Zie het als een mijlpaal in je leven; als een van je kinderen trouwt. Voor de meeste mensen is het een dag waar ze vol trots op terugkijken. Ik, ik ben minder trots.

Ik zie Michael nog staan. In zijn zwarte pak, vol verwachting. Mijn jongen. Nog altijd deed hij me denken aan zijn moeder, die helaas een paar maanden voor deze dag was gestorven aan borstkanker. Haar afwezigheid was aanwezig tot Ellen binnenkwam. Ellen was het type meisje dat de ruimte vulde. Alle ogen waren op haar gericht en ze voedde zich met alle aandacht. Het leek of alle vrouwen in het gemeentehuis jaloers waren op haar verschijning. In het voorbijgaan knipoogde ze naar me.

Voor een buitenstaander was dit een bruiloft als alle andere. Jongen en meisje ontmoeten elkaar, worden verliefd, gaan trouwen. Niet voor Ellen. Voor Ellen was deze dag de ‘Grote Ellen Show’. Ieder moment was ze zich bewust van de vele camera’s en telefoons, die foto’s van haar konden posten op Instagram. En dus zorgde ze ervoor dat haar aandacht nimmer verslapte, haar houding nooit beschamend kon zijn, en haar gezicht te allen tijde straalde.

Ellen was het type meisje dat schoonmoeders tot wanhoop dreef, dat vriendinnen jaloers maakte, dat haar vader verdriet deed, en die jongens ’s avonds de hand aan zichzelf liet slaan met Ellen op hun netvlies. Wat ze in Michael zag was geen raadsel. Hij was knap, gespierd, en hij gaf haar regelmatig cadeautjes. Voor Ellen was Michael een trofee.

Op het feest zag ik hoe Michael zich vol goot met drank en hoe Ellen bij haar vriendinnen pronkte met de grote steen op haar ring. Ik keek hoe iedereen danste en mee lalde met de luide muziek. En naarmate de avond vorderde werden de gasten zatter en zatter.

Het zal ergens tegen twaalven zijn geweest dat Ellen zich plotseling op mijn schoot nestelde. Misschien was het per ongeluk, maar haar hand steunde precies op mijn geslacht. Met Ellen weet je het nooit.

“Heb je het wel een beetje naar je zin?”, zei ze in mijn oor. Ik humde.

“Je ziet er fantastisch uit! Het is een geweldig feest.”

“Ik weet alleen niet of er veel van de huwelijksnacht terecht gaat komen.” Ellen trok een pruillipje en knikte naar haar man. Mijn zoon. Die overduidelijk veel te veel had gedronken en om de schouders van een van zijn schoolvrienden hing. “En ik had me er nog wel zo op verheugd.” Ik voelde hoe haar hand nu een beetje kneep en ik kon niet verhelpen dat mijn erectie zich aan begon te dienen. Ik ben ook maar een mens.

Ellen gaf me een kus op de mond. “Dansen?” Maar ik bedankte en Ellen huppelde met de handen in de lucht naar de dansvloer.

Het was niet veel later dat de ceremoniemeester het einde van het feest aankondigde. Het bruidspaar zou naar boven gaan en de gasten werd verzocht huiswaarts te keren. Maar voordat ik dat deed, wilde ik het bruidspaar nog beleefd bedanken voor de dag.

Michael was laveloos. Wat ik ook zei, niets leek bij hem aan te komen. Hij kon nauwelijks nog op zijn benen staan.

“Zou je even met ons mee willen lopen?”, zei Ellen. Natuurlijk. Ik ondersteunde mijn zoon en liep met ze mee naar de lift. “We slapen op de bovenste verdieping. Bruidssuite.” Ellen keek beteuterd naar haar man. Stampte ze nu als een klein kind met haar voet op de grond?

Bij de kamer aangekomen, liet ik Michael op het bed vallen. Met veel moeite kreeg ik zijn schoenen uit. Er was geen land met hem te bezeilen.

“Kijk nou!” Ellen was teleurgesteld. Ze had zich duidelijk iets anders voorgesteld van de huwelijksnacht. Ik haalde mijn schouders een beetje op naar haar. ‘Tja, zo gaat dat’.

