Als je weet dat iemand vreemdgaat, zou je het dan zeggen?

Laatst zat ik met twittervriendin Monica Roos te discussiëren over de vraag wat je moet doen als je weet dat iemand vreemdgaat. Moet je er iets van zeggen, of hou je het voor jezelf? En als je er al iets van zegt, tegen wie dan? Tegen het slachtoffer of tegen de dader?

Geheim

Iemand die vreemdgaat houdt dat graag geheim. Maar op de een of andere manier is de kans dat het ooit uitkomt 100%.

Stel je komt er achter dat iemand die je kent ontrouw is geweest. Wat zou je doen?

Als je er achter komt dat iemand vreemdgaat, zou je dat dan voor jezelf houden, of zou je dat tegen anderen vertellen? Het antwoord daarop is nog niet zo eenvoudig, want dat is afhankelijk van vele factoren.

Dat bleek uit een onderzoek (Kruger, Fisher,Fitzgerald – 2015) onder 487 studentes van een jaar of 19. Zij kregen een aantal situaties voorgelegd en hen werd gevraagd of ze het slachtoffer zouden informeren. Elke keer verschilde de relatie die ze hadden met het slachtoffer, of de dader en ook de omstandigheden waren telkens ander.

Zonder enige context gaf 89% aan dat ze het zouden vertellen. Dat veranderde als de relatie van de bedrieger bijvoorbeeld een familielid was (een broer of zus, een kind). Ook waren de respondenten meer genegen om de ontrouw aan te kaarten als het slachtoffer een goede vriend of vriendin was, dan wanneer de dader juist de vriend of vriendin was.

Het hangt er van af?

Maar ook andere omstandigheden spelen een rol. Mensen zijn eerder geneigd om de dader te verraden als die financieel afhankelijk was van het slachtoffer. Ook vreemdgangers die vaker over de schreef waren gegaan, of die gewoonweg niet aardig zijn, zullen eerder te maken krijgen met klikspanen. Als juist het slachtoffer een onaardig persoon is, dan hebben we weer meer sympathie met de dader.

Ook de status van de relatie tussen de dader en het slachtoffer speelt mee. Als de twee bijvoorbeeld op het punt staan om te gaan trouwen, dan zijn we eerder in de verleiding om het overspel openbaar te maken, dan wanneer er sprake is van een slecht huwelijk. Ook als we weten dat de dader drager is van een SOA zijn we eerder in de verleiding om het aan te kaarten.

En zo zijn er talloze factoren die een rol spelen, die niet in het onderzoek zijn meegenomen. Denk bijvoorbeeld aan mensen die vanuit religieuze overtuiging tegen overspel zijn. Zij zullen vaker, ongeacht de omstandigheden, de ontrouw aan de kaak stellen. Ook zal de leeftijd en eerdere persoonlijke ervaringen (zelf weleens slachtoffer of dader geweest) een belangrijke rol spelen.

In het onderzoek werd alleen gezegd dat er sprake was van PiV (penis in vagina) seksueel contact. Zou het onderzoek dezelfde resultaten hebben als het ging om zoenen? Of orale seks? Aftrekken en vingeren? Seks tussen mensen van hetzelfde geslacht (terwijl hun partner van het andere geslacht is)?

Wat vind jij? Zou jij het zeggen? Wanneer wel en wanneer niet?

Like?

[#0 / Avg 0]