Catwoman: een van de eerste Dominatrixen

Als The Cat verschijnt Catwoman voor het eerst in het stripverhaal ‘Batman’ in het voorjaar van 1940. Deze alter ego van Selina Kyle ondergaat een paar decennia later een metamorfose. Vandaag de dag is het beeld van de vrouwkat, met haar kittige pakje van leer of latex en bijpassend zweepje, uitgegroeid tot iconisch vormen.

DC Comics

The Cat verscheen voor het eerst in het stripverhaal ‘Batman’ #1, dat destijds werd gepubliceerd door DC Comics. Ze is de creatie van Bob Kane en Bill Finger, die werden geïnspireerd op de actrice Jean Harlow en Ruth Steel, het nichtje van Bob Kane. In eerste instantie was Catwoman een juwelendief en inbreker. Haar identiteit blijft eerst nog een mysterie, maar we weten dat ze jong en mooi is. En hoewel ze nog niet het katachtige kostuum draagt, wordt ze al onmiddellijk neergezet als een femme fatale. Dat deze vrouw een rol krijgt in het eerste deel van ‘Batman’ is geen toeval. De makers van de strip weten dat ‘sex sells’ en een karakter met sex-appeal zal meer lezers aanmoedigen om de avonturen van de superheld te kopen.

Dat de vrouw een kat werd komt omdat Krane dacht dat vrouwen meer katachtige wezens waren dan mannen, die beter te vergelijken zijn met honden. Terwijl honden meer loyaal en vriendelijk zijn, zijn katten cool, solitair en berekenbaar, aldus Krane.

Catwoman in de jaren vijftig

Geleidelijk kreeg The Cat een meer gedefinieerde karakter. We leren dat ze stewardess was en aan geheugenverlies lijdt. Ze werd crimineel na een vliegtuigongeluk waarbij ze een hersenschudding opliep. Een paar problemen later echter, onthult ze aan Batman dat ze gelogen had. De vleermuisman is onthutst door dit leugentje. In de geest van Bob Kane en Bill Finger, is Catwoman net als Batman een soort gemaskerde burgerwacht. Totdat de Amerikaanse censuur toeslaat. De Comics Code, een door stripuitgevers zelfopgelegde gedragscode, moet voorkomen dat de grootverbruikers van strips (kinderen) niet tot verder verderf en verdoemenis gedreven worden. Catwoman verdwijnt daarom in 1954.

Catwoman , vernieuwd in de jaren zestig

Toen Catwoman terugkeerde in de stripverhalen van ‘Batman’ in 1967, had ze een groen pak (groen is de kleur van de goddelozen) en een masker gekregen. Maar als ‘Batman’ zijn eigen TV serie krijgt, werd Catwoman achtereenvolgens vertolkt door Julie Newmar, Lee Meriwether en Eartha Kitt. Geholpen door de Flower Power, Vrede en Liefde en de seksuele revolutie, mag het Catwoman’s pakje op TV zwart en glanzend zijn. Ze krijgt laarzen met hoge hakken, een riem, kattenoren en (duh) handschoenen met kattenklauwen. Selina Kyle en haar Catwoman kostuum krijgt vanaf dat moment voorgoed een plaats in de erotische verbeelding van een generatie.

Catwoman, domineert de jaren tachtig en negentig

De jaren zeventig zijn doorspekt met verhalen in parallelle universums. Afwisselend is Selina Kyle Batman’s vrouw, een dochter of wordt ze een dodelijke vijand. De echte makeover van Catwoman komt in 1986, als auteur Frank Miller en kunstenaar David Mazzucchelli van Catwoman een dominatrix prostituee maken, die geobsedeerd is door katten in ‘Batman: Year One’. Met de release van ‘Batman’ van Tim Burton in 1992, waarin Michelle Pfeiffer de rol van Catwoman vertolkt, zijn seksuele toespelingen deel van de Batman cultuur geworden. De versie van Christopher Nolan wordt enigszins opgeschoond, als Catwoman in ‘The Dark Knight Rises’ ( 2012)’ wordt belichaamd door Anne Hathaway. Halle Barry moest het destijds in Catwoman (2004) met wat minder kleertjes doen.

Catwoman nu

Na decenia van geruchten en toespelingen, komt Selina Kyle eindelijk uit de kast. In Catwoman #39 staat Selina aan het hoofd van de Calabrese mafia familie in Gotham. Bij het uitbreken van een mafiaoorlog kust ze met Eiko Hasigaway, die ook een Catwoan kostuumpje draagt. Niet alleen zorgt het voor een verrassende wending in het verhaal, maar ook is het een bevestiging van Selina’s biseksualiteit, aldus schrijfster Genevieve Valentine. In haar blog, schrijft Valentine dat het niet zo zeer een onthulling als wel een bevestiging is. Het geeft het personage meer karakter voor de komende verhaallijnen.