“Kun je me even helpen?” Ellen wees op haar rug. Het leek wel of er honderd kleine knoopjes zaten, die ik een voor een los begon te maken. Bij elk knoopje werd een stukje van haar slanke rug zichtbaar. Ik begreep wel wat Michael in haar zag. Ze had het lijf van een fotomodel, maar dan met meer kont en tieten. Na het laatste knoopje viel haar jurk met een zijden zucht van haar schouders en stond Ellen plots alleen nog op hoge hakken en in een witte string voor me. Als vanzelfsprekend draaide ze zich om en sloeg haar armen om mijn nek.

“Kun jij er nog een echte huwelijksnacht van maken … pappie?”, zei ze terwijl ze zich tegen me aan vleide als een krolse kat. Ik zag hoe ze haar lippen nat maakte met haar tong en ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen. “Ik hou ervan om keihard geneukt te worden. Ook in mijn kontje. Wil je dat? Asje-asjeblieft, pappie?”

Elke vezel in mij schreeuwde dat ik moest maken dat ik wegkwam. Dat ik haar van me af moest duwen om niet tussen haar en mijn eigen zoon te komen staan. Maar mijn hoofd, mijn hart en mijn pik schreeuwden ieder om het hardst om tegenstrijdige aandacht. En voor ik het wist had Ellen mijn hand gepakt en die op haar borst gelegd. Mijn andere hand dirigeerde ze naar haar welgevormde billen. Ellen kirde met een hoog stemmetje en duwde me met twee handen achterover.

Daarna ging het snel. Voor ik het wist had ze mijn lul uit mijn broek gehaald en duwde ze haar hoofd er zo ver als ze kon overheen. Het kon haar duidelijk niet schelen dat haar man voor pampus lag op het bed, nog geen halve meter van ons vandaan. Met haar ene hand omsloot ze mijn harde pik en de andere verdween in haar slipje.

“Kijk, pappie, hoe nat je me maakt?” Ik gruwelde van dat naampje. Het deed me des te meer realiseren dat wat ik deed hartstikke fout was. Maar toen ze haar natte vingers in mijn mond stak, en ik de zoetzure smaak van haar opwinding op mijn tong proefde, vergat ik de hele wereld en Michael in het bijzonder. Ik voelde haar warmte mij omklemmen terwijl ze zich over mij heen liet zakken. “Je bent zo hard, pappie”, kreunde ze terwijl ze zo licht als een veertje op en neer stuiterde op mijn pik.

Vraag me niet waarom, maar ik liet me gaan. Mijn wijsvinger zat diep in haar reet terwijl ik steeds harder in haar begon te pompen. We naaiden als pornosterren en Ellen schreeuwde haast dat ze het allemaal niet hard genoeg vond. Zelfs toen ik zo hard ik kon aan haar haar trok, zag zij het eerder als een aanmoediging om nog harder te kreunen.

Ik heb het niet geteld – niet echt – en het interesseerde me eigenlijk ook niet, maar Ellen had duidelijk geen moeite met klaarkomen. Toen ze uiteindelijk genoeg aan haar trekken was gekomen, liet ze zich van me afglijden en begon ze me als een bezetene te pijpen. Deze meid was wild. Dat wist ik. Alleen had ik geen idee gehad hoe wild precies.

“Neuk me in mijn mond, pappie. Neuk me hard. Neem me.”

Ik weet nog dat ik vloekte en haar niet zulke fraaie namen toewierp. ‘Vuile slet’. ‘Vieze hoer’. Ik zei het al; dingen waar ik niet trots op ben. En ik ging door. Door tot ik mijn zaad over haar gezicht spoot en ik haar alleen nog jubelend iets als een langgerekt ‘ja’ hoorde uitkramen.

Michael draaide zich nog eens om en Ellen liep met me mee naar de deur. Het zaad zat nog om haar lippen, toen ze ‘dank je pappie’ zei. Dat was de laatste keer dat ik haar zag.

---