De exorcist

Met een crucifix voor zich uit, opende Gregory Izim de deur.

“Maak plaats, Azazel!”, zei hij in zijn meest krachtige stem. De kamer was fel verlicht en zag er uit als elke slaapkamer van een jong volwassen vrouw. Een bed, een nachtkastje, een kaptafel en een spiegel. Op de rand van het bed zat een vrouw in een nachtjapon. Haar haren waren onverzorgd en ze keer naar de grond. Gregory liet zijn opgeheven arm zakken. Dus deze vrouw was bezeten door de duivel?

“Ben jij Lucy Veer?” Zonder op te kijken stond de vrouw abrupt op en wierp zich op de grond. Ze klampte wanhopig Gregory’s benen vast.

“Help me”, piepte ze. “Help me, alsjeblieft!”

Gregory streelde haar haren om haar gerust te stellen. Uit zijn binnenzak haalde hij een flesje wijwater en druppelde er wat van op haar haren. Meteen begon er rook op te stijgen uit de haren van de vrouw. Een schoeilucht drong diep in de neus van Gregory. Hij moest toegeven dat er angst in hem opkwam. De spanning werd voelbaar. Je wist gewoon dat er iets ging komen.

En toch schrok Gregory toen plots het licht uitviel en er vreemde keelgeluiden uit alle hoeken van de kamer kwamen. “teer njim ni daaz ej liw ki”, klonk het. En op de achtergrond fluisterden kinderstemmetje het getal ‘666’ in en traag mantra.

“Belial, ga heen!”, schreeuwde Gregory. Zijn stem was vol angst en sloeg een paar keer over. Het licht begon stroboscopisch te flitsen en Gregory kon zien hoe de vrouw onaards snel door de ruimte bewoog. “Belial!”, probeerde hij waarschuwend.

De kinderstemmen werden nu overstemd door harde metal muziek die achterstevoren werd afgedraaid. Gregory voelde een duw in zijn rug en viel op de grond. Tranen schoten in zijn ogen. Naarstig zocht hij naar de crucifix die hij door zijn val was kwijtgeraakt. Op de tast kroop Gregory over de vloer, tot hij aan zijn broekspijpen werd getrokken. Angstvallig probeerde hij zich nog vast te klampen aan de poten van het bed. Maar de demoon was sterk. Voor hij het wist was zijn broek uit.

“jim nav si sraa ej”, klonkt het dreigend.

Gregory probeerde overeind te komen. Hij was volledig buiten adem. Opnieuw voelde hij een duw in zijn rug en hij viel voorover op het bed. Met kracht werden zijn benen uit elkaar geschopt. Iets nats gleed tussen zijn billen.

“Nee, nee, Mefisto, nee!”, gilde Gregory. Maar een brandende pijn maakte zich van hem meester toen een harde fallus hem penetreerde. Lucy sloeg haar arm om hem heen en trok aan zijn pik – die tegen wil en dank harder was dan hij had durven toegeven – tot zijn zaad lafjes over het sprei sijpelde.

Toen ging het licht weer aan.

“Je tijd zit er op.”

“Dank je wel Olga”, zei Daan. “twee vijftig?”

“Twee vijftig”, antwoorde Olga. “En volgende week?”

“Kun je iets doen met een ontvoering door een buitenaards wezen? Iets met tentakels?”

“Dat vereist wel wat props en voorbereiding. Driehonderd.”

“Driehonderd is goed. Tot volgende week.”

Lees hier alle inzendingen: