opzij, waarna ik deze gemakkelijk naar binnen breng. Steeds sneller en harder ga ik op en neer. Al mijn voorzichtigheid laat ik varen. Het lukt niet om niet nog verder onderuit op de bank te gaan liggen en mijn ogen sluiten zich. Mijn vinger raakt het hele kleine knopje dat nu zo gevoelig is dat mijn hoogtepunt niet kan uitblijven. Zo goed als ik kan probeer ik mijn geluid te onderdrukken als mijn
lichaam zich samentrekt.

‘Je vermaakt je wel, zie ik.’ In de deuropening staat de reden van mijn opwinding met weer die spottende blik, waarbij zijn glimlach verraadt dat dit schouwspel hem zeker ook niet onberoerd heeft gelaten. Geschrokken kijk ik hem aan. Mijn jurk die inmiddels niet verder reikt dan mijn middel en mijn stringetje dat maar één van mijn lipjes bedekt, biedt geen ruimte voor een andere interpretatie.

‘Ik was eigenlijk even toe aan een pauze, maar moet zeggen dat ik dit beter vind dan een kop koffie.’ Zijn ogen kijken nu ongegeneerd naar mijn kutje. ‘Misschien kunnen we samen even pauze houden.’

Hij wacht mijn antwoord niet af en met twee snelle stappen staat hij voor me. Behendig trekt hij mijn benen over zijn schouders als hij op zijn knieën voor me gaat zitten. Denken lukt niet meer en ik geef me over aan zijn tong. Zijn tong die met lange halen steeds weer tussen mijn lipjes gaat. De kleine kreukels in het leer geven niet genoeg houvast om me vast te klemmen en mijn vingers klauwen zich, door het katoen heen, in een paar strakke schouderbladen. Als ik denk dat ik het niet meer houdt, stopt hij even. Blauwe ogen kijken me nu voor het eerst echt aan en zoeken bevestiging om door te gaan. Knikken is niet nodig. Snel duw ik zijn hoofd weer naar beneden, waarbij hij nu ook met twee vingers heel diep in mijn kutje gaat. Deze ervaring is zó intens. Met mijn bovenbenen druk ik zijn hals bijna samen als ik al
schreeuwend al mijn sap uit mijn kutje laat stromen.

‘Hier, pak dit maar.’ Hij pakt een keukenrol die op het bureau staat en blijft omgedraaid staan, zodat ik de kans heb om me weer enigszins toonbaar te maken. Ik kuch zachtjes ten teken dat deze man, wiens naam ik nog niet eens weet en bij wie ik me zo heb laten gaan zich weer kan omdraaien.

‘Ik moet weer verder met je auto.’ Geen enkel woord over hetgeen zojuist is gebeurd.’

‘Ik laat de auto vanavond wel ophalen. Ik moet nu echt naar mijn werk.’ Ik wil weg hier. Hoe moet ik in hemelsnaam mijn echtgenoot onder ogen komen?

‘Geen probleem. Tot ziens.’ Hij glimlacht heel even naar me en richt zich dan weer op de auto. Bij het dicht trekken van de deur hoor ik hem nog zeggen: ‘Indien er onverhoopt toch nog problemen zijn met je auto, kom gerust terug.’

Het kwartiertje lopen naar mijn werk heb ik hard nodig om tot rust te komen. Als ik op het schermpje van mijn trillende telefoon de naam ‘Paul’ zie verschijnen, druk ik hem weg. Maar na drie keer bellen, kan ik niet anders dan opnemen.

‘Hoe ging het in de garage, schat?’

Ik zucht, probeer naar woorden te zoeken. Houd ik dit geheim? Ik wil deze confrontatie sowieso niet aan de telefoon. Hij wacht mijn reactie niet af. Zijn stem is zacht. ‘Robin vertelde me dat je een
heerlijk kutje hebt.’ Mijn adem stokt. Wat is dit?

‘Dit is toch wat je altijd wilde in je fantasie? Seks op een onverwachte plek met een knappe onbekende man. Het was niet zo gemakkelijk te regelen, zeker toen jij vanochtend nog zo moeilijk deed.’
In één keer is het duidelijk wat mijn echtgenoot heeft gedaan. Mijn stem is schor.

‘Ik denk dat ik de auto vanavond zelf maar weer ga ophalen.’

---