Je weet het natuurlijk nooit. Het eerste contact was heel leuk, maar ik weet als geen ander dat online niets is wat het lijkt. Het is een medium waarop het betrekkelijk eenvoudig is om je compleet anders voor te doen dan je in werkelijkheid bent. Het zou niet de eerste keer zijn dat een profielfoto een vertekend beeld gaf. Woest erotische amazones bleken in realiteit toch eerder verstokte huismoekes die door de ‘Fifty Shades’ trilogie het avontuur zochten. En volslank betekende meestal dat iemand aan obesitas leidde. Wat weet je nou helemaal van elkaar, na een paar berichtjes en een handvol foto’s?
Rule number one: Een eerste date hoort plaats te vinden op een drukke plek.
‘Zij’ zou zo maar en ‘hij’ kunnen zijn. Trust me, dat komt voor. Inmiddels kan ik er om lachen, maar die date met die transseksueel staat nog in mijn geheugen gegrift. Aan de andere kant zou ook ik zo maar een seriemoordenaar kunnen zijn, vanuit haar perspectief. En dus is mijn stellige overtuiging dat het voor ieders veiligheid beter is om op een plek af te spreken waar je enigszins veilig bent. Haar keuze was gevallen op een eettentje nabij een plas in een natuurgebied. Een hele goede keuze, bleek achteraf.
Min of meer toevallig ontmoetten we elkaar bij de parkeerautomaat. Ik herkende haar van verre en zij mij ook. Ze was inderdaad die vrolijke en aantrekkelijke verschijning van de foto. Even flitste het door me heen. Zal ik haar direct op de mond zoenen?
Rule number two: Heb respect.
Het werden drie zoenen op de wang. Vraag me niet waarom. Soms voel je dat gewoon. Bij de ene date ga direct vol op de mond (BAM!) en een enkele keer zelfs direct uit de kleren. Bij de ander neem je wat meer de tijd. Dan bouw je eerst wederzijds vertrouwen op. Dat is een kwestie van respect.
“Hoe lang stellen we de parkeermeter in?” Verdomme. Dat was een gewetensvraag. Als het aan mij lag, zo lang mogelijk. Maar dat zou misschien iets te voortvarend zijn. Te kort zou ook een verkeerd signaal afgeven. Voor vier euro kocht ik twee uur parkeren. Zij vond het goed.
Rule number three: Gebruik je verstand.
Deze vrouw was ongeveer de helft van mijn leeftijd. Oud genoeg om beter te weten, jong genoeg om zich er geen reet van aan te trekken. Toch zei iets in me dat dit leeftijdsverschil me een bepaalde verantwoordelijkheid gaf. Ik zou me gedragen en wachten op een of ander vaag signaal, zoals vrouwen die plegen te geven. Een hint, een geste, een gebaar. Wachten dus, tot ze me toe liet in haar onzichtbare cirkel van intimiteit.
Het eettentje was vol. Tenminste, zo zag het er van buiten af al uit. En dus besloten we een wandeling te maken in het natuurgebied. Het was licht druilerig. Droog genoeg om op de verharde paden te blijven, maar te nat om elkaar de struiken in te trekken en passioneel te zoenen.
Het signaal bleef uit. Geen knipoog. Geen hand die me ‘per ongeluk’ aanraakte. Geen dubbelzinnige toespeling.
Rule number four: Zonder connectie geen passie. Zonder passie geen connectie.
Het is pretentieus om te zeggen dat ik een sapioseksueel ben. Intelligentie alleen is voor mij niet genoeg. Ik zou nooit de groupie kunnen zijn van een Nobelprijswinnares met sluik haar en een pukkel op haar neus. Aan de andere kant is alleen lichamelijke aantrekkingskracht ook niet genoeg. Je moet wel een beetje een gesprek kunnen voeren met elkaar.
Het was me niet ontgaan dat deze jonge vrouw een goed figuur had. Haar kleding was sexy en toch sportief. Stoer en toch vrouwelijk. Ons gesprek ging over een gezamenlijke passie: het schrijven van erotica. We spraken honderduit over ‘show, don’t tell’ en over ‘start met de worp van de steen, niet met de aanloop’. Zij werd met elke zin aantrekkelijker.
Rule number five: Doe niets tegen je zin, maar doe vooral niets tegen haar zin.
Er was nog tijd. Onze wandeling had ons te vroeg naar mijn zin teruggevoerd naar de beginplek. Bij elke tweesprong of kruising had ik me afgevraagd of we het meest donkere en dichtbegroeide paadje moesten kiezen, om de kans op een zoen, als was het maar een vluchtige, te vergroten. Paadjes waar niemand ons kon zien. Bomen waar we ons achter konden verstoppen. Maar daar was het eettentje al weer. We zochten een tafeltje uit waar we ons gesprek over erotiek konden voortzetten, zonder dat anderen ons woordelijk konden verstaan.
Nu kon ik haar nog beter bekijken. Een blauwe plek rond een piercing in haar oor verried dat die er pas zat. God, wat zou ik haar graag zoenen. Haar hoofd in mijn handen nemen, mijn vingers in haar haar en mijn lippen die de hare zouden verkennen. Als ze ook maar even haar knie onder tafel tegen de mijne zou duwen. Of haar hand op de mijne zou leggen.
Zoals het een heer betaamt, liep ik haar terug naar haar auto. Dit was mijn laatste kans. Ik legde mijn hand op haar schouder en bewoog mijn gezicht naar de hare. Mijn mond ging recht op zijn doel af, maar zij draaide haar gezicht zodat hij op haar wang belande. En zo eindigde deze date, zoals hij begon: met drie kusjes op de wang.
Rule number six: Fuck aan alle regels
Op de terugweg ontving ik een berichtje. Ze had het erg leuk gehad. Ik besloot haar te vertellen dat ik had getwijfeld of ik haar zou zoenen, maar dat ik me had in weten te houden. Zij bleek daar precies zo over te denken. We moesten maar opnieuw afspreken, vond ze. Ik was dat met haar eens.
- Het einde van een tijdperk: NBRplaza stopt! - 22 april 2025
- De allergeilste video’s: drie vrouwen en één man - 18 april 2025
- Seksspeeltjes voor mannen; wat je moet weten en hoe je moet kiezen - 18 april 2025
Prachtige combi van een mooi verhaal en nuttige tips. Dank Marc.
Dank je!