Vijf banen dik voeren de zelfsturende auto’s met bijna 80 km/u in een vredige dans van Utrecht naar Amsterdam. De slome zwaai van mijn ruitenwissers leek onderdeel uit te maken van dit collectief ballet. Ondertussen swipe ik door mijn berichten. Een afwijzing op een sollicitatie, een weigering voor een account op een datingsite, reclame voor een andere datingsite gebaseerd op een DNA-test, … Mijn auto slaat af richting de A10-West.
Deze hele ellende begon een jaar of 15 geleden. Steeds meer mannen – vooral hooggeplaatste en bekende mannen – kwamen volkomen terecht in opspraak door seksueel ontoelaatbaar gedrag. Het begon nog ‘onschuldig’ met een discussie op social media. Tegelijkertijd barstte in de Verenigde Staten een roep om ‘consent’ los. Seks werd alleen nog toelaatbaar als beide partijen vooraf mondeling toestemming gaven tot seks. Dit sympathieke initiatief kreeg mondiaal navolging. Zo gewoon als het was om condooms mee te nemen, zo gewoon werd het om, voordat de kleren uitgingen, eerst om ‘consent’ te vragen.
Helaas bleek dit niet genoeg, toen een beroemde TV-presentator na een gezamenlijk ‘consent’ seks had met een medewerker van zijn show. Die beschuldigde hem er van dat hij tijdens de daad handelingen begon te verrichten waarvoor de ‘consent’ niet bedoeld was. De officiële nieuwsberichten vermeldden niet om welke handelingen het zou zijn gegaan, maar het gerucht was dat de presentator in de mond van de medewerker had proberen te urineren.
Mijn auto remde af en sorteerde voor bij de afslag S101. Een vriendelijke vrouwenstem waarschuwde mij dat ik over moest gaan op handmatige bediening. Zodra ik mijn richtingaanwijzers uitzette, begonnen de auto’s achter mij ruimte te creëren.
Consent was niet langer genoeg. Het ging om intentie en expliciete toestemming vooraf voor alle handelingen die mogelijk zouden kunnen volgen. En zo werd twee jaar geleden in de hele Europese Unie het Electronic Consent Passport (ECP) ingevoerd. In de volksmond werd dit het ‘Fifty Shades’ paspoort genoemd, omdat het veel weg had van het BDSM contract uit deze trilogie van de jaren ’10.
Ik was misschien een van de eersten die een dergelijk ECP hadden aangemaakt op de website van het Ministerie van VWS. Toen leek het nog een informele ‘gimmick’. Ik herinner me dat ik in een jolige, ietwat baldadige bui was geweest toen ik het invulde. Het was een lijst met ruim 350 seksuele handelingen. Bij elke handeling moest ik aanvinken of ik bereid was die uit te voeren (ja/nee), en of dat ik de desbetreffende handeling graag wenste uit te voeren. Ik geloof dat ik na de eerste 50 tamelijk onschuldige handelingen (oraal ontvangen, oraal geven, manueel ontvangen, enzovoorts) overal zonder te kijken ‘wenst graag uit te voeren’ ben gaan aanvinken. Had ik dat maar niet gedaan.
Op steeds meer plekken werd een ‘compatibiliteitstest’ ingevoerd. Plotseling werd ik geweigerd bij het uitgaan. Bouncers wezen me de deur. Als ik om een verklaring vroeg, werd mij telkenmale gezegd ‘dat mijn ECP profiel niet in overeenstemming was met het gewenste gedrag van dit etablissement’. Mijn vrouw – of liever ex-vrouw – vond dat vreemd. Ze begreep niet waarom zij wel en ik niet werd toegelaten. Zonder mijn medeweten liet ook zij een compatibiliteitstest doen. De uitslag daarvan was voor haar reden om een scheiding aan te vragen. Toen mijn werkgever achter de reden van mijn scheiding kwam, liet ook die een compatibiliteitstest doen. Niet veel later werd mij vriendelijk verzocht uit te zien naar een andere werkomgeving. HR wilde er niet veel over kwijt, maar ze lieten doorschemeren dat ze bang waren voor klachten en claims.
Een juridische strijd begon. Ik wilde mijn ECP aanpassen, maar dat bleek niet mogelijk. De betreffende instanties waren bang dat ik mijn latente behoeften zou willen maskeren. Mijn navigatie stuurde me naar een onverlicht deel in het Westelijk havengebied.
Twee maanden geleden belde ik aan bij een fetisj-club. Zij adverteerden ermee dat een afwijkend ECP profiel geen reden was om daar niet toegelaten te worden, behalve op thema-avonden. Dan moest je profiel aansluiten op het betreffende thema. Echt, ik heb werkelijk geen idee meer wat ik allemaal heb aangevinkt, maar er was geen thema-avond waar ik niet binnen kon komen. Ik werd er vaste klant en zag daar voor het eerst hoe mannen en vrouwen zich lieten ophangen aan vleeshaken, zich af lieten rammelen met zwepen terwijl ze geketend waren aan menshoge kruizen, hoe vrouwen gegangbangd werden door wel twintig mannen en hoe mannen en vrouwen gewillig over zich heen lieten pissen.
