Extreem voorzichtig trok hij de deur achter zich dicht. Het was nog donker buiten. Bart had een briefje op tafel achtergelaten, waarop hij “Ik sla vandaag even over. Sorry. XXX” had geschreven. Toen hij achteruit de oprijlaan afreed, zag hij in het licht van zijn koplampen een pop in de tuin zitten. Hij herkende het pak dat de pop aanhad. Het was zijn trouwpak, dat hij al 19 jaar niet meer had gedragen. Voor de pop stond een bord met de cijfers ’50’. Heel even twijfelde Bart, voordat hij zijn auto in de eerste versnelling zette.
“Stick to the plan”, mompelde Bart, en hij zette koers richting het Zuiden.
Er was een tijd dat zijn vrouw trots was op wie hij was. Trots ook dat hij háár man was. Maar hij kon zich niet meer herinneren dat ze hem een compliment gaf. Vroeger, toen ze net getrouwd waren keek ze verliefd naar hem als hij strak in het pak ’s morgens het huis verliet. Dan kuste ze hem op zijn mond en kneep ze ondeugend in zijn billen, bij wijze van belofte voor later die dag. Nu is het een running gag geworden om de draak te steken met zijn ronde buikje, zijn grijze haren en de kale plek achter op zijn hoofd. “Was sich liebt, das neckt sich” zeggen ze, maar veel merkt hij daar niet van. Wanneer hadden ze eigenlijk voor de laatste keer seks gehad?
Zijn auto draait de snelweg af richting het tankstation. Er gaat iets meer dan 49 liter in de tank van zijn leaseauto. Bart koopt een verpakt broodje kaas en een kop koffie. Er verschijnt een klein glimlachje rond zijn mond als hij bedenkt dat hij de energie hard nodig zal hebben.
Ooit keken zijn kinderen naar hem op. Toen ze klein waren nam hij ze mee naar de speeltuin, of voetbalde hij uren met ze op het grasveldje in het park. Voor hen was hij hun superheld geweest. Pappa kon alles en was reuze sterk. Nu zijn het pubers en is er niks leuker dan mee te gaan in de grappen van hun moeder. Hij is niet meer de ‘lieve pappa’ van de vaderdagsrijmpjes. Nu was hij ‘ouwe’, ‘kale’, of gewoon ‘stom’. Ze spraken hem niet meer aan met respect, maar met ‘dude‘.
Een paar maanden geleden had Bart bedacht dat hij deze dag over zou willen slaan. Want hij kon al uittekenen hoe hij het middelpunt van spot zou zijn. Het zou beginnen met een pop in de tuin (check), belachelijke cadeautjes (een potje mosterd, een rollator) en een ‘surprise party’ met alle vrienden en familie. Allemaal zouden ze hun best doen om de feiten in te wrijven. Hij was oud, afgedankt, onaantrekkelijk en nergens meer goed voor. Tenminste, dat zouden ze zeggen. Bart wist ook wel dat het allemaal plagerijtjes waren, maar er zat natuurlijk wel een kern van waarheid in. Ook al voelde hij zich nog die jonge kerel van 35, de spiegel vertelde hem wat anders. Daar kon een G-Star jeans met gaten en een drie-dagen-baardje weinig aan veranderen.
Zijn navigatiesysteem wees hem de weg naar een klein dorpje in Limburg. Vandaag wilde hij zich geen loser voelen. Vandaag wilde hij geen oude kerel van een halve eeuw oud zijn. Geen opmerkingen die zijn mindere punten benadrukten. Vandaag wilde hij weer een held zijn. Iemand die kon presteren. Hij wilde zich jong voelen. Een man.
Zijn horloge gaf 8 uur aan toen hij op de deurbel drukte. De gordijnen waren dicht, maar hij zag duidelijk dat er licht brandde. Nog even schraapte hij zijn keel en rechtte hij zijn rug.
“Hé, lekker ding”, was het eerste dat ze zei toen ze de deur net ver genoeg opende om hem binnen te laten, maar het onmogelijk maakte voor eventuele nieuwsgierige buren om te zien dat ze alleen lingerie aan had. Ze zoende hem op zijn mond en keek hem met een glinstering in haar ogen aan.
“Gefeliciteerd met je verjaardag. Ik heb een verrassing voor je.”
Achter haar kwam een donkere vrouw in een katachtige tred op hen afgelopen. Ook zij was gekleed in prachtige lingerie. De vrouwen zoenden elkaar op de mond. Heel even dacht Bart aan zijn vrouw en kinderen, die nu zijn briefje wel gevonden zouden hebben. Maar hij zette zijn iPhone op ‘vliegtuigmodus’ en volgde twee prachtige vrouwen de trap op.
Dit verhaal is in 2016 geschreven voor Thewa ‘Superhelden’. Er is ook een vervolg op geschreven door Rianne. Dat vervolg lees je hier.
Uit ons archief: Abraham – voor Thewa ‘ Superhelden’ https://t.co/p7rmRCygeX
Het verhaal maakte toch wat bij me los… gemengde gevoelens. Ik kon niet anders dan mezelf afvragen hoeveel mannen in deze positie zitten.