Het is niet dat ik bang ben om dood te gaan. Geloof me. Ik ben alleen bang voor spijt. Voor berouw, wroeging, of zelfverwijt.
Ik heb de hele wereld afgevaren. Er zijn slechts weinig havens die nog geheimen voor me kennen. Basra, Shenzhen, Helsinki, Vancouver, Harlingen; ik heb ze allemaal gezien. ‘In elke stad een andere schat’, zeggen ze. Nou dat is meer dan waar. De hoeren zijn overal anders. De Russinnen met hun dikke tieten en de Afrikaanse meiden met hun geprononceerde reet. God-o-god, wat die allemaal met hun mond kunnen. Ik zweer het je. Een tweede kut is het gewoon. En de Thaise meisjes, die soms niet ouder dan veertien blijken te zijn, als je niet oppast. De Zuid-Amerikaansen, met hun soepele heupen. Ach, jongen toch. Die melken je pik met hun bekkenbodemspieren voor een blikje cola.
In Japan neukte ik een keer met vijf Geisha’s tegelijk. Ze hadden me een drankje gegeven, waardoor ik uren met een stijve rondliep. Op het laatst kwam er geen druppel meer uit, maar die wijven bleven maar door neuken. Zelfs in de meest streng islamitische landen valt er nog genoeg te neuken. Er zijn daar zelfs hoertjes, ik zweer het je, man, die alleen anaal willen, zodat ze ‘maagd’ blijven.
De hoeveelheid monden, handen, kutjes en kontjes waar ik mijn zaad aan heb verspild zijn ontelbaar. Als ik een schatting zou moeten maken, dan kom ik toch zeker op elf- of twaalfhonderd. En het gekke is, dat ik sommige nog zo voor de geest kan halen. Geloof je me, als ik zeg dat ik van sommigen hun naam nog weet? Die lapdance van Imalda in Salamaua zal ik nooit vergeten, noch de manier waarop Petra in Sint Petersburg een condoom om mijn lul schoof met haar mond.
Ober? Doe mij nog een kopstootje en geef die man naast me nog een …?
“Een cola light.”
Geef hem dat!
Luister, jongen. Kapitalen heb ik besteed aan die wijven. De financiële injectie die ik die industrie eigenhandig heb gegeven is immens. Natuurlijk waren ze niet allemaal even duur, zoals die teven die hopen dat je hen mee zult nemen naar Nederland. Die doen het voor een warme maaltijd en een afgetrapte spijkerbroek. Er zijn ook upperclass escorts, die tot wel $1.200 voor een nacht vragen en dat is dan nog zonder de drank. Maar dan krijg je ook wat. Afgetrainde lijven, die je alle standjes uit de Kama Sutra laten herbeleven, alsof ze die zelf hebben geschreven.
Echt, ik heb ze allemaal gehad. Vaker dan me lief is.Een hele verzameling geslachtsziekten heb ik opgelopen. Noem er één, en ik heb het gehad. Gonorroe, syfilis, herpes, platjes. Gelukkig zijn de meeste te genezen. Ik ben ook zero-positief en zelfs dat is met de juiste medicatie goed onder controle te houden. Daarom neuk ik alleen nog met condoom. Het is al erg genoeg dat ik het heb en die rotziekte hoeft niet nog verder verspreid te worden.
Ja, jongen. Het is hard werken aan boord van zo’n schip. Soms ga je wel langer dan 36 uur aan een stuk door, zonder slapen. Het is fysiek zwaar en je bent weken op zee. En dan wil je ook ontspanning. Nadat je al die tijd met de jongens bent geweest, verlang je naar de zachte huid van een vrouw. Iemand die je verwent, die je liefheeft, al is het maar voor vijf lamlendige minuten. Want die kleine ogenblikken, dat waren de mini-vakanties van mijn leven. Als je net als ik de hele wereld over zwerft, dan hoef je niet zo nodig naar Torremolinos in de zomer. Dan zit je net zo lief in je tuintje ergens in Schubbekutteveen, drie hoog achter, tot het weer gaat jeuken en het ruime sop lokt.
Mag ik er nog zo eentje? Ik heb hem ‘per ongeluk’ opgedronken, hahaha. En zeg dat die jongen hier naast me zijn cola opdrinkt, want dan krijgt hij er nog een van me.
Ach ja. En dan komt de grote klap, hè. Je weet dat het niet goed kan blijven gaan. Adenocarcinoom, of pancreasstaartcarcinoom: Alvleesklierkanker. Tsjah. Wat doe je er aan, hè? Niks, toch? De artsen hier in het Erasmus geven me nog een paar weken. Ze kunnen niets meer voor me doen. Ja, een eitje koken. Dat moet nog net lukken in de tijd die me nog rest.
Ik ben niet verdrietig en ook niet bang. Ik heb geen gewetensangst. Maar die wrevel. Van alle dingen die ik heb meegemaakt, blijft er toch één ding aan me knagen. Één ding dat ik nooit heb mogen ervaren. Het zou me toch niet misgund zijn om dat ene ding nog te mogen beleven voordat ik heenga?
Al die jaren was ik onderweg met de jongens. Je zou misschien verwachten dat er aan boord van zo’n schip een broeikas is van homo-erotiek. Maar niets is minder waar. Ja, één keer hebben we er ‘zo een’ aan boord gehad. Ik heb moeten vechten voor die arme jongen, anders hadden ze hem wat aangedaan. En dan bedoel ik niet dat ze zijn veters voor de grap aan elkaar zouden hebben gebonden. Die was zijn leven echt niet veilig.
Maar nu, nu het einde van mijn leven in zicht is, nu moet ik toegeven aan mijn begeerte. De liefde van slechts één man voelen, één nacht, dat zou genoeg zijn.
Als jij die cola op hebt, mag ik dan met je mee naar huis?
Dit verhaal is geschreven voor Thewa #12: ‘Dronken waarheid’.
Marc van Lier
Eindelijk gelezen. Hij is weer gaaf hoor! Ben het wel eens met de anderen, dat het echt had kunnen zijn. Hoewel er wel erg veel aan te pas komt…maar goed, ik weet niets van die werelden. Iemand die je verwend is met een t, trouwens. En volgens mij zit er nog een stukje in wat gezegd wordt, waarbij je de aanhalingstekens bent vergeten. Liefs M
‘d’ en ‘t’ … ik probeer er op te letten maar soms gaat het toch fout. Bedankt.
Het hele stuk is natuurlijk een monoloog. Daarom heb ik er voor gekozen om alleen als iemand anders iets zegt, aanhalingstekens te gebruiken.
Bedankt voor je fijne feedback. Erg gaaf om zulke mooie reacties te krijgen.
Bedankt voor jullie fijne feedback. Gelukkig is het fictie ;D
Wijze les: wacht niet te lang met het realiseren van dromen en/of verlangens. Mooi geschreven inderdaad. Had zomaar ‘echt’ kunnen zijn.
Bedankt voor je fijne feedback. Dat doet me echt goed.
Gelukkig is het compleet fictie ;’D
Wat een waarheid om op te biechten! Sterk verhaal, goed geschreven en geheel geloofwaardig, wat mij betreft 🙂
Bedankt voor het meedoen!
Graag gedaan! Bedankt voor je positieve feedback.