Het verafschuwde me. Mijn normale burgerleven was vanwege een juridische dwaling verruild met een haast onwerkelijke realiteit van seksuele excessen en afwijkend gedrag. Ik probeerde het wel, dat geef ik toe. Als dit mijn voorland is, zo dacht ik, laat ik dan proberen er met volle teugen van te genieten. Ik liet me in mijn kont neuken door een in leer geklede dominatrix met een voorbind-dildo, ik liet mij kooien, slaan en bespugen. En al die tijd kon ik me niet verweren. Mijn ECP vertelde immers dat ik er in toestemde en mijn aanwezigheid in die club bevestigde dat alleen.
Ik begon terug te verlangen naar mijn vanille-bestaan, maar dat leek juridisch onmogelijk. Volgens mijn navigatie was ik op de eindbestemming. Ik zag alleen een autosloperij, maar vreemd genoeg brandde er nog licht op dit tijdstip. Achter de balie zat een – ik zeg het maar gewoon – vreselijk dik wijf. Je kon haar bleke schedel zien door haar dunne haar. Haar armen waren dikker dan mijn bovenbenen en zaten vol met tatoeages.
“Ik kom voor de vanillafication. Zit ik hier dan goed?” Zonder iets te zeggen wees de vrouw richting een zwaar rood gordijn. Dat gordijn bleek een ruimte af te schermen waar een stuk of tien, misschien vijftien nerds zaten. Elk zat verdiept achter meerdere schermen. Ze deden dingen die ik niet begreep. Om hun aandacht te krijgen kuchte ik een paar keer en toen dat niet werkte zei ik zo luid mogelijk dat ik voor een vanillafication kwam. Dat bleek te werken. Pas toen ze zich allen tot me richtten, viel het me op dat het allemaal jonge vrouwen waren.
“Ga zitten”, zei een van hen, die een beetje de leider van het stel leek te zijn. Een van de anderen reed een bureaustoel naar het midden van de ruimte.
“Welkom bij ons collectief”, sprak de leidster, “Wij kunnen inderdaad je ECP aanpassen en hebben dat inmiddels al tientallen keren succesvol gedaan. Je bent aan het juiste adres.” Ondanks haar geruststellende woorden, voelde ik me alles behalve op mijn gemak.
“We stellen slechts twee voorwaarden. De eerste is dat je ons 25 duizend euro betaalt in OneCoins. De tweede vereist wat meer uitleg. Zoals je ziet zijn wij een hackerscollectief bestaande uit uitsluitend vrouwen. Wij passen niet zomaar elk ECP aan. Om te voorkomen dat iedere zot ongevaarlijk lijkt, testen we of je daadwerkelijk een onterechte markering hebt, voordat we die markering opheffen. Begrijp je dat?”
Hun eerste eis was vooraf al duidelijk gemaakt op de website op het darknet en hun tweede eis leek me niet meer dan redelijk. En dus stemde ik in. Ik tekende een contract en maakte ter plekke het vereiste bedrag in cryptocurrency over.
“Cool. No way back”, zei de leidster en haar opmerking werd beantwoord met gegrinnik. “Kleed je maar uit.” Ik probeerde te protesteren, maar voor ik het wist, grepen 15 paar handen naar mijn kleding en zat ik niet veel later naakt op de bureaustoel.
“Dit is wat we gaan doen. Je hebt er voor getekend. We testen stuk voor stuk elke statement van de ECP. Dat zijn 386 seksuele handelingen. We gaan die één voor één bij je uitvoeren. En dit”, de leidster hield een metalen peniskooi voor zich, waar een aantal draden aan zaten die verbonden waren aan een computer, “dit meet de mate waarin je seksueel opgewonden raakt. Voor elke handeling op het ECP passen we de markering aan, aan de hand van jouw fysieke reactie.”
De vrouwen van het collectief begonnen verrijdbare kastjes om me heen in stelling te brengen en zich voor te bereiden op hun handelingen. Ze deden rubber handschoenen aan en begonnen allerlei hulpmiddelen in te smeren met glijmiddel. Ik voelde me een formule 1 wagen die een pitstop maakte en begon licht in paniek te raken. Wat stond er allemaal ook al weer in de lijst? Wat waren die 386 handelingen ook weer? Mijn hart begon als een razende in mijn keel te bonken en het zweet droop langs mijn voorhoofd. Plotseling kwam het weer boven en zag ik mezelf weer het formulier invullen. Fistfucken, deep-throaten, wurgseks, bull whip, paddle, flogger, suspension, spreader bar, face sitting, …
“We beginnen bij 1: ‘manuale seks – ontvangen’. Elske, jij begint.”
- NBRplaza bestaat 20 jaar! En dat vieren we met korting en een geweldige OhYes win-actie! - 31 januari 2025
- Well-Rounded Girl MAX-SOFT onahole – review - 29 januari 2025
- OhYes Wave prostaat stimulator – review - 20 januari 2025